SINANGAG

This is my favourite fried rice that I made.  Using the left-over steamed white rice, this fried rice can be served with any processed foods.  This time, I used luncheon meat.

Ingredients:

Leftover cooked rice

Garlic

Onion

Green peas

Raisins

Egg

Onion leaves

Carrots

Salt and pepper

Prcedure:

1. Crush the cooked rice and set aside.

2. Fry the luncheon meat sliced thinly and set aside.

3. Sauté the minced garlic and onion.

4. Add the green peas and carrots cut into small cubes.

5. Add the rice and stir for minute.

6. Add the raisins and mix well.

7. Add salt and pepper to taste.

8. Sprinkle the onion leaves cut into small.

9. Serve while hot.

And lastly, just eat right.

Sinangag

By Alex V. Villamayor

April 15, 2013

CHICKEN OYSTER SAUCE ON TOP

Ingredients:

¼ kilo Chicken breast

Garlic

Onion

Oyster sauce

Bean sprout

Procedures:

1. Sauté the minced garlic and onion until tender cooked.

2. Add the chicken breast cut into small stripes.

3. Season with pepper and let it stir fry for about two minutes.

4. Add half cup of water and simmer until the chicken is tender cooked, or until the water is nearly dry.

5. Add about 2 or 3 table spoons of oyster sauce, the small amount of boiled water and the oyster sauce are enough to have the tender sauce.

6. When done, set aside.

7. Bring water with little amount of salt into boil.

8. Blanch the mung beans sprout for 2 minutes.

9. Season with small dash of pepper and mix well.

10. If you have time, you can sprinkle it with toasted garlic.

There are two ways to serve.  If you are in diet, toppings the chicken in mung beans sprout.  Or if want rice, toppings it with chicken and sprout on the side.

And lastly, just eat right.

Chicken Oyster Sauce on Top

By Alex V. Villamayor

August 1, 2014

RICE WITH CURRY

I want to master the making of a dish that is complete in one - that is with the rice and the viand in one.  Dishes like Arroz Valenciana, Paella, the kabsa of Arabian cuisine and even Pinoy’s variety of fried rice in the the array of "log" (tapsilog, longsilog, ect), all of them inspire me to have a two-in-one dish.  Then I come up with dish that is similar -  a rice with curry.

To prepare, we'll need the following ingredients:

1 cup of white rice

Garlic

Onion

Shrimps medium size

Chicken broth (optional)

Green peas

Carrots 1 piece

Curry powder

The preparation starts by cooking the steamed white rice, followed by the curry sauce and ends with the mixing of the two.

1. Cook the white rice through boiling water until dried and cooked.  Then set aside until cool down.

2. Sauté the garlic and onion.

3. Add the shrimp removed the headsand skin.

4. Then, add the green peas and carrots cut into small cubes.

5. Put a half cup of water until cooked (5 minutes).  Or a chicken broth instead of water can use to add taste.

6. Put salt and pepper to taste.

7. Add a teaspoon of curry powder.

8. Add a teaspoon of cornstarch dissolved in small water to thicken the sauce.  Set aside to cool down.

In mixing the cooked rice and the curry sauce, do it slowly to calculate if the sauce is enough with the rice.

And lastly, just eat right.

Rice with Curry

By Alex V. Villamayor

September 28, 2014

CHICKEN IN LEMON SAUCE

This is a variation from other’s recipe.  On my personal version, I used the all-purpose cream.  Here’s what you’ll need and how to prepare.

Ingredients:

¼ kilo chicken breast

170 grams all-purpose cream

1 medium size lemon

garlic

salt and pepper to tastE.

Preparation:

1. Sauté the minced garlic and the chicken breast cut thin and wide.  Then set aside.

2. Put a cup of water and boil until the meat is cooked and water is lowered.

3. Put the all-purpose cream, let it simmer for a minute.

4. Add the lemon extract (1 table spoon or depends on your taste).

5. Serve the dish depends on your presentation.

And lastly, just eat right.

