Kapag nasira ang
pagkakakilala mo sa tao, pwede pa ibalik sa dati ang iyong pagkakakilala sa
kanila ngunit kadalasan ay mahirap na itong mangyari dahil bagkus ay
nadadagdagan pa ito upang lalo silang masira sa pagkakakilala mo. Marahil
ay dala ng ating mapanghusgang pandama ay nagiging masyadong tutok na tayo sa
kanilang mga kapintasan kaya iyun ang mga nakikita natin o ginagawan lang natin
ng hindi magandang pakahulugan ang mga ginagawa nila. Ngunit kung ikaw
ang tao na may pang-unawa at walang pagtatanim ng sama ng loob ay hindi mo ito
mapagdadaanan dahil umiiral lamang talaga ang iyong pandama sa mga nangyayari.
Lahat tayo ay may
mga maling akala. Kung ang akala mo sa
isang tao ay malapit ang loob sa kapwa ngunit malalaman mo na lang ang ugali
niya na mapagmataas, mapang-husga, mapagmatigas at mapaghiganti, duon mo
mararamdaman na nag-iiba at nasisira ang pagkakakilala mo sa kanya.
Kasunod nito ay mapag-iisip mo kung bakit nga ba sa kabila ng pagiging malapit
niya sa mga tao ay marami ang mga nagagalit sa kanya. Dahil mataas ang
tingin sa kanyang sarili, alam mong ang ikakatwiran niya ay wala siyang
paki-alam, o sasabihin niyang siya ang nasa katwiran, o hindi mo kinakitaan ng
pagsisisi kaya kitang-kita mo na ang asal niya.
Kung dati ay
naririnig mong panay ang pintas niya sa mga taong may ginagawang mali sa
trabaho o sa kanilang ugali, ngunit ngayon na nalaman mo na siya mismo ang
gumagawa ng mga ipinipintas niya nuon ay mararamdaman mo na nasira na naman
siya sa iyo. Kung nuon ay galit na galit siya sa mga hindi sumusunod sa
patakaran ngunit ngayo’y binibigyan-katwiran na niya ang mga tao dahil kahit
siya hindi na din sumusunod sa patakaran. Sila yung kapag ginagawa ng
kapwa nila ay mali ngunit kapag sila ang gumawa ay walang problema.
Mahirap magsalita dahil hindi mo alam na kapag ikaw na ang napunta sa sariling
sitwasyon ay magagawa mo rin ang ginawa nila.
Nuon ay may mga
sinasabi siya na hinding-hindi niya gagawin at mga ayaw na ayaw niyang bagay
ngunit ngayo’y kinain niya lahat ang kanyang mga sinabi, sirang sira na naman
siya sa iyo. Yung mga bagay na kinamumuhian, ipinapangako at mga
ipinapayo niya nuon sa mga kausap na huwag gawin ang ganito o ganun ay
bumabalik sa kanya at ngayo’y pinagpapakasasaan niyang ginagawa. Kadalasa’y
sinusubok ang mga taong nagsasalita ng tapos.
Mahirap ito dahil marami ang nakikinig sa iyo at alam nila kapag hindi
mo nagawa ang iyong sinabi. Mahirap ang dumura sa langit dahil ang
lagapak ay sa sarili mong mukha. Parang aso o pusa na kinakain ang
sariling isinuka.
Ang hirap kasi sa
mga taong maraming alam ay kadalasa’y
ugali na nila ang mamintas ng kapwa.
Iyung taong laging may katwiran na ang gusto’y sila ang palaging tama at
ang masusunod ay sa dami ng mga pinakawalan nilang salita at pintas nuon ay
nagbabalikan ngayon lahat at tumatama sa kanila. Sa dami ng mga tao na
kanilang pinintasan at hinusgahan nuon, ngayo’y nalalagay sila sa katulad na
sitwasyon at sinusubok kung gaano kalakas ang paninindigan nila sa kanilang mga
sinabi. Iyun nga lamang, sa kabila ng kanilang katalinuhan ay wala naman
pala silang isang salita at pagpapahalaga sa sinabi. Huwag na lang
magsalita kung hindi kayang panindigan ang mga sinabi. Kung mas marami
kang sinasabi, mas marami kang magiging pagkakamali. Mas tahimik, mas
walang problema upang hindi masira ang iyong pagkatao.
Ni Alex V. Villamayor
May 29, 2016
No comments:
Post a Comment