PAGGISING SA KATOTOHANAN

Naupo sa panguluhan si Pang. Rodrigo R. Duterte nuong Hulyo 1, 2016.  Isa ako sa labing-anim na milyong bumoto sa kanya para manalo sa eleksiyon.  Totoo sa sinabi niya sa kanyang kampanya kaya natuwa ako sa inilatag niyang giyera kontra droga dahil sa wakas ay malilinis na ang talamak na salot sa lipunan dahil tototohanin ng Pangulo ang paglilinis sa droga.  Naging madugo man ang pakikipaglaban sa droga, hindi man ako sang-ayon sa pagpatay sa mga nahuhuling sugapa sa bawal na gamut ay pinilit kong intindihin ang pamamaraan ng Pangulo alang-alang sa pangkalahatang kaayusan at katahimikan.  Maraming mura ang inabot ng mga tumutuligsa sa pamamaraan – ang Simabahang-Katolika, Komisyon ng Karapang-Pantao, at ang ibang bansa tulad ng US, taga-Europa at ang mismong UN dahil sa madugong pamamaraan ng paglilinis sa droga.  Kasabay nito, ipinakita ni Pang. Duterte ang kanyang tapang nang magpakawala siya ng mga maaanghang na salita laban sa kumokontra sa kanyang laban sa droga kasama na ang Amerika at iba pang malalakas na bansa.  Humanga ako sa paninindigan niyang kaya ng Pilipinas ang hindi humingi ng tulong sa mga ito dahil maaaring ito na ang simula na makakayang tumayo na ng Pilipinas sa kanyang sarili.

Hindi ako sang-ayon sa mga pagmumura ni Pang. Duterte at ang mga matatalim na salita niya laban sa mga tumutuligsa sa kanya ngunit hinayaan ko lang siya dahil ang iniisip ko ay panandalian lamang ang mga ito habang maiinit ang kasalukuyang isyu.  Subalit sa araw-araw na nangyayari ay bumubungad sa akin ang ibang-Duterte na nagustuhan ko kaya ko ibinoto.  Nang aminin niyang hindi pala niya nakuwenta nang tama na kaya niyang linisin ang bansa sa loob ng tatlo hanggang anim na buwan sa halip ay humingi ng anim na taon, ako bilang unang-unang gustong mawala na ang kaguluhan ay sobrang nadismaya.  Naging kabi-kabila din ang mga kontrobersiyal niyang mga pahayag upang banatan ang mga tumutuligsa at kalaban niya sa politika, paghikayat niya sa patayan, kabi-kabilang pagmumura sa harap ng telebisyon at ang pagpapahayag niya sa presensiya ng Diyos. Nag-isip ako, parang tinatabangan na ako sa Pangulo.  Tama pa ba ang mga ito?  Ito ba ang gusto ko?  May magandang nagawa ang Pangulo pero marami ang hindi ko nagugustuhan at nadagdagan pa ang mga polisiya niya ang lihis na sa prinsipiyo ko tulad ng paglilibing kay F. MArcos sa LNMB, pag-utang sa Tsina sa napakalaking patubo, pambabastos sa mga kababaihan, atbp.  Kaya nuong huling kwarter ng taong 2016 ay gumawa ako ng salita na bibigyan ko si Pang. Duterte ng isa hanggang dalawang taon sa Malacanan para makapagdesisyon ako kung maka-Duterte pa rin ba ako.

Nagkatotoo ang mga salita kong ito dahil sinagot ako ng Diyos.  Sa tamang oras, pagkakataon at paraan ay ipinakita sa akin ng Diyos ang pinakatamang dahilan upang mabuo ko ang aking pagpapasya.  Tamang-tama lang na bago magdalawang taon, nang tawagin ni Duterte ang Diyos na “istupido”, “torpe” at may pagmumura pa niyang sinabi ay agad na akong nagpasya na tuluyan ko ng isinuko ang paghanga, pagsunod at pagkilala ko kay Duterte.  Iyung sandaling ininsulto niya ang Diyos na kinikilala ko, sinabi ko ng tama na at kalabisan na ito.  Binabawi ko na ang aking natitirang pagkilala sa kanya.  Nuon ay ang Santo Papa, Simbahang Katolika at mga kaparian, ngayon ay ang Diyos na.  Nakakalungkot at nakakatakot ang nangyayari dahil pagkatapos nito ay anu pa ba ang kayang gawin ni Duterte?  Kung kaya niyang gawin iyon sa Diyos, gasino pa kaya at ano pa kaya ang kaya niyang gawin sa bansa, sa mga Filipino, at sa akin?  Nalungkot at nagalit ako dahil iyung kinikilala, iginagalang at dinadasalan kong Diyos ay binastos, tinuya at ininsulto at may kahalong mura pa nga.  Sa halip na maliwanagan ay nagalit pa ako nang kinabukasan ay ipinapaliwanag niya ang kanyang dahilan at pinaninindigang walang mali sa kanyang sinabi.  Maliwanag na ang ininsulto niya ay ang Diyos at hindi ang mga kasulatan at mga gawain ng Katolisismo.  May mali sa ginawa niya, kung mayroon man siyang kinikalang ibang Diyos ay kahit anu pang idahilan niya ay mali ang insultuhin ang Diyos ng iba.  Kung patuloy ko siyang susuportahan, anong mukha ang ihaharap ko sa Diyos kapag nagdarasal ako kung iyung tao na bumabastos sa kanya ay kinukunsinte, sinusuportahan at pinapalakas ko sa kanyang ginagawa?  At kung hahayaan ko lang at hindi ako papalag ay lumalabas na kasabwat ako sa pambabastos sa Diyos.