Chicken in Lemon Sauc

by Alex V. Villamayor

August 15, 2014

CREAMED PASTA

This is a personal recipe. I just used my natural feeling to combine them into one dish. Not sure if there is the same recipe out there but this is not fettuccini.  Here are the things to be needed:

Ingredients:

garlic, onion

2 big potatoes

450 grams whole mushroom, select some pieces and cut into half

140 grams cream cheese

½ kilo pasta

¼ kilo whole shrimp

corn starch for effect

salt and pepper for seasoning

Procedure:

1. Cook the pasta based on the instructions on its label, then set aside.

2. Boil the pealed potato submerged until soften to mash, then set aside.

3. On the pan, sauté the minced garlic and chopped onion, then add the shrimp until cooked.

4. Pour the mushrooms and the water used in boiling the potato. Add water if needed just to level on the ingredients. Let it simmer for 5 minutes. Select pieces of shrimp for garnishing.

5. Add the cream cheese and the mashed potato. Put dissolved corn starch to thicken.

6. Season with salt and pepper.

Serving:

7. On the platter, place the cooked pasta.

8. Topping with the sauce..

9. Garnish with pieces of shrimp to highlight the dish.

And lastly, just eat right.

Creamed Pasta

by Alex V. Villamayor

August 2, 2014

CHICKEN IN HONEY

It is a healthy food using coconut oil in sautéing and adding honey to taste. The pasta is used to achieve the carbo we need. It is a personal recipe out of my instinct.

Ingredients:

¼ kilo Chicken Breast

Tomato sauce

Soy sauce

Pepper

Onion

Garlic

Pasta

Honey

The procedure is very short and easy.  Here is how to cook:

1. For about an hour, marinate the chicken breast in tomato sauce season with pepper and soy sauce.

2.  Cook the pasta based on the instruction on label.

3.  Fry the chicken until cooked. Pour the mixture used in marinating and simmer for two minutes.

4.  Add two tablespoon of honey and let the remaining heat completely cook the dish.

And lastly, just eat right.

Chicken in Honey

By Alex V. Villamayor

August 8, 2014

PASTA LAYERS

Trying to create a pasta that is inspired from lasagna, I’ve come up with this personal favourite that I found good when I finally ate it.  Called it “Pasta Filling” for the thick sauce filling in between each pasta.  Here how it goes.

1. Cook the White Sauce.
1.a  Hit the pan and sauté the minced garlic and onion.

1.b  Put half of the mushroom. You will need the other half on the next sauce.

1.c  Add 1 cup of water and bring to boil.

1.d  Add the cream cheese and let it simmer for a minute.

1.e  Add the 2 teaspoon cornstarch dissolved in ¼ cup of water and stir until thickened.

1.f  Set aside until cool down.

2. Cook the Red Sauce.

2.a  In the pan, sauté the minced garlic and onion.

2.b  Sauté the ground beef for a minute or more. Use only half (200 grams).

2.c  Add the remaining mushroom.

2.d  Add 1 cup of water and bring to boil.

2.e  Add spaghetti sauce (use quarter of 250 only) and few tomato sauce to add color.

2.f  Put salt and pepper to taste.

2.g  Add the 2 teaspoon cornstarch dissolved in ¼ cup of water and stir until thickened.

3. Cook the pasta according to instruction on the label.

4. The presentation. A four-layer alternately filled with sauce is the main presentation.

4.a  In a flat plate, put the first pasta and fill with white sauce.

4.b  Put the second pasta on top and fill with red sauce.

4.c  Sprinkle with some mozzarella.

4.d  Add another pasta on top and fill with white sauce.

4.e  Put another pasta on top and fill with red sauce.

4.f  Sprinkle with some mozzarella.

4.g  Put the last layer of pasta and toppings with some red sauce and add mozzarella to garnish.

4.h  Serve it cold.

And lastly, just eat right.

