MAY KINIKILINGAN

Sa mga pagkakataong kailangan kong suriin ang isang tao, bagay at lugar, hindi ko tinitingnan ang relasyon ko sa kanila para masabi ko kung ano ang aking palagay.  Maaaring sa mga pangyayari at isyu ay may mga pagkakataong mas umiiral ang pagkalapit ko sa mga ito, na siya na namang inaasahan dahil iyun ang aking pananaw.  Pero hanggang maaaari ay ayokong maging isang taong may pinapanigan batay sa kaugnayan.  Hindi lahat ay papuri, magagandang salita at pag-ayon ang aking sasabihin at gagawin kapag ang isang tao o bagay ay malapit, kasama at kamag-anak ko.  Kung mayroong mali, kasalanan at kailangang punahin ay sasabihin ko, itama kung kailangan at hindi ko pagtatakpan. May mga tao kasi na malakas ang simpatiya sa kanilang kapwa at hindi na alintana kung wala na sa tama sa kadahilanang ito ay kanilang kababayan, kasamahan, kaibigan o kamag-anak lang.  Kasabihan nga, iba ang tinititigan sa tinitingnan.  Pansinin sa mga magkakasama, kung ang isang kamag-anak, kaibigan o kapamilya nila ay nadawit sa isang usapin at pagtatalo, hindi ba’t walang atubili ay agad nila itong kakampihan, proproteksiyonan o ipagtatanggol?  Palasak na katwiran ay sino pa daw ba ang magtutulungan at magkakampihan kundi iyung magkakadugo.  Ngunit hindi ito dapat pairalin dahil ang mali kahit kailan ay hindi dapat itama sa pamamag-itan ng isa pang mali.  Ang tao, sa totoong kahulugan ng pagiging tao ay kailangang lumagay sa tama at patas.  Kung alam mo ng mali ay bakit mo pa kukunsintihin ang tao at ang pagkakataon?  Sa ginagawa mo ay ipinapadama mo lang sa kanya ang interpretasyon na tama lang ang nangyayari at magdudulot lamang ito upang siya ay mamihasa.  Kapag mali ang iyong kapwa at patuloy mo pang ipinagtatanggol, nagiging kabahagi ka na rin ng kasalanan at kasapakat rin sa pagpapalaganap ng mali.

Sa politika, kapag ang isang tao ay kanilang kababayan, anuman ang hinahangad at prinsipiyo nito ay sinosoportahan nila ito upang umangat, makilala o makamit sa kabila ng kung tama o mali ang hangarin at prinsipyo, o kung may kakulangan ang nasabing tao.  Sinasabing dahilan nila ay pagiging makabayan daw ito.  Nakakalungkot dahil idinadahilan ang pagiging makabayan sa maling paraan.  Kung sa kabila ng kakulangan, kamalian at kasalanan ng isang tao ay ipinagtatanggol mo pa rin ito upang magtuloy pa rin sa kung ano ang mayroon at nangyayari, dalawa na kayong gumagahasa sa Inang Bayan.  Hindi dahil ang isang pinuno ay kapareho mo na ipinanganak, lumaki at nabuhay sa iisang probinsiya ay kailangan mo na itong suportahan.  May mga tao kasi na hanggang ngayon ay may paniniwala o tradisyon na kailangan magkaisa nila itong gawin dahil kababayan nila ito.  May mali at pagsasamantala sa paniniwalang ito.  Aminin natin, kaya nabubulag sa pag-suporta, pagsunod at pagtatanggol ang mga tao sa isang tiwaling politiko ay dahil sila rin mismo ay may itinatagong kani-kanilang pansariling interes na pinapangalagaan. 

ito ay dahil dinadala nito ang pangalan ng kanilang bayan, nakikinabang sila sa katanyagan at lakas, may mga pabor na makukuha, karangyaan o kasikatan.  Hindi dahil kababayan mo ang isang personalidad ay aayunan mo ang lahat ng nasa kanya kahit mali na.  Ang pagiging loyalista kapag nasobrahan ay nagiging panatismo.   May mga taong nagiging panatiko na lamang kaysa sa nagmamahal, nangangalaga at rumerespeto sa isang personalidad.  Iyung kahit ano ang sabihin ng kapwa ay aayunan, kahit ano ang iutos ay susundin at ang pinakamasama ay kahit mali ang sinabi at ginawa ay binibigyan ng paliwanag upang itama at maging katanggap-tanggap.  Bulag na pagsamba, bulag na tagasunod, bulag na panatiko dahil hindi mo na nakikita ang masama sa mabuti, ang mali sa tama.

Sa maraming bagay at sa madalas na pagkakataon, sa abot ng aking makakaya ay gusto kong maging patas ako.  Hindi dahil kapamilya ko ay sigurado o agad na akong pumapanig.  Kung ang may-kamalian ay ang aking magulang, kapatid o pamangkin, sinasabi ko sa kanila kung bakit mali na hindi ko masusuportahan at matatanggap.  Sa pagtratrabaho ko sa ibang bansa ay hindi ako pumapabor o umaayaw sa tao dahil kababayan ko.  Anuman ang lahi ng aking katrabaho, tutulungan ko siya, pupurihin, tatangihan at ipapaalam ang mali kahit siya ay isang Filipino, Indiano, Pakistani, Amerkano o Arabo.  Ang isang pinuno kahit aking inihalal dahil sa nagustuhan kong mga plataporma, kapag mayroon siyang mga ginagawang mali at mga kabaliktaran sa kanyang mga sinabi ay hindi ko pinanghihinayangang talikuran o usigin kung kinakailangan.  Kahit buong-buo ang aking naging paghanga at suporta sa isang pinuno ay hindi ako nabubulag na tagsunod.  Kung may mga dahilan para magbago ang aking pagtingin sa kanya ay hindi ako magsisisi, makukunsensiya at mahihirapan na magpasyang palitan ang aking damdamin.  At naging madali para sa akin ang ganito dahil siguro nasanay na akong pahalagahan ang pagiging tapat at pantay.