Kung dahil marami siyang nakikitang kapintasan sa ibang relihiyon, igalang naman niya ang paniniwala ng ibang tao.  Huwag niyang bastusin ang aking DIYOS.  Hindi ako isang matuwid na tao para magsalita ng pagtuligsa sa ginawa ni Pang. Duterte.   May mga kasalanan ako, baka nga yung mismong pagkatao ko ay ang aking kasalanan pero kaya kong talikuran ang sinomang mambabastos sa Diyos maging siya man ay malapit sa buhay ko o kahit isa pa siyang Pangulo.  Hindi ako relihiyoso pero napakalaki ng takot at pag-galang ko sa Diyos. Hindi ko makakaya ang mamolitika, manglamang, magmura, magdasal ng kapamahakan ng kapwa, sulsulan ang paglaganap ng patayan at kunsintihin ang pambabalahura sa Diyos. Duon man lang ay makabawi sana ako sa aking kasalanan.  Hindi ko sinasabing walang bahid ng pagkakamali ang mga kaparian dahil alam naman natin na sa hanay nila ay may mga kontrebersiya sa katuruan at gawain nila.  Ganun din naman sa iba pang sekta ng relihiyon at sa lahat ng sangay ng lipunan tulad ng politika, palakasan, sining atbp.  Ang sa akin lang, mayroon mang mga kamalian ang ilang personalidad sa aking kinaaanibang relihiyon pero mas marami pa rin sa kanila ang nasa tuwid na landas kumpara sa mga politiko.  Maunawain ako at bukas ang aking kaisipan bilang isang Kristiyano.  Bagamat lumaki ako sa isang lugar na malakas ang impluwensiya ng katolisismo at kristiyanismo ay may mga bagay na hindi ko sinusunod tulad ng pagdarasal sa mga santo at imahen, pagbigkas ng mga orasyon at litanya. Nagsisimba ako at nakikipag-diwang ako ng Mahal na Araw, Pasko, atbp. bilang pagkilala ko sa mga kabanalang ginawa ng mga Santo at Santa pero hindi ako nagdarasal sa kanila, hindi ako humahalik, pumapasan at nag-aalay. Oo bukas ang aking isip pero hindi sa punto at sa antas na kapag binastos ang Diyos ko ay hindi man lang ako papalag.

Napakalaki ng pagsisisi ko.   Ang gusto ko lang naman nung panahon na nagdesisyon ako sa pagpili ng iboboto ay ang katahimikan ng bansa kaya nasilaw ako sa pangako niyang tatlo hanggang anim na buwan niyang lilinisin ang kaguluhan.  Kasi yun ang gustong-gusto ko ng makamtan ng bayan pero maling-mali ako. Hindi na nga napatahimik ang bansa, marami pa ring droga at krimen, napapasok at nasasakop pa tayo ng Tsina, nababalahura pa ang constitution, bumabagsak pa ang ekonomiya, nauso ang huwad na balita at propaganda, at nagbago pa ang kultura sa pagtingin ng mga tao sa kagandahang-asal.  Oo, maaaring hindi makakaya sa loob ng anim na taon ang mapaganda ang bansa pero wala pa siyang dalawang taon ay pumangit pang lalo ang kalagayan ng bansa.  Magkaiba man tayo ng pananampalataya pero naruon dapat yung respeto sa opinyon ng ibang tao dahil pagkatapos ng lahat ng ito ay iisa lang naman ang Diyos natin. Nagkaiba-iba lang tayo ng paraan ng pagpapahayag ng ating paniniwala.  Kung magkaiba na tayo ng pananaw pagdating kay Pang. Duterte, paumanhin sa aking mga kapamilya, kamag-anak, kaibigan, kasamahan na kukuwestiyon sa akin tungkol dito, awayin o husgahan na ako pero hindi kami magkakasundo pagdating sa bagay na ito.  Hindi ako magpapakapanatiko kay Pang. Duterte at dahil sa ginawa niya ay hindi ako magmumura para lang ipagtanggol siya.  Mayroon mang kuwestyonable sa ilan pero sa pangkalahatan ay napakabanal kung susundin lang ang maging isang mabuting Kristiyano.  Pagtulong, paggalang, pagpapatawad at pagmamahal – ito ang Kristiyanismo na napakaganda hindi ba?  

LECHE FLAN (EGG CARAMEL)

Leche flan is my childhood’s favorite dessert although I did not able to eat it very often because back then, leche flan seemed to be not popular choice for the common average family like mine.  (I think the cost and utensils cause it)  But still it is my favorite dessert because in every teaspoon size, I really love that soft, smooth and so sweet dessert.

When it comes to leche flan, I always wanted the very soft and smooth texture.  Then I have discovered that it is in the egg yolk that will make the softness.  I have to lessen the usual eggs that I am using.  To share that, here is my current measurement in making that soft and smooth leche flan.

9 medium eggs (yolk)

1 can condensed milk

1 can evaporated milk (or 1 cup fresh milk)

10 tbsp Brown sugar

Vanilla extract

SYRUP:

1. To make the syrup, boil the ten tablespoonful of brown sugar in one cup of water.

2. Put vanilla and let it simmer until the bubbles come and becomes thick.

3. Pour the syrup to the molding pan.  Set aside.

MIXTURE:

4. Get the egg yolk and beat slowly to avoid creating big bubbles.

5. Pour the condensed and evaporated milk on it and mix well. 
6. Using strainer to remove the bubbles, slowly pour the mixture in the molding pan and cover it (maybe an aluminum foil).

7. Place it on the steamer and let it steam for 30 – 45 minutes.

8. Cool down and keep refrigerated.

9. And lastly, just eat right.

Tips: 
1. Steam in low heat only.
2. Do not put too much water so that it will not touch the molding fan when it boils.

HALIK NG PANGULO (Mga Reaksiyon sa Halik)

Hinalikan ng Presidente sa labi ang isang babaeng may-asawa na sa harap ng maraming tao.