Pasta Filling

By Alex V. Villamayor

PAGKAMAGINOO SA PAGLALARO

Sa larong pampalakasan, hindi dahil natuto kang gumamit ng piyesa ng mga ito at laruin ang isang sport ay maaari ka ng maglaro.  Kailangan mo rin ang puso dahil kasama sa paglalaro ng anumang isports ay ang disiplina, dedikasyon, paninindigan, responsibilidad at pagkamaginoo – ito ang tinatawag na propesyonalismo. Ang problema sa mga manlalaro lalo na sa mga pang-baranggay, pang-kumpanya at mga maliliit na samahan ng palaro ay ang kakulangan ng propersyonalismo.  Para bang ang pagsali dito ay isang kasayahan, pagkakaroon ng karanasan, pagpapasikat, o pagpapawis lamang.  Kaya madalas ay nahahaluan ng mga problema ang isang liga bago magtapos ang palaro.  Kung dito pa lang sa maliliit na palaro na ito ay lumulutang agad ang pagiging hindi propesyonal – gasino pa kaya kung ikaw ay nasa propesyonal.  At paano ka pa kaya aangat papunta sa isang mas mataas na liga kung wala kang propesyonalismo?  Ang propesyonalismo ay hindi ang pagiging beterano, kagalingan, at institusyong pinagsanayan sa paglalaro ng anumang isports.  Ito ay ang ugali at asal ng mga nasa palaro.

Sa panahong binubuo ang isang koponan, marami ang girigis na makasali mula sa pagpapasukat ng uniporme, pagsama sa parada at paglalaro sa mga unang araw, ngunit habang tumatakbo ang panahon ng liga ay marami ang mga lumilitaw na reklamo, sigalot at problema.  Marami na’ng naging usapin ang mga koponan, manlalaro, coach at ang manedyer na kung mayroon sanang propesyonalismo ay kayang-kayang maiwasan.  Kadalasan ng naririnig ang pagtatampo ng isang manlalaro kapag hindi siya ipinasok, o inalis habang nasa kainitan ng kanyang paglalaro.  Dahil dito, ang nasabing manlalaro ay naghihinanakit, nakakaramdam ng katamaran, hindi ibinibigay ang totoong laro at kung minsan ay tuluyan na siyang kumakalas sa grupo na pinaghirapang buuin. Kung ang mga manlalaro at coach ay parehas na propesyonal, walang magiging personal na isyu sa pag-itan nila kundi sa paglalaro lamang mapa-loob man o labas ng court. Masyado na silang matanda kung magiging balat-sibuyas pa sila na maramdamin sa mga ganitong pangyayari. Kung sa ganitong pangyayari ay madali silang masaktan at magtampo, paano pa nila haharapin ang hamon ng mas masalimuot na pangyayari sa totoong buhay?

Kung ikaw ay parang isang bata na nakikipag-away sa gitna nag paglalaro, malinaw na wala kang propesyonalismo na pinahahalagahan mo sa iyong sarili. Hindi dapat humantong sa sakitan ang isang paglalaro lamang.  Kung ang pagtitimpi mo sa sulak ng iyong damdamin ay hindi mo kayang gawin, hindi ka dapat nakikipaglaro sa kapwa mo. Sa totoong kahulugan ng salitang isport, ang bawat manlalaro ay inaasahan na magiging mapagpasensiya at hindi pikon. Naturalmente na dahil ito ay labanan ng dalawang panig, hindi maiiwasan ang pagkakaroon ng sakitan na siyang humahantong sa pagkapikon ng isang manlalaro. Huwag mong gawin ang sadyang makapanakit bilang pagsusumikap upang manalo dahil hindi iyon gawain ng isang maginoo at huwag mo rin patulan ang gawain ng isang tulad nito dahil mas hangal ang taong pumapatol sa taong hangal. Sa katotoohanang tinanggap ka sa isang palaro dahil ikaw ay hindi na bata, ngunit ang pagiging pikon ay palatandaan ng isang hindi pa talaga nakakawala sa pagiging isang walang-isip na bata.

Mahalaga ang propesyonalismo dahil dito nakasalalay kung paano haharapin ng isang manlalaro ang mga hamon habang sinusuong nila ang palaro. Ang pagsali sa isang koponan sa isang liga ay may kaakibat na mga reponsibilidad at paninindigan ng isang totoong maginoong lalaki – pangatawanan mo ito.  Responsibilidad mo na magpunta sa bawat paglalaro at pagsasanay upang tapusin ang sinimulan mo.  Huwag kang gumawa ng mga personal na bagay o kumuha ng iba pang mga kompromiso na komplikado sa iyong paglalaro dahil alam mo ng mayroon kang obligasyon na kailangang gampanan.  Kapag mayroon kang sinasaloob sa kanino man sa iyong grupo, makipag-usap ka ng marangal.  Huwag makipag-talo, makipag matigasan, at umalis sa grupo na mapipilayan sa biglaang pag-alis mo. Magkaroon ka ng malasakit sa grupo at hindi yung sariling damdamin mo lamang ang iyong inaalaala.  Kung dito pa lamang ay agad ka ng tumatakbo sa problema, anu pa kaya sa iba pang mga simple at mahalagang desisyon mo sa buhay?  Magkaroon ka ng pagpapahalaga sa anumang sinalihan mong laro dahil ito ang sumasalamin sa buo mong pagkatao.

