PAGPAPAHAYAG BILANG ISANG MANUNURI

Kakambal ng demokrasya ay ang kalayaan sa pagpapahayag pero marami ang hindi nakakaunawa kung ano ba ang kahulugan ng kalayaan na ito?  Sa madalas na pagkakataon ay naaabuso ang kahulugan ng kalayaan.  Iilan lang ang totoong nakakaalam na kaakibat ng kalayaan sa pagsasalita ay ang responsibilidad.  Mas nakararami ang hindi alam ang kung ano ang resposibilidad o ang mga walang pakialam kung ano ang kanilang ipinapahayag.  Dahil kung mas marami ang responsableng tao ay hindi magkakagulo ang ating daigdig.  Kaya makikita, mababasa at madidinig natin ang mga tao kung gaano kadiretsahan, kasakit, kabastos kung bumatikos, pumuna at magpahayag.  Pero ang nakalulungkot dito, kung gaano sila ka brutal sa pagpuna sa ibang tao ay siyang todo-daing naman kapag sila ang binabalikan ng puna.

Walang mali kung punahin, ipahayag o pintasan mo ang iyong nakikita, naririnig, nararamdaman at nalalaman.  Walang masama kung ikaw ay manuri sa mga nangyayari sa iyong paligid.  Ang tanong ay kung anung uri ka ng kritiko.  Ang mali at masama ay kung ikaw ay nakakagawa ng kaguluhan at paninira sa paraan ng pagpapahayag ng iyong pagkritiko.  Kaya nga mayroong pamantayan ng tama at mali, moral o immoral, dapat at hindi dapat ay upang mapangalagaan ang tamang kalayaan sa pagpapahayag.  Magandang halimbawa ay ang politika at gobyerno dahil ito ang madalas na pinag-uusapan.  Hindi dahil ang sinasaloob mo ay puno ng galit sa gobyerno ay maaari mo na itong sabihin nang buong galit.  Hindi dahil ang pakiramdam mo ay kailangan mong sabihin ang nalalaman mong katotohanan ay magagawa mo itong nang walang pasintabi kahit makasira ka.   Hindi na kalayaan ang tawag dito kundi kasuwapangan na dahil ang sarili mo na lamang ang iyong tinitingnan, iniintindi at pinapahalagahan.

Naging oposisyon at kritiko din ako pero hindi naman ako katulad ng ibang kritiko ngayon na naging masakit, brutal at matalim sa pagpuna sa mga nangyayari sa gobyerno at politika.  Naging kritiko ako ng administrasyon ni PGMA pero hinding-hindi ko siya tinawag na “pandak”, “swapang” o inakusahang “magnanakaw”.  Inaamin ko na marami akong ikinalungkot at ikinagalit na pangyayari nuong panahon ng pamumuno ni PGMA dahil kabi-kabila ang mga kontrobersiya at iskandalo nuon pero wala akong masasakit, mapanlait na mga salita at katawagan na isinulat at ipinahayag ko.  Hindi ako brutal magkritisismo dahil hindi ganuon ang uri ng aking pananalita, kaugalian, pagsusulat at ng pagkatao.   Kung may mga puna ako sa administrasyon ni PGMA, kuntento na naipahayag ko ang saloobin at ang gusto kong sabihin na sa abot ng aking makakaya ay nahanapan ko ng mas diplomatiko, disente at makatao na salita.

Samantalang karamihan sa mga batikos ng ordinaryong mamamayan na nababasa ko sa social media na sa kasamaang-palad ang ilan ay mga kaibigan, kakilala o kamag-anak ko pa man din ay kayang-kayang tawagin si PNoy ng “panot”, “abnoy/abno” o “bading”.  Kapag kaminsan naman o kaya ay ang ilan sa mga gabinete niya ay tinatawag na “dimonyo”, “tang ina”, ‘hayop”, “mamatay na sana kayo” at iba pa.  Hindi ba’t napakasagwang mabasa ang mga ito?  Sa etiketa ng pagsusulat, at sa pagka-tao na rin, nakakababa ng uri ang mga ganitong panulat.   Nakakalungkot na nawawala na ang tunay na diwa ng tamang pagsusulat at pagbibigay ng saloobin.  Hanggang ngayong si DU30 na ang pangulo, nakakalungkot na nagkalat pa rin ang ganitong uri ng pagbatikos.  Sila-sila pa ring mga tao ang maingay sa social media.  Wala pa rin yung sinasabing pagbabago dahil ganuon pa rin ang mga tao, wala pa ring pinagbago ang dating maruming politika dahil sila-sila pa rin ang panay na panay sa pagsambulat ng galit, pananakit ng damdamin ng ibang tao, pagyurak sa pagkato ng kanilang kapwa at paglalantad ng madilim na sikreto ng kapwa upang mapabagsak ang mga kalaban. 