• REAKSIYON KO: maaaring nakatutuwa ang eksena pero hindi tama.

• Reaction ng marami: unbecoming para sa isang Presidente, pambabastos na naman sa isang babae, harassment, hindi magandang tingnan.
• Reaction ng maka-Duterte: parang halik lang eh, inggit lang kayo
• Reaction ng palasyo: walang malisya, walang masama dahil tanggap iyun sa kulturang Pilipino.
• Reaction ng Pangulo: it was just for fun, for entertainment, gimik lang.

• REAKSIYON KO: Hindi ito inggit o “halik lang naman yun”. Asal ang pinag-uusapan dito. Kagandahang asal (GMRC) ang nakataya dito.

Kailan itinuro sa iskwelahan na tanggap ang paghahalikan sa harap ng maraming tao ang isang may asawang babae sa isang lalaking wala siyang kaugnayang-kasal? Kaya paano ito nating tanggap sa kulturang-Pilipino?

Hindi dapat for entertainment eh. Ang Pangulo ay pinuno, hindi entertainer. Hindi dapat ipakita ng isang Pangulo ang humingi siya ng halik dahil unang una ay Pangulo siya, dun pa lang ay napakalakas na niya kaya sino ba ang hindi makaka-hindi? Hindi na dapat niyang ginawa ito sa una pa lamang.

• Reaction ulit ng palasyo: nagpaalam ang Pangulo. Karangalan ng babae at minsan lang sa buhay ang karanasan na iyun. Gusto ng babae ang halik

• REAKSIYON KO: Hindi sa nagpaalam. Kahit nagpaalam siya, kahit gusto ng babae, hindi na niya dapat itinuloy pero hinalikan pa rin niya kahit nalamang may asawa na at sa labi pa.. Higit sa pahintulot, pressured ang babae dahil sa nagsisigawan sa tuwa na mga manonood, dahil atubili siyang mapahiya ang Pangulo kung hihindi siya, dahil hayan ang pinakamakapangyarihang tao kaya sino ang makaka-hindi sa pangulo?

Karangalan? Maaaring sa isang DDS. Pero hindi siya ang kumakatawan sa lahat ng kababaihan para masabing tama lang yun at karangalan ang mahalikan sa labi ng Presidente na sa maraming beses ay nagpakita ng pambabastos sa mga kababaihan.

• Reaction ng isang Senador (Gatchalian): ihinalintulad ang halik ni DU30 sa mga artista dahil may mga artista na may asawa pero nakikipaghalikan sa pelikula o TV, kaya kung gagawing trabaho lang at may unawaan ay siguro pwedeng gawin yun.
• Reaction ng isang artista: ang mga artista ay gumaganap ng isang karakter. Minsan pwede silang umayaw kung hindi nila gusto dahil kani-kanilang values at interpretasyon. Di porke sinabi ng director at script na talon ay tatalon na. Bilang artista ay may tungkulin sila sa manonood, sa producer at sa pag-arte. Pero ibang usapan na kapag public official kaya huwag dapat ihambing ang ganuong argumento.
• Reaction ni RJ Thinking Pinoy Nieto: nag-post ng picture ng Canadian PM na hinalikan ang isang bride at isinulat na kung si Justin Trudeau ba at hindi si DU30 ang gumawa ay ok na?
• Reaction ng iba: hindi ipinaliwanag ni Nieto kung ano ang istorya ng litrato. Ang tagpo ay kuha sa isang private setting nang ang pamilya ng bride ay nagrequest sa PM para magpalitrato at nire-quest kung pwedeng i-kiss sa cheek ang bride.
• Reaction ng pro-DU30 blogger na si Sass. Ang mga opposition ang naglalagay sa babae na biktima gayung inamin ng OFW na wala iyung malisya.
• Reaction ng iba: Sa kanya ay wala, pero sa humalik ay meron! meron! meron.
• Reaction ni Mocha: Si Ninoy ay may halik din naman sa babae. Pareho lang daw naman iyun kaya bakit marami ang bumabatikos kay PDU30 niya?

• REAKSIYON KO: si Ninoy ay hinalikan, si Presidente DU30 ay nanghalik.
• Reaction ni Kris: Ang mga halik na iyon ay ang ipinagkait sa kanyang ina at sa kanya kaya sinariwa ni Mocha ang sakit nang hindi man lang nahalikan sa huling pagkakataon. At hindi dapat idawit ang mga patay na hindi maipagtatanggol ang sarili.
• Reaction ni Mocha: Hindi iyon (video) tungkol kay Kris. Iyon ay tungkol sa paglalagay ng malisya sa halik ng dalawang pinuno.

