USAPANG PERA

Napapansin ko, hindi naman ako maluho sa mga gamit, sa mga pagkain, at sa mga kasayahan ngunit bakit kaya hindi ako makaipon?  Pinaiiral ko naman ang pagsunod sa pagkakaroon ng nakalaang-gugulin, hindi ako nagpapa-alipin ng bayarin sa bangko at kumpaniya ng mga credit card at tinitipid ko pa nga ang aking sarili.  Hindi sa dahil pinaiiral ko ang karamutan at kakuriputan kundi sa aking isip ay pinaiiral ko lamang ang pagiging praktikal.  Ginagamit ko ang kapamaraanang pagbabawas ng para ipon mula sa kabuuang kinita at ang malalabi ay ang siyang laan sa mga gastos ngunit wala akong marami at mamahaling mga ari-arian na naipupundar.  Ano kaya ang mali sa aking pananalapi?

Naupo ako at nag-isip, nagmasid sa aking paligid at sumagi sa aking isip ang ilang mga kakilala.  Kapag nagkakaroon ng mga kantiyawan tungkol sa paglalabas ng pera, may mga kasama ako na hindi basta-basta nagbibigay ng kanyang pera.  May naririnig ako na pinipintasan sila dahil naturingan daw na malaki ang kinikita ngunit hindi man lang makapang-libre.  Na gasino lang naman daw ang ilalabas na pera kumpara sa kanyang kinikita.   Para sa akin, hindi ko napipintasan ang mga kakilala o kasamahan ko na sa kabila ng malaki ang kanilang kinikita ay hindi basta agad nagbibigay ng pera bilang pagdiriwang ng kanyang kinita.  Kasi patunay lamang iyon kung paano sila magpahalaga sa kanilang pinaghirapang pera.

Sa palagay ko ay hindi ito dahil sa kakuriputan kundi dahil nagiging praktikal lang sila.  At iniisip nila ang kahalagahan at ang ibig sabihin ng pagastos nang tama sa bawat pinaghihirapan nilang pera.  Mukhang tama naman sila dahil kung susuriin ko at ikumpara sa ibang kakilala ay nakikita kong mas nakakaipon sila.  Ang pagsinop sa pinaghirapang pera ay ang tamang paghawak ng mga kinikita natin.  Kapag ikaw ay kumita ng pera, kailangan bang lagi kang mamahagi ng iyong kinita sa pamamg-itan ng pagbibigay ng kasayahan bilang pagpapasalamat?  Baka naman nagsusumikap ka lang na kumita ng malaki para lang sa ganito, hindi kaya nagiging materyalistik o makamundo na lamang tayo?

Sa aking pagkakaupo at pag-isip, naunawaan ko rin ang mali sa akin.  Hindi ako katulad nila na hindi basta-basta naglalabas ng pera.  Totoo na nag-iipon ako ngunit mabagal ang paglago nito.  Totoo na mas inuuna ko ang mag-laan agad para sa aking ipon mula sa aking kita kaysa sa mga ginagastos ngunit inaamin ko na sinasamantala ko ito minsan sa pagbabawas ng halaga ng aking itinatago, kung kaya bumabagal ang paglago ng aking ipon.  Dahil kahit na sabihing inuuna kong iawas kaagad sa kinita ko ang aking ipon ay hindi naman ito nakapirmi sa tamang halaga dahil ang nangyayari ay lumiliit ito kapag mayroong kailangang paglaanan ng gastos.  Huwag lang ang masabi na hindi ako pumapalya sa pagtatago ng pera sa aking lagayan.  Sabay sa lumalaking kinikita ko ay ang lumalaki ring gastusin at reponsibilidad ko ngunit siguro ay kailangan kong maglaan talaga ng nakapirming halaga ng ipon kung hindi man lakihan pa.  Totoo na nasa sa atin kung ano ang gusto nating iprayoridad.  Kung gusto kong bumilis ang paglaki ng aking ipon mula sa halagang natatanggap ko buwan-buwan ay kailangan kong alisin ang ilang responsibilidad ko.  O di naman kaya ay palaguin ito sa pamamagitan ng pagnenegosyo ngunit hindi ko personal na maitataguyod dahil hindi ko pa kayang mawala ang aking kinikita bilang isang manggagawa sa ibang bansa.

Ang perang pinaghirapan, totoong mahirap gastusin ng basta-basta lamang kung mayroon kang malasakit sa iyong paghihirap.  Hindi masamang magsaya pagkatapos ng pagpapakahirap ngunit kung ito ay tawag lamang ng pagyayabang, labis na pagsasaya, at kabawasan sa pinag-uukulang bagay ay mas mabuting huwag na lang.  Mapalad ang mga taong tumatanggap ng malaking kabayaran sa kanilang pagtatrabaho dahil malaki ang kanilang pagkakataon na makapag-ipon ng malaki at mabilis.  Dahil kung tutuusin, ang isang taong kumikita ng malaki at ang isang taong kumikita ng hindi malaki ay pareho lamang ang kanilang pangunahing pangangailangan, nagkakaiba nga lamang ng pamamaraan kung paano isinasagawa ang kanilang pangangailangan.  Kaya sinupin natin ang ating pinagpapagurang pera at huwag sayangin sa mga bagay na panandaliang saya lamang.

Ni Alex V. Villamayor

December 14, 2013