Kung minumura, isinusumpa o kinukutya mo ang sariling Presidente mo, sa palagay mo ba ay kalinisang-budhi pa rin ito, naayon pa ba ito sa tamang-asal o katuruan pa ito sa relihiyon mo ito?  Upang gamiting dahilan ang nararamdamang galit para makapagmura at makapanglait sa pagpapahayag ng saloobin ay nangangailangan ng pusong-bato.  At kung nagawa mo ito sa Presidente mo, ano pa kaya ang kaya mong gawin sa sarili mong asawa, anak, magulang, kaibigan at ibang tao sa ngalan ng iyon nagpupuyos na galit?  Anong klaseng tao ka para magawa mo iyon.  Paano ka pinalaki at tinuruan ng mga magulang mo, at ano pa kaya ang ituturo mong kabutihan sa sarili mong anak?

Magkaiba ang paghahayag sa diyaryo, telebisyon, kalsada at social media.  Marami sa mga matatapang sa internet ay malakas lang ang loob dahil sa harapan nila ay may nakaharang na salamin na proteksiyon.  Ang iba ay nagtatago pa sa ibang katauhan upang hindi matunton ang kanyang mapagkakakilanlan.  Madaling magtago sa likod ng screen ng ating computer kaya maraming tao ang napakadahas sa pagtuligsa ngunit hatakin mo siya palabas ng kalye at iharap sa kanyang tinutuligsa ay hindi niya magagawa ng harap-harapan ang angas.  Hindi masama ang magkritiko basta ito ay nasa tama at mapapanindigan mo.

Ni Alex V. Villamayor

August 31, 2016

PABORITISMO

May isang karaniwan, simple, klasiko at praktikal na halimbawa ng pagiging double-standard na ugali ng tao ang nagpaalaala sa akin sa katauhan ng kakilala kong tawagin nating si Pedro.  Sa mainit na usapin ngayon sa politika tungkol sa mga salita ng Pangulo, dahil si Pedro ay kilalang tagsuporta ng kasalukuyang pangulo ay sinesegundahan at binigyang-hustisya niya ang mga salita ng Pangulo.  Yung pagbibitiw ng mga matatapang, masasakit at mabibigat na salita ay inaayunan niyang nararapat lamang dahil sa ito ay ang Pangulo.  Pero naalaala ko yung mga pagsalungat at pagbatikos niya nang ang nakalipas na Pangulo ay nagbibitiw ng mga matapang na salita at sinasabing kailangan maging halimbawa ang pangulo ng maayos at magalang na salita dahil ito ang Pangulo.  Na sabi’y hindi na dapat sinasabi ang mga ganuong salita.

Nuong ang dating Punong Mahistrado ay binatikos ng dating Pangulo, isa si Pedro sa hindi sumang-ayon sa pagkalaban ng dating Pangulo sa Korte Suprema.  Nunit ngayong ang kasalukuyang pangulo ay nag-akusa ng mga tiwaling Mahistrado at nakabangga ang kasalukuyang Punong Mahistrado ay ipinagtanggol niya ang Pangulo sa pagsasabing dapat lamang dahil ito ang Pangulo.  Nuong nakalipas na administrasyon, ayaw niya yung pag-atake sa pinalitang Pangulo ng dating Pangulo, ngunit ang pakikipaglaban ng kasalukuyang pangulo sa mga kalaban ay ipinagtatanggol niya.  Pero wala siyang masabi nang maipanalo ng nakaraang Pangulo ang usapin ng Pilipinas tungkol sa West Philippine Sea.  Pagpapatunay lamang ito na kapag may magandang nangyari sa mga taong hindi niya gusto ay hindi niya ito binibigyan ng pansin at papuri dahil ayaw niya itong palakihin.  Hindi ba’t kitang-kita ang kanyang pagiging may inaayunan, hindi patas at may paboritismo?