Ni Alex V. Villamayor

September 25, 2014

TAONG MABAIT

Kapag sinabing makasalanan at masamang tao, ang laging naiisip natin ay ang mga kasalanang pagnanakaw, pagpatay, pangangalakal ng katawan, at pagmamaltrato.  Mga malalaking kasalanan ito na walang dudang mabigat ang kaparusahan sa batas ng tao at maging sa Diyos.  Madalas magkamali ang mga tao ngunit may mga pagkakamali na hindi agad napapansin at napaparusahan dahil hindi ito kasing bigat ng mga malalaking kasalanan at kadalasan ay nalilibang tayo sa mga pang-araw-araw na pangyayari na kasalanan na pala.  Mula sa mga karaniwang tao na lagi nating nakikita, masasabi natin kung ang isang tao ay mabait o hindi sa pamamag-itan ng mga ordinaryong ginagawa niya.  Minsan inaaakala natin na hindi naman masama ngunit kung iisipin natin na ang mga maliliit na bagay na ginagawa niya ay mga kasalaman na pala na nagsasabing masama ang kanyang pagkatao.  May mga kakilala tayo na mahilig iangat ang kagalingan at sarili, hindi nagpapatalo sa usapin, hindi nagpapalamang, matalim ang dila, pilosopo, mapolitika, mapaghari-harian, mapagsamantala, materyalistiko, mapanuhol, mahilig sa kamunduhan, mandaraya, at mapanghusga.  Karamihan pa sa mga tao ay gustong maging maalam, ngunit dahil dito ay nagiging mapunahin, mapanisi, mapagmataas, at mapagmando ang marami.  Sana ay maging mapangunawa, mapagpatawad at mapagbigay sa mga kamalian at kapintasan ng ibang tao.  Sa panahong ang marami sa atin ay madaling makapagbitaw ng masasakit na salita, makapaghusga, makapintas at makapagtanim ng galit sa kapwa, mabuting pag-aralan ang magpakalumanay, maging matiisin, mapagparaya, mahinahon at mapagbigay sa abot ng makakaya.  Kung mayroon mang kapwa ang hindi nakakatulad ng iyong opinyon, ugali at interes ay hayanaan mo na lamang.  Iwasan ang makasakit ng tao at ang magbitaw ng mga matatalim na salita kung ang kasama mo ay mangmang o mali.  At suriin mabuti ang mga kagandahang nakikita sa isang tao kung totoo ang mga ito.  Maaaring mapagbigay, magiliw, mapagbiro at masayang kausap kaya nalilinlang tayo na sabihing mabuti siyang tao.  Ngunit kung hindi natin alam na mayroon siyang pansariling interes sa pagpapakita ng kanyang kagandahang-asal, hindi magandang ugali ang isang ipokrito, oportunista at manggagamit.