• REAKSIYON KO. Paanong sasabihing hindi ito para kay Kris? Kung mayroong unang-unang dapat magsalita tungkol sa pagdawit kay Ninoy sa controversial kiss ni DU30 ay walang iba kundi ang daddy’s girl na binusog sa nag-uumapaw na pagmamahal. Paanong hindi sasagot si Kris kung hindi na makakasagot ang patay na binabastos?
• Reaction ni Thinking Mind: bakit kapag binabatikos ang mga magulang ni Bongbong, Imee at Irene ay ok lang? Kapag kay Kris hindi pwede?
• Reaction ng Marcos Loyalists at mga Turds: Bakit ang mga anak ni Marcos ay hindi nagagalit sa mga bumabatikos sa kanilang ama? Ilang taon o dekada winalanghiya ng mga maka-Aquino ang tatay nina Imee, Bongbong at Irene, ngayon bakit sasabihing kapag krini-criticize ang tatay niya (Kris) ay magagalit siya? 
• Reaction ng mga pro-Aquino: Sa maraming beses na binalahura ni Mocha ang mga Aquino ay ngayon lang nagsalita si Kris patungkol kay Mocha dahil sumobra na - masama pa ba yun kung pumalag na si kris? Sa unang bahagi ng video ay sinabi ni Kris na “ipinangako ko sa sarili ko na hindi kita papatulan. Pero you crossed the line”
• Reaction ng mga anti-Marcos: Hindi sila (anak ni Marcos) nanahimik. Hindi ba’t nuon pa sa mga lumang interview nila ay binabatan na nila ang mga nag-aakusa sa kanilang ama na dictator at binabatan nila ang mga nagbalik ng demokrasya, nag-EDSA-1 at pilit sinasabing walang ninakaw ang pamilya nila at maganda ang martial law?
• Reaction ng mga Dilawan: bakit naman magre-react ang mga anak ni Marcos sa pagnanakaw, dikdaturya at patayan eh totoo naman? Tama naman daw ang mga akusasyon kaya paano nila ipangtatangol?
• Reaction ng iba: Ang depensa nila ay bata pa sila nuon. Mahirap depensahan ang mga ebidensiya
• Reaction ni Panelo: parang kiss lang yun sa isang apo.
• Reaction ng iba: kiss ng lolo sa lips ang kanyang apo? Ipaki-kiss kaya niya sa lips ang apo niya kay DU30.
• Reaction ng isang diyaryo: yung halik ay hindi tama - tapos ang kwento. Huwag na mag-justify.
• Reaction ng eksperto sa batas: Mayroong Republic Act No. 6713: Code of Conduct and Ethical Standards for Public Officials and Employees na nagsasabing ang isang –public official” ay dapat pahalagahan/igalang sa lahat ng oras ang mga karapatan ng iba, at dapat pigilin ang paggawa ng mga gawa na salungat sa batas, mabuting asal, magandang kaugalian, pampublikong patakaran, pampublikong kaayusan, kaligtasan sa publiko at pampublikong interes.

MABUTING AMA

Sa tuwing sasapit kada taon ang Father’s Day at Mother’s Day, naiisip ko kung ako kaya, sa aspetong PAG-UUGALI at KATANGIAN, anung klaseng magulang kaya ako?  Istrikto, cool, makabago, o baka pabaya, maluwag o kunsintidor ba ako?  O sobrang mapag-mahal na halos nasasakal na ang mga bata? Ibinigay ko ba ang mga pangangailangan nila?  Bilang kanilang magulang, nagkaroon ba ako ng mga bisyo at naging tapat ba ako sa aking asawa upang tularan nila kapag sila na ang mayroong sariling pamilya?  Kung bilang isang tao kasama na ang pagiging isang magulang, may magandang halimbawa ba ako ng pakikipagkapwa-tao o may paki-alam lang ako sa aking sariling pamilya, kung paano ako mangatwiran, kung paano ako magsalita at magbahagi ng kaalaman at kuro-kuro?   Maging maingat sa pakikilahok sa ibat-ibang usapin sa mundong ating ginagalawan, baka dumating ang isang araw kapag nabasa ng mga anak mo kung paano ka gumamit ng mga salita, magkumento at makipag-argumento sa social media ay baka ikahiya ka nila.  Nakapanliliit kapag malaman nilang naging isang panatiko at loyalista ka sa isang tao.

Ang best father o best mother ay iyung huwaran sa pagiging mabait o mabuti, iyun nga lang mahirap ilarawan kung ano talaga ang mga salitang ito dahil masyadong malaki at marami ang kanilang mga kahulugan at depende sa pamantayan ng naglalarawan.  Ang pagdidisiplina ng bata ay depende sa panahon at sitwasyon.  Kaya nga sa tuwing araw na ganito, ang mga anak ay nagsasabi ng pasasalamat dahil mayroon silang “pinakamagaling” na tatay o nanay sa buong mundo: dahil depende ito sa inaasahan ng mga bata, sa sitwasyon at depenisyon.  Sa pangkalahatan, bukod sa madalas na katangian na mapagmahal at responsable o mapagkalinga, para sa akin ay isang mabuting magulang ang ama o ina kung sila din ay makatwiran, may malasakit sa mga nakapaligid sa kanila at maalam sa buhay.  Hindi masasabi na magiging mabuti akong ama dahil pagtatapusin ko sila ng pag-aaral, hindi ako mamamalo, hindi ko sila palalakihin sa luho, ituro sa kanila ang po at opo, ang hindi pagmumura, pagdarasal, pagpapakumbaba, pagpapatawad at huwag paghahariin ang galit sa puso.  Kailangan ko rin na maging mabuti ako sa iba dahil ang puso ng ama ay mapagmahal sa kapwa kahit walang katungkulang pinanghahawakan sa gobyerno.

Maaaring sa pagiging tahimik na katangian ko ay hindi ako magiging malambing at mapagpakita ng aking pagmamahal sa mga anak kaya maaaring makakabawas ito upang masabing mabuti akong ama.  Ngunit sa katangian kong hindi masalita kundi magawa ay naniniwala akong mararamdaman ng mga mahal ko ang malaking pagmamahal ko sa kanila.  Nasa modernong panahon man tayo, gusto ko pa ring ipamulat at ipamuhay sa mga anak ko ang kasimplehan ng buhay at hindi ito hadlang upang hindi maging masaya ang bawat araw natin.  Ayaw kong makuha nila ang pagiging materyalismo ng mga maka-bagong panahon.  Gusto kong maging halimbawa ng isang magulang na kahit makabago ang panahon at kahit “may-kaya sa buhay” (sana…) ay simple lang ang mga anak at parang makaluma sa kilos at salita.  Gusto ko sana na marunong sila ng mga gawaing-bahay meron man o walang kasambahay.  At hindi ako magkaka-anak na palalakihin upang pagdating ng araw ay guminhawa ang buhay ko dahil mayroong maghahanap-buhay para sa akin, o sa pagtanda ko ay may kukupkop at kakalinga sa akin. 