Biased, siya yung tao na kapag kanya ay positibo ang kanyang reaksiyon ngunit kapag hindi kanya ay negatibo.   Tama ang kanyang mga ginawa at kaalaman, maganda ang kanyang mga pag-aari, at mabuti ang lahat ng para sa kanya ngunit ang mga hindi niya gusto at ang mga ayaw niya ay wala ng puwang para maging tama at kaaya-aya.   Nakakalungkot na maraming tao ang biased at mayroon sa ating mga kamag-anak o kaibigan ang ganito.  Makikita mo naman sa maraming pagkakataon na kapag mayroon silang nakitang kapintasan at kamalian sa isang tao o bagay na hindi nila gusto ay mabilis nilang ipinapaalam yun sa kwentuhan at maging sa social media.  Yung kahit hindi sigurado, yung kahit halatang gawa-gawa lamang ay hindi na sila magdadalawang isip na ikalat agad iyun dahil ang gusto nila ay masira ang tao o bagay na hindi nila gusto.  Ito ang dahilan kaya napakagulo ng ating ginagalawan.  Dahil sa dami ng ganitong mga tao ay nagkaroon ng pagdumog na mentalidad at gaya-gaya na pag-iisip kaya napakabilis kumalat ang mga malisyoso at maling balita.

Ang baised na tao ay mataas ang tingin sa sarili.  Iwasan natin sila dahil hindi tayo makakausad sa pakikipagdiskusyon sa kanila.  Iwasan natin sila dahil sila ang tao na hindi makakapagpasya ng patas dahil ang titingnan nila ay ang sarili nilang kaalaman, karanasan at pamantayan kaysa sa mga nakalatag na ebidensiya.  Sila ang tao na hindi mo maaasahan ang sinseridad sa pakikisama dahil sarili at sarili pa rin nila ang kanilang pinapahalagahan.

Ni Alex V. Villamayor

August 20, 2016

PAANO MAGMAHAL ANG ISANG PANGIT

Ang akdang ito ay isinulat hindi upang ibaba ang anyo ng taong hindi kaaya-aya sa ating makamundong panukat kundi para lamang iparating ang kanilang dalamhati sa nararamdaman nila sa kanilang paligid.

Naranasan mo na ba,

yung magsikap kang may gawin,

iyung nagpakahirap ka,

gumugol ng lakas at kakayahan,

naglaan ng oras at kung anu-ano pa

para sa ikatutuwa ng iba?

Pero ang lahat ay parang bale-wala pala

sa kadahilanang dahil lang sa ikaw.

Pangit kung tawagin,

yung hindi kaaya-aya sa pamantayan ng kagandahan.

Laging binabalewala, hindi pinapahalagahan.

Alam niyang siya ay pangit.

Kaya naman siya ay nagpapakabait,      

yung ibibigay ang lahat,

para siya ay matanggap.

Kung magmahal siya at tapat,

dahil alam niyang siya ay salat,

kaya kailangan niyang magsikap.

Masakit yung matapos mong pasayahin,

ang isang tao na may halaga din,

ay ang mismong dahilan ng iyong pagsasakit,

ang siyang kukurot sa iyong damdamin.

Alam niyang hindi siya dapat maghintay,

ng anumang kapalit sa kanyang mga iniaalay.

Ngunit tao lang siyang naghahangad,

ng pagpapahalaga at pagtanggap sa buhay.

PAANO MAGMAHAL ANG ISANG PANGIT?

Ni Alex V. Villamayor

August 15, 2016

RARE FRIENDSHIP

In a different nowhere, two souls lived apart.

Life is in different world: a brusque and a primed.

A brisk and a gentle, life goes on,
on their own.

Time brought them met to know each other.

Lend a hand, listening ear and do constant talk,

Friendship strengthens.

Disclosure of life, sharing of thoughts,

and once intimacy.

Reciprocity,

understanding,

compassion,

leisure.

Rare Friendship
By Alex V. Villamayor

August 15, 2016

RENZ MAKES SENSE

The awe with admiration happens when you witnessed it thru the unexpected way.  In our time today, we know how the generation of today lives the life and it is interesting to know a young man of this millennium can still be as matured as his father.  Like Renz, a happy go lucky but is actually responsible though.  In his teens, he was mischievous and unruly both in the classroom and home, a hyper student by day – vagrant by night, and a potential young career man but a party-goer outside the office.  It was Renz’s era grew up with multiculturalism and alternative media popularized the genres of hip hop and rap, able to make out from the box to freely enjoy the cable television and the world-wide-web.  We know youth as courageous, aggressive to take the challenges, enjoying the life to the fullest and laugh out loud.  Exactly what Renz seems to be but in a rare chance, you will see a youth like Renz-alike who can be serious to handle life with real sense.

