MGA TAONG HALATA

May mga tao na madaling malaman ang palagay nila sa isang tao, bagay o pangyayari dahil sa kanilang ikinikilos, sinasabi at ginagawa. Sila yung kung tawagin sa inglis ay “biased”, yun bang kapag sinabi mo lang ang isang pangalan, bagay o pangyayari ay magdidilim ang aura ng kanilang mukha kung mabigat ang loob dito o kaya ay umaaliwalas ang mukha kapag gusto nila ang narinig. Sila rin yun kapag nagsalita patungkol sa isang tao ay magaganda dahil maaring kamag-anak, kaibigan o kasama. Ngunit kung kabilang sa kabila, hindi kasamahan o kaibigan ay hindi sila interesado sa usapan.

Kung ang kanilang unang pagkakakilala sa isang tao ay hindi maganda – hindi na nila ito nabibigyan ng pagkakataon na makita ang kagalingan at kagandahan nito. Gumawa man ng magaganda ay hindi nila mapupuri, para bang wala na siyang ginawang tama na ikatutuwa nila. Hindi nila mapapansin ang mga ginagawang pagpapakitang-gilas ng isang tao kapag hindi magaan ang loob nila dito ngunit kapag naka-gawa ng mali ay agad-agad na nakapagbibigay sila ng saloobin.

May mga taong sarado ang isip sa ano mang pagpapaliwanag – sila ang mga loyalista at panatiko. Mahirap silang pagpaliwanagan, kahit anong sabihin mong hindi pabor sa kanilang kinikilala ay hindi ka magtatagumpay. Sarado ang kanilang isip, mata, at tainga sa anomang pagpapaliwanag. Maaring bulag, nahuhumaling o tila sila mga kabayo na may takip ang magkabilang gilid ng mata upang isang daan lamang ang makikita.

Huwag maging makitid ang isip. Kailangan mong lawakan ang iyong pang-unawa. Maging patas sa mga ginagawa, sinasabi at iniisip. Kailangang tingnan natin ang dalawang panig ng kwento. Madali mong mapupuna ang kapintasan ng isang tao kapag galit ka ngunit kapag gusto mo siya ay nabubulag ka ng kagustuhan mo sa kanya dahil siyempre ay gusto mo siya – yun lang yon.

Mas matimbang ang dugo kaysa sa tubig at kailangan tangkilikin ang sariling atin. Subalit ang isip ay inilagay na mas mataas kaysa sa puso upang mas manaig kapag kailangan ang katarungan.


Alex V. Villamayor
March 2010

ON GETTING OLD

When I was just a child at the age of 7, 8, up to let's say 12, I'd have this question of what will be the life of young men at 15, 16, up to let's say 19? Because I can't imagine them at their age being pampered by their mothers. When I reached that age and enjoyed what it stored for me, I'd have then the enigma of what the young men in their early, mid and late 20's will have in their lives. If I reached 20, I thought I'll be so old and life will have sudden change from comedy to drama.

But I found out that the feeling of being in his 20's is the same with those in teens. Life is like a game, you have to play it. You may lose but you must play to enjoy it. 20's is the stage of my life that I would say my high days, although I had my share of failures, sorrows and difficulties too. But what prompted me then was the thinking of reaching the age of 30 will make and may say us we are getting old - already old. However, when I’ve approached at that age, I'd felt it is just the same with the feelings of people in their 20's - nothing has changed. I still have the same feelings, the same outlook, and the enjoyment.

There are no changes, the emotion is the same. The physical body grows and gets old but the heart doesn't ages. It stays young as long as you know how to enjoy your life. Smile and stay positive. You will never enjoy your life if you will not smile. Take it easy. If you take each day and accept the reality of life either good or not that good, you will reach your age today contented and satisfied - that is success. Age is just a matter of number.

I got a midlife crisis then but I somehow managed to outgrow it and accepted that I’m reaching the age of 40. What really important is the outlook in your life that everybody will go in the same direction. So, forget your worries on getting old. It is not important what your age is. If you reached 30, 40, 50 or more and you can say you are okay - that's your reward. It is not important if you are old, what really matter most is if you have learned your age.


Alex V. Villamayor
March 30, 2010

SA MGA TAONG PASAKALI

May mga taong napakadaling mag-salita at mag-puna sa mga nangyayari sa paligid ngunit kapag sila na ang nasa ganoong sitwasyon ay kinakain na nila kung ano ang kanilang sinabi.  Sila yung mga taong mapang-puna, mapangpintas, mapanghusga, at mapagsalita ng tapos.  Huwag magsalita ng tapos - ang taong dumura sa langit, sa mukha ang lagapak.

Kung hindi kayang panindigan ang mga sinasabi, huwag na lang magsalita.  Nagbibitiw ka ng mga salitang pamimintas tungkol sa ginagawa ng isang tao na para sa iyo ay hindi dapat gawin.  Kung para sa iyo ay hindi sapat ang kanyang dahilan, maaring siya'y nagigipit, nahihirapan o napipilitan kaya niya nagagawa ngayon ang bagay na para sa iyo ay hindi sapat na dahilan upang gawin, ngunit sa kanya ay malaking dahilan ang pagkapit nya sa patalim.  Huwag kang magsalita dahil baka bukas-makalawa ay mapilitan kang gawin din ang kanyang ginagawa ngayon.  Wala ka kasi sa kinalalagyan niya kaya hindi mo nararamdaman ang pangangailangan niya.  Wala ka sa sitwasyon niya kaya hindi mo maunawaan kung ano ang dapat gawin ng isang taong nagigipit, nahihirapan o napipilitan.