Ang mga ito ay ang mga kasamaan na mahirap at masakit aminin kaya pinili kong mas timbangin ito bilang pagkukumpara ko ng aking sarili sa ibang tao kaysa sa mga kamalian nating madaling tanggapin, pangatwiranan, at baguhin tulad ng pagiging maramot, katamaran, reklamador, pagsisinungalin, mapagmura, mapanumbat, mapagsugal at pang-uumit.  Siguro ay dahil tanga ako sa mga bagay-bagay, walang alam sa mga kalakaran ng pakikipaglaban natin sa takbo ng buhay, at wala akong malisya sa mga ugali, salita at gawain ng ibang tao o kahit ng kapaligiran ko kung kaya hindi ako sanay sa mga gawaing pamumulilitika.  Hindi ko itinataas ang pagkakakilala ko sa sarili.  Ipanguna o ipanghuli mo ako, bigyan mo ako ng kaunti o ng marami, ipili mo ako ng pinakamaganda o hindi – ang mga ito ay walang dapat ikabahala sa akin.  Dahil simple lang naman akong tao, hindi ako maselan at wala akong ere sa buhay.  Dala ng aking kasimplehan at kainosentehan, hindi ako mapaghinala, mapanghusga, mapagbintang at mapag-isip ng masama sa kapwa.  Kung ang batayan ng kabaitan ay ang pagiging relihiyoso, maaaring hindi ako mabait dahil aminado ako na hindi ko kabisado ang mga berso sa banal na aklat at hindi ko nagagampanan ang pag-aaral at pagtuturo ng mga salita ng Diyos.  Ngunit nananatiling malinis ang aking kunsensiya dahil alam ko na wala akong inaargabiyado, sinasaktan, ginagamit at winawalang-hiyang mga tao.  Ang gusto ko ay ang tama at patas.  Sa nakikita ko, at bukas naman sa ating kamalayan na marami ang mga nagsasabing sila ay maka-Diyos at ginagawa ang mga salita ng Diyos ngunit nakikita naman natin sa kanilang mga gawa ang mga bawal.  Kahit papaano, alam ko sa sarili ko na wala ako sa kategorya ng mga bawal na nakikita ko.  At sa pagtingin ko sa mundo natin, nagiging inspirasyon sa akin ang mga taong ito dahil sa kanila ay nakakadama ako na mabuting tao pa rin ako kapag nakikita ko sila.  Kapag nalalaman ko na may mga nagagalit sa isang tao ay napapatunayan ko na hindi nga sila mabait na tao.  Hindi ako perpekto o santo at sigurado ako na may mga kasalanan ako at aminado ako na may kasalanan akong nagagawa sa ngayon.  Ngunit kung ikukumpara ko ang sarili ko sa ibang kakilala ko, pangit mang sa akin manggaling ngunit bilang pagtatanggol sa maaaring iniisip ng iba ay masasabi kong mas mabuti akong tao.  Kaya kung haharap ako sa Panginoon upang magsalita kung naging mabuting tao, malamang ay makakapagsimula ako ng aking mga sasabihin nang magaan ang loob.

Ni Alex V. Villamayor

September 11, 2014

CHILD’S LESSONS IN CHESS

Chess is a board game of two players with an objective of checkmating the opposing King by moving the other 15 pieces of six kinds that are moved according to their individual rules and roles. I'd learned to play this board game when I was about 10 – 11 years old. My cousin taught me the mechanics of the game but I did not able to make it good. At my age then, looking at the sixty-four squares in white and green checkered arrayed in eight columns and rows, where on each square has the required arrangement of sixteen pieces called the King, Queen, two rooks, bishops and knights and eight pawns which are colored in white, while on the opposite side are the same set of sixteen pieces in black color, this makes my young mind confused to manipulate the moves of my pieces according to their rules and design the game plan to invade the opponent.

During my observation, I used to believe that chess is for academically intellectual and serious people only who must possess a high intelligent quotient to become good in this game. And when I heard a young player doing well in chess, I can’t help but give my respect to his skill. But through the passing of times, the game chess gave me new impression that it can get through perseverance and study.

I never played chess again but those times when I was about 10 – 11 years old brought me the characters that I am now. I may not be good in chess but this board game taught me to realize the understanding of our role in life and learned to anticipate the consequences of every decision that we made. I came to across weighing the pros and cons of my likes and dislikes. Whatever decision I made, I stand for it. The chess game also instilled me the value of perseverance, patience to take time as it is, be focused and not be impulsive that normally lead us to disgrace, dismay and disaster.

For some children, this game is boring because this is exactly opposite of the natural of the children of which their high adrenaline attracts to physical games. But trying to expose your children in chess will make an important contribution in their growth. Because the game chess enhances the creativity, memory, concentration, critical thinking and problem solving skills of the children. It also builds their self-esteem and intellectual maturity.  As the child grows up into a young citizen, the game of chess inherent the basic principles of psychological learning theory: memory, pattern recognition, decision making and reinforcement. These are the variables that interact during a game of chess and it produces the results of the human thought process: a win or a loss.

Like the rest of us, I am fighting for my survival, a win or a loss. It depends on how I will drive my own life.

By Alex V. Villamayor

April 2009