Hindi magandang sabihin na naging ama lang dahil sa reproductive system mo bilang isang tao.  

Mahirap ipaliwanag kung ano ba ang isang mabuting magulang dahil ibat-iba ang ating palagay, pamantayan at kahulugan ng mabuti at mabait.  Sinasabi ko na hindi ko gagawin ang mga nakikita kong ginagawa ng ibang mga magulang dahil gusto kong maging mabuting magulang.  O sinasabi ko lang na ganito ang mga gagawin ko at ang mga hindi ko gagawin dahil hindi ko pa nararanasan ang maging isang ama.  Pero wala sa panganganak at pagkaka-anak para maging isang mabuting magulang.  Hindi naman ito sa dugo at laman para maging mabuting ama o ina kundi nasa puso at isip.  Bilang ama, ina at magulang, mayroong mga ipinagkaloob na karapatan ang mga bata.  Kung ang mga ito ay masusunod lamang na maibigay sa kanila ay anu pa ang magiging katanungan kung naging mabuting magulang ka ba o hindi.

TALKING ABOUT HEALTH

Disclaimer: The entire content of this health article is disseminated on an advice basis and for information purposes only.  The content is based on the opinion of the writer except stated otherwise.  Please see a medical doctor before engaging in any type of physical activity or a radical change in diet.

I am not sure if I am in the right position to talk about this - HEALTH.  Given the fact that my age has come to this old and yet I’m still free from undergoing medical maintenance, I think I can speak up about it at least at my very personal capacity.

I do not usually measure my daily calories as in how much carbs, protein and fat must I take for the day, how many water should I drink, how much sugar or salt should I put on my food, etcetera.  I am not by the book.  It is a matter of approximation.  If there is 7 days a week, most likely 5 days are my veggies day.  And that 2 days?  They can be meat days or maybe veggies again depend on my mood.  I eat junk foods, of course I am human too, but it is just once in awhile.  I think the problem I see with most people is that they do not know what is “once”.  Once a week?  Once a month?  You need to count first how many days / times is that once a week or month for you?  The gap between the times I have drunk soft drink?  I do not keep track on my drinks to give the precise number but in honest and modest assumption, it takes at least three months or even more.  The last time I ate meat (not chicken breast) and eat again?  Maybe six months or more.  I am lucky I have that ability to differentiate “once” from “often”.

Next, aside from learning what is once, remember that it is more important to watch the quality of the foods rather than the quantity.  If you have fried chicken once a week, once a week beef, these make 8 meats every month, then there is problem.    If you eat more than 8 or let say 18 or even 80 veggies every month, that is not a problem.  See the difference between quality and quantity?  Choose chicken breast than anything else.  Just eat bread (brown bread as much as possible) alone no need sandwich spread.  Choose black coffee.  Avoid creamer, sugar and milk on it.  Avoid instant foods like noodles, coffee, juice, etc.  Avoid processed foods like canned foods, hot dogs, longaniza.  Avoid junk foods, avoid soft drinks.  Now, when it says “avoid” that is meaning to say you can put them in “once” if you cannot totally avoid.  If you know quality matters than quantity, then most likely you will agree diet counts more than workout although these must be a combo.  I am lucky I have that ability to distinguish quality over quantity.

Then, check your grocery cart.  You will know the person based on their basket when they go to supermarket.  Box of Barbicans or soda drinks, cans of meat loaf or luncheon meat, kilos of beef and whole chicken, packs of broth (chicken) cubes and seasoning, assorted sweets, etcetera.  Man, you are in danger.  Have mercy on yourself.  Of course don’t judge the cover of the book, for the benefit of the doubt maybe there is an occasion behind this push cart.  But in a normal given situation, this is just a typical scenario we see in our friends’ basket.  But if you want to go further, go and check their social media account to see their frequent check-in in restaurants and eateries.

Setting myself as an example, if you will look at my grocery items, I have pieces of sardines / mackerels, canned tuna, my all-time favorite bitter guard, cabbage and other veggies, brown bread (sometime I want peanut butter), oat meal, biscuits, etc.  It is as simple as that and I already used to it every week.  Learn to be simple.  Eat plain bread (avoid added flavor), simple meals and just drink water.  Reserve those festive foods during holiday season and special occasions.  When you learn this simplicity, eating foods in famous restaurants and fast foods chains every once in a while will not give you significant up in your weighing scale, blood pressure and glucose count.  I am not a fan of fish but definitely I am addicted to veggies.  And again, like normal people I eat also their favorite burgers, French fries, pastries and deserts, Starbucks coffee, lechon-manok and others but in a very moderate way.

Sometimes we heard of a slim man who is pro-active but surprisingly get sick or unexpectedly died in sick.  Then doubt will arise and we’ll hear “no matter how careful we are, we are still really not sure of our health”.  While this can be true but this is very isolated case.  Generally, slim and pro-active are still best for us.  The next time you heard of these slim men, you can be surprised again but try to analyze the things.  Yes, the man is lean and active in workout but we are not really sure how was he when off on our eyes?  Maybe he preferred fruits and vegetables but he was coffee lover.  Or he loved workout but he sleep late, stressed at the job, or maybe he liked going to those classy restaurants for food trips.  People are usually confident to challenge food trip because they know they are active.  In reality it is not in the size.  It is really in the food, you are what you eat and you get what you eat.  What you eat is what you become.

PAGIGING PILIPINO

Maraming paraan para ipakita ang pagkamakabayan.  Hindi lang sa pagpapakita ng kaalaman sa salitang tagalog, pagkabisa ng Lupang Hinirang, at pakiki-alam sa mga usaping panglipunan maipapakita ang pagmamahal sa bayan.  Marami pang paraan ngunit narito ang tatlo sa aking mga alam na paraan:

#1: Tangkilikin ang Sariling Atin.
• Bakit kamo laging PAL ang pinipili ko?  Bukod sa wala naman akong problema dito, gusto kong laging mag-PAL kasi ito na rin ang paraan ko para makatulong ako sa bayan.  Kahit pribadong kumpanya ito, flag carrier pa rin ito ng bansa kaya dapat itong tangkilikin ng mga Pilipino para makapagpatuloy pa sa pagseserbisyo.