Huwag kang magsalita ng iyong mga galit at pintas sa  isang tao dahil baka dumating ang panahon na kailanganin mo siya o magpakumbaba ka sa kanya upang kuhanin ang simpatiya.  Kung ang isang tao ay nagkataong hindi mo katulad ang kinabibilangang grupo ay nagiging madali para sa iyo ang pagdisgusto sa kanya subalit sa sandaling biglang naging kapamilya mo ay mamumutawi sa iyong mga labi ang mga papuri.  Maaari rin naman na sa ngayon ay maraming magagandang salita ang nasasabi mo sa isang tao dahil kasama mo siya subalit sa sandaling magdesisyon siyang magkaraoon ng pagbabago sa buhay, maaring sa pananalapi o sa hanap-buhay, ay nakikita mo na ang mga kapangitan at nasasabi mo na ang mga kamalian niya.  Na tila sa bawat kanyang kilos, salita at pangyayari sa kanya ay mayroon kang mapupuna.  Ang lahat ng iyon ay dahil sa katotohanang hindi na kasi kayo magka-ibigan, magkasama o magka-dikit sa buhay.

Huwag magsalita ng tapos.  Ito ang pinaka-aral ng ating buhay.  Dahil karamihan sa mga taong nagsasalita ng tapos ay kinakain ang kanyang sinabi.



Alex V. Villamayor
March 2010

OF BEING ANGONIAN

I was born and raised in Angono, an idyllic and quite place nestling between the exhilarating hills and scintillating lake. Thankful and proud to be Angonian, this is the identity of my name, personality and conviction. I always have great fondness in its culture, customs, traditions and arts that flourished my affection in creative writing. I owe my artistic freedom, creativity and aptitude to this serene place that will always be my home, the cradle of my childhood, the crib of my memories, the rest home of my old age.

Dubbed as The Arts Capital of the Philippines, claimed to fame for being home to legendary two National Artists Carlos “Botong” Francisco and Professor Lucio D. San Pedro, host of the joyous Higante Festival, and site of the cultural heritage Angono Caves, an ancient petroglyphs dating back to circa 3000BC – hailed from this town enriched with vibrant and colourful stories defines me of being Angonian.  I thank God for creating me a true son of Angono for it is my honour to carry the prestige of being an Angonian.

Kahit saan ako magpunta, lagi kong ipinagmamalaki na isa akong taga-Angono. Dahil kaakibat ng taguring isa akong taga-Angono ay ang pagmamalaki sa sarili na kabilang ako sa isang bayan ng mga maka-sining.

Taal akong taga-Angono.  Dito ako isinilang, lumaki at nagkaisip. Malaki ang naibahagi nito sa aking pagkatao.  Dito ko natutunan ang maging mapagkumbaba, ang maging masipag at pangkaraniwang tao.  Ito rin ang nagturo sa akin upang maging unang pag-ibig ko ang pagsusulat.  Dahil sa kanyang simpleng kagandahan at likas na katahimikan ay nabuo sa aking isip at sarili ang magmasid sa aking paligid upang buuin sa isip ang pagkakasunod ng bawat titik, ang pagkakaayos ng mga salita at isulat ang mga niloob.

Mahal ko ang Angono.  Kung napalayo man ako at nawalay ng matagal na panahon ay sinisigurado kong dito rin sa aking sinilangan ako maghihintay ng takip-silim.  Malayong lugar man ang aking narating at magtagal man ako sa ibang bayan ngunit babalik at babalik pa rin ako sa aking pinagmulan, sa aking tinubuang lupa.

Alex V. Villamayor
March 2010

OF 2010 PHILIPPINES POLITICS

As citizen of the Philippines, I am always concern in the interests and future of our country. Come May 2010 Election; I am really praying for my country to have the right person who will head the State as the most powerful man in the land. Our time is crucial in selecting the next leader of our nation. Since we’re long-standing lambasted with different political turmoil, we need now someone who will credibly free us from the rigging of traditional politics, maybe not from poverty for the meantime but at least we need to get rig first from political and moral depths.

Among the array of 2010 Presidentiables, it is really tough to come up with one decision to choose the right one in the position. Among them are really clever and smart, sincere, God-fearing, with respected names, with sympathy in poor. I should consider the intellectual capacity and educational qualification, experience and political track record, and the true interest of the candidate. We are entrusting our future and our country to the man who will protect us from any unconstitutional threat, conserve, and secure our democracy, develop and prosper our economy, under justice, peace, liberty and equality.

There is a deep clamour of change. I don’t like to have the previous personality in the person of the new personality – it’ll just an extension and continuation of today’s crisis. Whoever I'm going to vote (if I can vote) is someone who is really a genuine opposition to ensure the closure of raging graft and corruption, power selfishness, and political dynasty. I want someone who will break the spell of the present stigma in our government.  We’re already sick and tired of different mounting political scandals involving the high personalities protecting their vested interest.  In fact, we attempted to stop them during the early years but we were persuaded to wait and allowed them finish the term.  Look now what we have tolerated and created?  It’s about time we need changes.

Academic qualification and credibility is not option for me.

Popularity through their family’s name and reputation is neither option for me.

Pro-poor (Pang-masa) appeal is also not option for me.

Deity and Pious service and activities are important but may not my barely option for me.

I want change. If that could be given by an unpopular and unrated, as long as he is God-fearing and sincere to change the traditional politics, I will go for him.

Alex Villamayor
March 12, 2010