Habang
tayo ay nabubuhay, marami tayong mga nakikita, naririnig, nalalanghap,
nakakasalamuha, nakakausap, nakikilala at nagiging kaibigan na nagkakaroon ng
kinalalaman sa ating buhay. Maraming karanasan at pangyayari ang umukit
sa ating puso, isip, kaluluwa at katawan. Minsan nananahan sila sa atin
kung kaya nag-iiba-iba tayo ng ugali, kilos at pananalita sa ibat-ibang panahon
ng ating buhay. Kaya kung minsan ay nagiging matapang tayo o di kaya ay
mapusok lang, o maramdamin, matibay, masayahin o mapag-isa. Ang lahat ng
ito ang nagpapabago o gumagawa kung ano ang ating ugali na ang mga pangyayaring
ito ay mahirap makita ng ating sarili. Ang mga tao na nakapaligid sa atin
ang siyang madalas makapuna ng ating ugali pero kadalasan ay nahihirapan naman
tayong intindihin at tanggapin kapag sila ay nagsalita sa atin ng puna at
mungkahi kung sila ba ay naninira, nagsasalita ng totoo, nakiki-alam lamang o
nagmamalasakit talaga. Kung tayo ay
nasasabihan ng ibang tao tungkol sa ating hindi magandang ugali na nahihirapan
nating paniwalaan at tanggapin dahil sa palagay natin ay hindi totoo, kung ito
ay madalas nating maranasan ay sandali tayong tumigil at mag-isip. Mahirap kasi ang magpaliwanag sa taong
matigas ang ulo, hindi tumatanggap ng katwiran at sarili lang ang
sinusunod. Kung ang mga nangyayari sa ating
buhay at tila ba puro hindi magaganda, baka ito na ang paraan na ang tadhana na
ang nagsasabi sa atin dahil hindi rin lang tayo nakikinig sa payo at paalala ng
ating mga kaibigan, kamag-anak, kasamahan dahil nga may katigasan ang ating ulo
kaya tadhana na ang nakikipag-usap sa atin.
Matuto
tayong maglinis ng ating puso upang gumaan ang ating dalahin sa
araw-araw. Subukan nating maglinis ng ating mga puso sa pamamag-itan ng
pagpapatawad sa mga taong naka-galit o nakasamaan natin ng loob.
Magpatawad tayo. Alisin natin ang galit, hinanakit at inggit na
kumukubkob sa ating mga puso na siyang nagpapabigat ng ating dalahin sa pang-araw-araw
na buhay. Kung may galit tayo sa isang tao o bagay na ilang taon ng
namamahay sa ating mga puso, kung sila man ang may pagkakamali, pagkukulang o
kasalanan ay patawarin na natin sila upang gumaang na ang ating pakiramdam at
daloy ng buhay. Huwag nating patagalin ito dahil kung hahayaan lang natin
ito ay magiging matigas ang ating kalooban na hindi na natin makaya ang
magpatawad at lumimot. Ang nga negatibong damdamin na ito ang humuhubog
sa atin na maging pusong-bato na nagpapadilim at nagpapabigat ng ating
kinalalagyan. Paliliitin nito ang ating mundo na umaabot sa puntong
umiiwas tayo sa isang kaganapan dahil naroon ang tao na sanhi ng ating galit,
hinanakit at inggit. At sa pagkakataong ito ay tayo ang nawawalan,
nahihirapan at ang talunan. Maaari bang
magpakabait na tayo? Gusto natin ang
maging mabuting tao, kaya ano ba ang masama kung magpatawad tayo? Kung titikisin natin ang magpatawad dahil
lang sa sariling-ego, sino ba ang may dalahin, sino ba ang nagkakasala, sino ba
ang nahihirapan?
Kung
sa kabila ng pagpapatawad ay hindi natin maiiwasang kalimutan ang mga nangyari
pero wala naman tayong nararamdamang galit, huwag itong alalahanin dahil ibig
sabihin naman nito ay talagang nagpatawad na tayo. Ang nagsasabi ng nagpatawad na pero
nakakaramdam pa rin ng galit at sakit ay siyang hindi pa talaga taos-pusong
nagpapatawad. Nasasaktan tayo at
maaaring hindi natin ito malilumutan kaagad ngunit matuto tayong ipagpasa-Diyos
ang lahat. Linisin natin ang ating sarili. Mahalaga ang magkaroon
ng malinis na saloobin para sa ating ikatatahimik, ikapapanatag at ikaluluwag
ng kalooban. Dahil kung wala tayong kinikimkim na negatibo sa ating
damdamin, aaliwalas ang ating pakiramdam at pananaw sa buhay. Nasasabi
ko ito dahil sa sariling karanasan. May
puntong puro negatibo ang mga nangyayari sa aking buhay na sarili ko ang
nakapansain. Kaya sarili ko na rin ang
nagsabi na magbago na ako at patawarin ang lahat ng mga inaakala kong may
nagawang pagkakamlai sa akin at mga nakasamaan ko ng loob. Inalis ko ang lahat ng kinikimkim kong galit,
hinanakit, inggit, at pagdududa. At gumaan ang aking pakiramdam, at sumaya ako
sa pakikisalamuha sa mga tao, at ibinigay sa akin ang ilan sa mga ipinagdasal
ko nang matagal.
No comments:
Post a Comment