• Maka-Pilipinas ako kaysa sa ibang bansa pagdating sa turismo.  Dahil bukod sa katotohanang mas maraming magagandang lugar sa Pinas kaysa sa ibang bansa, mas gusto ko ang mga natural na tanawin kaysa sa mga modernong lugar sa ibang bansa na gustong-gusto ng ilan nating mga kababayan.  Tangkilikin ang sariling atin, puntahan natin ang mga magagandang tanawin sa Pinas para makatulong sa ating turismo.

• Tangkilikin natin ang ating sariling produkto dahil kung hindi, paano sila magpapatuloy?  Kailangang mapaikot nila ang pera.  Sa perang ibinibili natin ay makakabili ulit sila ng mga materyales upang makagawa uli ng mga produktong sariling-atin.

• Suportahan ang kababayan na nakikipagkompetisyon sa ibang bansa.  Higit sa tsansang magwagi, mas kailangan nila ang ating dasal at positibong payo upang sila ay mas magpunyagi, maging magaling at kasihan ng kapalaran.

#2: Mahalin o paglingkuran mo ang Bayan, Hindi ang Pangulo nito.
• Darating at aalis ang mga Pangulo (at iba pa) ngunit ang bayan mo ay mananatiling naririyan.  Hindi dahil kababayan mo ang nasasangkot sa isyu ay paiiralin mo ang pagiging-tapat mo dito.  Sa bayan ka huwag sa tao.  Kung nakikita mong nasisira ang kapaligiran mo, naghihirap at bumabagsak ang ekonomiya ng bayan mo at nalulugmok ito sa ibat-ibang pambansang suliranin – manindigan ka at huwag magbulag-bulagan.

• Kung unti-unting nanghihimasok ang dayuhan sa ating teritoryo, kung ninanakawan ng isda ang kababayan mo sa sarili nitong dagat, manindigan ka at huwag magbulag-bulagan.  Sa halip suriin ang nangyayari, sinusuportahan mo pa ang nagtataguyod o nagpapadrino sa nanghihimasok na dayuhan -  kasabwat ka sa pagtataksil sa bayan.

#3: Sundin mo ang umiiral na batas ng iyong bansa.
• Ang batas ay ginawa upang umayos ang takbo ng bansa.  Hindi yung kung ano ang iyong gusto ay iyun ang gagawin mo.  Sa mga simpleng batas na lang, tayong mga ordinaryong mamamayan ay kaisa sa paglabag sa mga batas na ito.  Yung mga batas sa kalsada, alam na nating bawal mag-park ay sinusubukan pa rin nating gawin dahil iyun ang konbinyente sa atin.  Kapag nahuli ay mangangatwiran pa tayo na sasabihing “sandali lang naman”, o “hindi dapat ganun”, o “hindi ko alam na bawal”.  Ginawa ang batas ng mga eksperto at hindi ikaw lang na hindi taga-sunod sa batas ang ang makakapagsabing mali ang patakaran na kinasangkutan mo.  Walang exemption sa batas.  Ignorance to the law excuses no one.

• Hanggang ang Saligang Batas ay nariyan, huwag tayong lumihis sa ipinag-uutos nito.  Kung sa palagay mo ay nangangailangan ito ng pagbabago, daanin ito sa tamang proseso at huwag ipilit ang sariling gusto at magpaunang gawin ang mga dapat baguhin sa batas.  Kung ano isinasaad sa proseso sa pagdakip sa mga kriminal, sundin ito at huwag magpa-unang humatol sa mga kriminal.

• Panay ang kumpara natin na mas maganda, mas malinis, mas maayos at mas maganda pa nuong araw kaysa ngayon pero kung tutuusin ay ang mga tao rin ang may kasalanan dito.  Kahit walang batas militar kung talagang disiplinado ka at kung talagang pinangangalagaan mo ang kapaligiran ay hindi ka magtatapon ng basura sa kung saan-saan, magpaparada ng sasakyan kung saan-saan, o tatawid kung saan mo gusto.

Ang ika-12 ng Hunyo ay paggunita ng kalayaang ipinaglaban ng ating mga ninuno.  Mayroon na tayong kasarinlan, maging bagahi tayo sa pangangalaga nito.  Ang demokrasyang tinatamasa natin ngayon ay alagaan at ipaglaban.  Ang demokrasya ang pinakamalaking indikasyon ng ating kalayaan.  Ngunit masasabi nating tunay nga na mayroon tayo nito kung walang ibang bansa ang nanghihimasok sa ating teritoryo, walang nagdidikta sa atin mapa-politika o relihiyon man, nakakakilos tayo nang walang takot sa mga nangugulo at nananakot, at nakakapagpahayag tayo nang may kaakibat na responsibilidad bilang isang mamamayan.  At sa hinaharap, magiging totoo na nga tayong malaya kung tayo ay malaya na sa kahirapan at nakakatayo na tayo sa ating mga sariling paa.

PAGDIRIWANG NG MAHAL NA ARAW

Sa pananampalataya ko, naniniwala ako sa Diyos hindi dahil itinuro ito sa akin o hindi dahil pinilit ako kundi dahil naramdaman ito ng aking puso, isip at budhi na napatunayan ko ito sa sarili ko ng maraming pagkakataon.  Sa paniniwala kong ito na aking natutunan sa sarili, hindi ko kailangan sundin ang mga nakaugalian, tradisyon o paniniwala na wala sa mga kautusan ng Diyos.  Maaaring maganda sila ngunit para sa akin ay hindi dapat gawin dahil wala sila sa kautusan tulad ng pagdarasal ng rosaryo, paglikha ng mga rebulto, pagangangalaga sa mga ito, pag-aalay sa mga patron, pag-gawa ng mga ritwal sa ibat-ibang santo at pagpapatingkad sa mga kapistahan.

