Monday, September 05, 2011

PAANO NGA KAYA?

Paano kung isang araw ay biglang sinabi ng mga kapatid nating Muslim sa Gitnang Silangan na kailangan nilang piliin ang mga papasok at magtratrabaho sa kanilang bansa?  Nang marinig ko ang “balitang” ito may dalawang araw na ngayon, bigla kong naisip ang katanungan na ito: paano nga kaya kung sinabi nila na ang mga hindi Muslim ay kailangang paalisin na?  Dahil bilang mga bansang Muslim, karapatan at tungkulin nilang panatilihin at proteksiyunan ang kasagraduhan ng kanilang lupa sa pamamag-itan ng paniniwala nilang kailangan malinis at naaayon ang sino mang paparito sa bansa nila upang hindi madungisan ng ibang paniniwala.

Bilang isang Kristiyano na naririto sa bansang-Muslim, isa ako sa mga madadamay kapag nangyari nga ang ganuong sitwasyon.  Marahil ang marami sa amin ay hindi handa sa ganitong kaganapan, kahit na yung ibang lahi na nagpunta rito upang magtrabaho.  Maaaring ang karamihan sa amin ay hindi papayag na lisanin ang kanilang trabaho na pinagkakakitaan nila ng malaki at bumubuhay sa kanilang pamilya sa.  Dahil ang totoo naman kasi nito ay kailangan nila ang trabahong binabayaran ng malaki na hindi makikita sa sariling bansa.  Wala na ngang trabahong makita kaya sila umalis sa bansa nila at hindi nila kayang kitain sa bansa nila ang kinikita nila dito sa Saudi Arabia.

Ito ang madalas kong ipunto nuon sa mga kaibigang nakaka-usap ko na kailangan namin sumunod sa batas dito at igalang ang kanilang paniniwala.  Madalas ko kasing marinig nuon sa mga nagiging bagong kasamahan ko dito sa Saudi Arabia, at kahit na yung mga dito na tumanda, na sinasabi nilang kailangan ng maging bukas na bansa ang Saudi Arabia.  Na kailangan ay payagan nang maykaroon ng simbahan ang mga Kristiyano, bukas sa pagkakaroon ng kalayaan sa pagpapahayag ng saloobin tulad ng Paniniwala, kultura at tradisyon. Magkaroon ng kalayaang magkasalamuha at magkadaupang-palad ang mga lalaki at babae sa iisang pagtitipon, pagkakaroon ng kalayaang makapag-libang sa pamamag-itan ng pag-inom ng alak o sugal.  Ang madalas kong sabihin nuon sa kanila – hayaan na nila ang mga iyon dahil iyun na ang kanilang paniniwala at kaugalian ilang libong taon na ang nakakaraan.  Sana kung ano ng narito at kung ano ang dinatnan nila dito ay hayaan at igalang na lamang.  Ang paniniwalang kailangang putulin sa simula pa lamang ang magiging ugat ng kamalian, bakit pa papayagan na magkaroon ng magiging ugat ng pinapaniwalaan nilang mali, kung kaya hindi nila pinapahintulutan ang mga nabanggit – ito ang isa sa mga hinahangaan kong paniniwala ng mga Muslim dito sa Saudi Arabia.

Nuon ko pa sinasabi sa mga kaibigan kong mayroong mga sentimientong tulad nito na sa Pilipinas pa lamang ay alam na naman nila na ang pupuntahan nilang bansa ay ganito, kailangan na nilang tanggapin pa iyun bago sila magpunta dito.  Unang una ay bakit ka pa nagpunta kung hindi pala trabaho ang sadya mo kundi pakikipaglaban sa adbokasiya mo o kaya ay ang pagsasaya?  Bilang isang hindi Muslim, wala tayo sa posisyon na magsabi na hindi tama ang mga iyun at ang dapat ay ganito ang mga tamang gawin.  Hindi ganuon kasimple ang usapin na ito na panahon pa ng isinusulat ang Bibliya ay pinagtatalunan na – ganuon ito kalalim na usapin.  At saka bilang panauhin lamang, hindi tayo dapat mag dikta ng mga dapat mayroon at gawin dito sa bansang ito.  Mabuti nga at pinapayagan tayo na makapunta dito dahil kung tutuusin ay hindi nila tayo katulad.  Kung iniabot sa iyo ang kanang kamay, huwag mo ng sunggaban ang kaliwa.

Ang madalas sabihin ng ilang kapatid sa Pananampalataya, walang pinipiling lugar ang pagdakila sa Panginoon.  Ang sabi, kung talagang malakas ang iyong pananampalataya ay kahit kamatayan ay haharapin mo maihayag lamang ang mga salita ng Diyos, maipakita at magampanan mo lamang ang iyong pananampalataya.  Sa palagay ko ay hindi kataksilan ang hindi magsagawa ng paniniwala kung alam mong ikaw ay nasa isang lugar na walang kakayahang isagawa ang mga iyon.  Hindi kataksilan sa iyong pananampataya kung hindi mo magampanan ang iyong tungkulin na magpakita ng pagsamaba dahil alam ng Diyos kung ano ang nangyayari sa iyo.  Hindi mo kaya huminga sa ilalim ng dagat kundi ang kailangan mo ay lumangoy papaitaas.

Hindi naman sa sinasabi kong wala akong pagpapahalaga sa relihiyon na aking kinaaaniban.  Hindi ko sinasabi at sinasang-ayunan ang hindi pagsamba, pagdakila at pagkilala sa Diyos na aking kinikilala.  Ang gusto kong ipaliwanag at ipaalam ay kung ano ang nasa isip, kalooban at puso mo ay alam ng Diyos lahat.  Alam Niya kung ano talaga ang nararamdaman mo kaya hindi maaaring sabihin nino man na wala kang pananampalataya.  Kung pumapabor sa iyo ang pagsupil ng pananampalataya mo dahil nabibigyan katarungan ang iyong kawalang interes na magpahayag ng paniniwala at nagiging dahilan upang maging malibre ka – iyun ang toong kasalanan.


Alex V. Villamayor
September 5, 2011

No comments: