BIYAHE

Katulad ninyo

Gumigising din ako nang maaga

upang ang unang biyahe sa umaga ay makuha

At sa paroroona’y di maaantala

Malamig na hanging tumatama sa mukha

Sariwang hangin sa umaga sa pang-amoy ay nakakahalina

Pusikit ng balaba, madawag na daan sa tumana

Inuulat na balita at tunog ng makina

ang bumubulong sa’king mga tainga

Nababalot pa ng dilim ang natutulog na madaling-araw

ay tinatahak ko na ang mahabang biyahe ng aking araw

Kapag pumutok na ang Haring-araw

Tatambad ang ating ibat-ibang kwento araw-araw

Sa daan ay maraming pangyayaring lumilitaw

Sa daan ay maraming natatanaw

Sa daan ay maraming ala-alang naliligaw

Sa daan,,,

may isang daan ng padaan-daan

Ngunit kung minsan ay hindi ko matandaan at maintindihan

Idinadaan na lang sa awa ng Panginoon ang palatandaan.

Ang sabi sa akin, hindi ka dapat maging duwag

ang sabi sa akin, huwag kang iiyak

Pero iyak pa rin ako ng iyak

Nasasaktan yung batang ako pero itinatago ko ang pag-iyak, ikinukubli dahil kapag may nakakita ay tiyak

Huhusgahan ako o kaya’y maririnig kanilang paghamak

…masakit pero walang dapat makakita

Ang unan, ang mga haligi, at bintana

Ang mga tulog na kasama

Saksi sila sa aking pagtangis at pagluha

Koro:

Malambot na puso

O  isip na hindi matuto

Kung ano ako siguro ay pareho

Pareho nga siguro ako

Ipit, kibit, o maghalukipkip

Mahabang biyahe na masikip

Sa pag-asa ang kalakip

Mula sa aking pagkabata ay natutunang mapag-isa.

Sa paglaki’y natutunang kaibiganin ang mga letra

Gamit ko ang sandata ng mga paham, papel lamang ang hasaan

Sa liwanag ng gaserang maitim, sumasayaw na anino sa dingding

Habang mga munting hayop na pangahas, aaligid-aligid sa ningas

Pero marami  pa sana dapat akong makita

makita ang mga gabi at araw

mga araw na dapat ay nagpakasaya ako

pero takot ako sa iisipin ng ibang tao

Lalakad, babalik, urong-sulong

Meron na sana akong naipon

Pagkakaibigang subok sa panahon

Minsan ay naghanap

Lumimot at naghanap

Naghanap ng naghanap

Hanggang tila walang maapuhap

At hindi ko iyun matanggap

Marami ang mga dumating at lumisan

Pero mailap ang paghahanap

Minsan na akong nagkamali

Pero bakit paulit-uling akong nagkakamali

Koro:

Malambot na puso

O  isip na hindi matuto

Kung ano ako siguro ay pareho

Pareho nga siguro ako

Ipit, kibit, o maghalukipkip

Mahabang biyahe na nakapikit

Sa pag-asa ay kakapit

Ninais kong maging simple

lumayo sa materyalismo ay hindi imposible

gusto kong magpasalamat kahit hindi galante

mula sa itaas tugon sa Kanyang mensahe

kung ano ako ay hindi na bale

Ito ang aking biyahe

Sa aking biyahe na malayo, malawak, paitaas o paibaba.

Minsan ay lubak-lubak at paliko-liko

Liliko, hihinto. Hihinto, liliko

Ako na ay nalilito

Mula sa tahimik na kabataang pinagmulan ko

Hanggang sa kalagitnaan ng buhay ko.

Parang hindi ako makuntento

Ako ay pumara diyan sa kanto

Huminto sa himpilan bilang-limampu

Upang hintayin ang susunod na yugto

Sa paghihintay ay unti-unting namumuo

Ang mga takot, lungkot, at inip sa pagkatao

Ano pa kaya sa pagtanda ang hinihintay ko?

Ito ang biyahe ng aking buhay.

Ako ang kutsero at pasahero sa biyahe ay sanay

Sa himpapawid, sa tubig, sa lupa at sa tulay

Magagandang lugar o pasakit na tunay

Dinaanan na ng aking paglalakbay

Naglaro, nagloko, nag-aral, nangarap, naghintay

Nagsulat, nagkasala, nagmahal, nasaktan, nasanay

Sanay ng masaktan

Maraming beses ng nasaktan

Kahit nasasaktan, mulit-muling magmamahal

Masaktan man, pipiliin pa rin muling masaktan

Dahil malinis ang puso ng nagmamahal

Mainit, matagal, malayo, maaraw

Ito ang lakbay ko araw-araw

Koro:

Malambot na puso

O  isip na hindi matuto

Kung ano ako siguro ay pareho

Pareho nga siguro ako

Ipit, kibit, o maghalukipkip

Mahabang biyahe ng matuwid

Sa pag-asa ay aawit

Malambot na puso

O  isip na hindi matuto

Kung ano ako siguro ay pareho

Pareho nga siguro ako

Ito ang Biyahe ko.