Ang mga kapistahan ay pag-gunita, pagpaala-ala, pagkilala sa  kabutihan, aral at kahalagahan ng pangyayari at personalidad.  Sa ibat-ibang kapistahan sa ating bayan,  hindi ako nakiki selebrasyon upang sambahin kundi kinikilala at hinahangaan nirerespeto ko lang ang kamartiran ay buhay na ipinakita ng mga santo at santa na ito.  Tanggap kong nariyan ang imahen nila para mailarawan ang kabanalan nila pero hindi ko sila dinadasalan at hinahagkan.  Mulat ako sa aking mga nakikita na sa ginagawang pag-gastos upang ayusan, damitan at pasanin.  Ako bilang Kristiyano ay hindi iyung hihilingin ko sa patron ng mga bagay-bagay kung nais kong humiling ng ganuong bagay.  Sa Diyos lamang dapat ipagdasal ang mga nais nating makamtan.  Ang Mahal na Araw ang isa sa mga pinapahalagahan dahil nagpapaala ala ito sa mga tao na dapat ay magpakabuti tayo.  Hindi ito pagkamatay ng Diyos taon-taon. Napakababaw na pananaw nito mula sa mga tumituligsa sa Mahal na Araw.  Ito ay pagkilala sa kamatayan ng Diyos  na Siya ay nagkatawang tao.  Katulad din ng Pasko bilang pagkilala pagdating ng Diyos sa lupa at sa pagsilang ng Diyos na nagkatawang lupa. Hindi isang selebrasyon lang ng pagsasaya, hindi ito luho at hindi ito pagdakila sa natatanging tao kundi ito ay para sa Diyos.

Tuwing Semana Santa, maraming tao ang nagsasabi na sila ay nagtitika at nangingilin pero ang totoo ay parang hanggang sa salita na lamang.  Sinasabi nilang “hindi ako kakain ng karne” o “hindi ako magpapakaligaya” pero nakikita o naririnig mo sila na naglilibang sa pakikinig ng kanta sa radyo na nadidinig pa man din ng mga katabi o nakakapagkwentuhan pa rin ng may malulutong na tawanan , busog pa rin sa mga nilutong masarap na pagkain.  Ilang araw lang naman o minsan isang araw na nga lang, hindi pa ba makakapgsakripisyo na maging tahimik, magpakabait sa loob ng isang araw lang?  Ang sa akin lang, tinatanggap ko ang modernisasyon ng social media kahit sa panahon ng Mahal na Araw ngunit sana ay magkaroon na ng sariling pagpipigil sa sarili ang mga tao.  Pwede na maglagay ka ng mga bagay tungkol sa Mahal na Araw tulad ng mga aral, larawan, kwento pero ang nabili mong gamit, ang opinyong-politika ay baka maaaring isang-tabi muna at pagkatapos na lang ng Mahal na Araw.  Hindi ba maaaring kahit isang araw lang ay manahimik tayo?  Isang araw ay huwag tayong makinig ng musika, isang araw ay huwag muna tayo maglaro ng computer, isang araw ay huwag muna tayong mag-ingay.  Sa modernong panahon ngayon ay mahirap ngunit makakaya ito dahill isang araw lang naman.  Bagkus mag-isip tayo kung anu-ano ang mga kasalanan natin.  Magmasid tayo kung ano ang mga mali sa paligid natin.

Matagal-tagal ko ring hindi nasasaksihan ang Mahal na Araw sa aming bayan dahil sa pagtratrabaho ko sa ibang bansa.  Sa nakaraang semana santa, ramdan na ramdam ko ang malaking ipinagbago sa pag-gunita sa Mahal na Araw sanhi ng makabagong buhay at pananaw.  Sa ngalan ng sinasabi nilang modernisasyon ay hindi baleng mabawasan ang kasagraduhgan sa pagdiriwang ng okasyom, tradisyon at kaugalian?  Dahil ba sa modernisasyon ay tama na ang magsuot ng may nakikitang parte ng katawan o naaaninagan ang kurba ng katawan kahit nasa simbahan at sa prusisyon?  Hinihintay ko ang kabi-kabilang pabasa at pa-rosaryo encantada Lunes Santo pa lamang ngunit Huwebes Santo ko na lang ito narinig at madalang pa.  Hinihintay ko ang maraming penitensiya na magdaraan sa kalsada namin siumula Miyerkules santo ngunit isa lang ang nakita ko nuong Biyernes Santo.  Sa prosisyon ay mangilan-ngilan na lamang ang may hawak na kandila. Bukod sa putol-putol ay nawala na ang linya sa magkabilang gilid bagkus ang kumpo-kumpol sa gitna.

MOTHER'S REMEMBRANCE

I wanted to have this one for my mother.  I want to keep it to serve a tangible remembrance of her love, thoughts, personalities and memories.

The rhombus shape symbolizes my four pillars of faith, family, ambition and life within the four sides of respect, love, recognition and tribute to my mother.

From here for her, this pendant will keep in my safekeeping from today until it last.