Our generation is divided in its different era.  The Baby Boomers is the generation of people born during the years of post World War-II; that is from 1946 to 1964.  They are the generation who experienced better youth than previous people.  Their youth were benefitted with the relevance of education, technologies and careers that made them comforts after their retirement.  The Generation-X are those babies born from mid 1960’s to early 1980’s, although those born between 1980 – 1981 in particular were called millennial babies for they were identified as the prospective high school batch graduates of the millennial year of year 2000.  The children of these years are more open minded to our difference in sex, race, religion and politics.  Then the Generation-Y came from 1980’s to 2000’s who are grown with the revolution of technology throughout their growing years.  And lastly is the Generation-Z who was born after the year 2000, where the world is prepared for them as the hope of today. 

Presently, the world is overwhelmingly and largely inhabited by people from what it called baby boomers to what it called generations X, Y & Z.  Real talk, our present time is dominated by aggressive generation X & Y outnumbering the old fashioned conventional people of the past.   Known for their being party-people, computer geniuses, gadget aficionados and explorer of life, these children really shape and dictate our world.  From the music, movies, fashion to mood, language and behavior of these people make the world go round.  The rest of the people may call them hopelessly lazy, contradict their parents or teachers, disrespectful to law and rude to elders but whether we like it or not the rest of us have to deal with it after all these are the same complaints before that echo over the years from old-old times to our present time.

In this sense makes it’s surprising to know a young generation can be serious to give a matured point of view.  But as the old saying that goes there’s always exemption to the rule, people you may know prank, aggressive and happy go lucky young man like Renz is actually responsible who serves savior to family, friends and colleague.  People are just too judgmental about youth saying “flat”, preceding they’re just childhood thing and labeling them just up to flirting.  You just thought he doesn’t care what’s up with the political situation of the country but he has causes and stand that make sense.  Despite the impression of being indifferent in life, in his own way Renz helps some elders in need when he sees them in the street, advises his colleague in the office to fix the flaws in life or says his opinions in current issues like a matured man.  After all the escapades he went through in his life, it is in there where will make him to grow and become family man.  Though he is forced to live life at young age, flaws matured him to correct them and take the full responsibilities to build his family. 

By Alex V. Villamayor

August 9, 2016

THE IMPORTANCE OF PHILOSOPHY IN LIFE

Some of us used to have a philosophy in life, personal motto, principle, belief, quotation, saying, slogan, adage, and etcetera.  Whatever you call it, they have common purpose in our life – to help us.  It doesn’t need to be from famous personalities and books to have your philosophy in life.  You can consider creating your own one that fits your mission in life and adopt it in your life.  It doesn’t need to be a poetic or dramatic one, just make life’s motto a statement for you that you can do. 

I learned to set a personal philosophy in life to serve as guidance in making a decision.  I knew its importance because it reminds me of my values, conscience, roles, my stand who am I and what I want to be.   You can have various mottos in life about your ambition, family, career, business, and study.  My principle is simple: “Do your things simple”.  I mean, be simple by living the simplicity in life because it is easier to find success and happiness if you are simple.  People said the simpler the better because less is more.  But more than these, having philosophy in life helps me when I am confused to come up a decision whether it is about my work, relationships, interests and plans.

I can have a dozen and one philosophies like when I told myself “If it is for you, it will come and happen for you”, I become the person easy to learn the art of acceptance and letting go, no regrets but lessons and experience for I know everything happens for reasons.   If I believe it’s really meant to me, time will make a way to make it mine again.  When bad things happened, I take it blessings in disguise because I know there is something better for me.  “Everything is in His perfect time”.  In work, “treat the company as you own” and eventually you will have that love to your job.  You will learn to take care of it, contribute ideas, savings and you will become asset than liability to the company.  I think if everyone will feel the same way, we will have a productive and healthy working environment.

These are just some of quotations that we can use as our philosophy in life.   I just want to emphasize here the importance of having your life in a motto you chose.  Personal but realistic, no matter how small or big it is will make keep your values and goals strong.  Whether or not your philosophy in life sounds amazing, remarkable, ordinary, unbelievable or wrong to others, at the end of the day, philosophy in life makes you to become true to yourself, value self respect and gain self worthwhile because personal philosophy is yourself that you look up to.  In times you are confused and you need help, go back to your philosophy to give you strength in your character, inspiration and direction.  After all, you are believing on your philosophy on the first place so most likely you are sure you are doing it right.  No matter how people blame you on your decision, you just made self respect to yourself and this is cannot taken away from you.  

There are times I write my life’s motto in a piece of paper and post it in my bedroom that every time I see it, I inspire to strive achieving it.  The sense of inspiration makes me to focus on the direction that I want to take.  There is nothing more fulfilling and satisfying if you live your principle because to keep your principle in life a real philosophy that you follow is important to make you a person with dignity.

By Alex V. Villamayor

August 4, 2016