POLITIKAHAN

Sa katatapos na halalang pang-Barangay at Sanguniang Kabataan, napaisip ako kung paano kaya kung isa akong politiko.  Alam kong hindi naman ito possible pero naisip ko lang ito sa aking isip dahil sa mga napapanood at nababasa kong mga balita tungkol sa halalan.  Dahil kahit kalian ay hindi ko kaylanman pinangarap na mapasok sa politika sa aming bayan, maging kagawad, kapitan, konsehal o mas mataas pa.  Kahit nuong kabataan ko pa ay hindi ito pumasok sa isip ko dahil unang-una ay alam na alam ko sa sarili ko na ayaw kong maging isang pinuno.  Mas gusto ko ang maging taga-sunod kaysa sa namumuno dahil mas gusto ko ang tumutulong kaysa sa tinutulungan.  Wala sa aking hinagap ang maging isang pinuno kahit ng isang maliit na grupo, samahan ng magkakapit-bahay, pinuno ng isang kumpanya at lalong-lalo na nga ang maging isang lider ng bayan.  Ang mga ito ay dahil alam ko na wala akong katangian ng isang pinuno.  Tutal ay pwede naman tumulong kahit wala sa posisyon.  Kahit na sabihing iba kapag nasa posisyon dahl mas malaki, mas marami, at mas malawak ang magagawang pagtulong kaysa sa kung ordinaryong mamamayan lamang pero siguro naman, ang pagtulong sa sariling paraan ay ibang antas, karangalan at kasiyahan dahil ito ay mula sa kawang-gawa ng isang maliit ngunit nagsisikap na tao.  Mas gusto ko ang responsibilidad ng tumutulong kaysa sa napakalaking responsibilidad na naka-atang sa balikat ng pinuno.  Mas malaking pangalan, mas malaking responsbiilidad at sabi ko nga. hindi ako ipinanganak na maging pinuno at mas gusto ko ang maging isang ordinaryong tao kaysa sa isang kilalang tao.

Madali ang tumakbo pero paano kung manalo.  Dahil kung sa mananalo sa aming komunidad ay napakaposible dahil sa dinadala kong apelyido.  Bagamat ako ang tao na may isang salita, hindi nagpapadikta at walang kinakampihan ay alam kong hindi lang ito ang mga katangian ng isang pinuno.  Hindi naman ako masalitang tao na mabulaklak magsalita, hindi mapag-utos at mapaghinala sa kapwa kaya hindi para sa akin ang pamunuan ang ibat-ibang uri ng mga tao.  At maaaring makaya ko ang mga responsibilidad at tungkulin ng pinuno pero iyung kalakaran ng kasalukuyang politika at malakas na personalidad bilang isang tao ay ang hindi ko kaya.  Makakaligtas ba ako sa umiiral na politikahan?  Makakakaya ko ba ang personal na atake, batuhin ng mga maruruming alegasyon sa ngalan ng politika, gusto ko ba ang tratuhin ako ng espesyal, makakayanan ko ba ang tukso sa paggamit ng nakakabit na lakas sa  pwesto upang magkaroon ng kapangyarihan na masunod, pumili at magpasya?  Hindi ako sanay sa mga gantihan, gamitan, sumunod sa kalakaran, maging tuso at iba pa.  Ayaw ko ng mga iksemsiyon sa mga patakaran, ang gusto ko ay kung ano ang kasunduan at batas ay iyun ang mangyayari, sa kapilya man, kaibigan, kasamahan at sa sarili.  Sa ugali ko na ang gusto ko ay patas, ayaw ng may politikahn at pakasan, paano ako tatagal sa kalakarang ganito? 

Aminin natin, hindi ba yung nasa ibaba pa na lang tayo o kung yung ngayon nga na karamihan sa atin na wala pa man din sa politika kundi sabihin na lang natin na nasa posisyon pa lang sa isang grupo, samahan o trabaho ay di ba gumagana na ang ating hangad na maging makapangyarihan?  Tulad ng kung mayroon tayong gustong matulungan na kahit hindi karapat-dapat ay gusto nating gagamitin ang ating posisyon upang tiyak na mangyari ang ating gusto?  Di kaya’y tulungan ang kamag-anak, kaibigan, kasamahan o mga kakilala kahit sa hindi patas na paraan dahil gusto nating makapagpasok ng tao gamit ang ating posisyon upang masukat natin an gating lakas?   Sa trabaho lang, hindi ba’t may mga tao na sanay magsumbong nang hindi patas upang mangyari ang gusto  niya dahil alam nilang may kapangyahiran sila. O kaya ay gawin sa tao kung anu ang gusto natin sa pamamagitan ng mga palihim na kilos upang mabigo ang tao dahil hindi natin ito gusto, kasundo o kakampi.    At ang lahat ng ito ay politika: politika sa serbisyo publiko, kumpanya at personal na pamumuhay.  Kung mabibigyan ng pagkakataon na maging halal sa puwesto ang mga taong ganito, sila ang mga magiging kurakot at hindi patas.

LONG TIME AGO... ALL OF A SUDDEN

Not long ago had this people’s tirade

When fake rice, eggs, even veggies

were said to be from China’s trade.

Not so long ago when we laughed

over the made in China products

for we’re sure their quality is bad.

Now all of a sudden they’ve changed.

When their Chief gets China to defend

Oh, DDS are making it fun and friend.

Not too long ago, about three years,

we were mad over Chinese marines.

In WPS, they harassed our fishermen.

But all of a sudden DDS have changed.

When their Chief gets China to depend

And then they let their structures built.

Not so long ago, TRAIN has to sign.

Some opposed for price hike has seen.

But the DDS are defending it so mad.

Now it is happening, prices go up.

All of a sudden, open-mouthed wide.

Long time ago, people used to rally

when an OFW put in death penalty

as drug mules going to other country.

All of a sudden it became so ironic.

Now, the DDS show the killer instinct.

They want to kill these drugs addict

for their Chief is happy to slaughter it.

All of a sudden people have changed.

If you opposed, you will be shattered,

coursed, offended, even threatened.

Long ago, our culture was not this bad.

Why is it just now?  People mess it up.

Saddening, values nowadays really suck.

Long time ago, decency was a must.

All of a sudden, vulgarity is with us.