LANGIT

Disclaimer:  Parental Guidance

Bagamat malayo-layo pa naman, naisip mo na ba ang panahon na kapag kayong dalawa na lamang ng iyong asawa ang nasa sa bahay dahil may kanya-kanya ng pamilya ang inyong mga anak?  Kung paano kayo nagsimula na kayong dalawa lamang ay kayong dalawa ulit ang magkasama hanggang sa huli. Kapag dumating na ang araw na kapwa maputi na ang inyong mga buhok, sigurado’y maiisip mo ang inyong naging simula mula ng una mo siyang nakita.

Maaaring kababata, kaklase o kaibigan mo ang iyong napangasawa. Nuon pa ay nakakasama mo na siya nu’ng natututo kang umibig. At sa panahon na iyon ng iyong kabataan, ang magmahal ay makulay – para sa inyo’y kayong dalawa lamang ang tao sa mundo. Malaya, malakas, mapusok – ganuon kayo nuon. Ngayon, masarap alalahanin ang mga taon na iyon, binabalik-balikan pa rin.

Matagal ka ring naghintay para sa isang darating na pag-ibig. Marami kang nakilala at nakasama pero dumarating sa buhay ang isang tao na makakapagpabago sa atin. Minsan may isang tao ang makikilala mo upang siyang tumulong sa iyo kapag nahihirapan ka. Minsa’y nariyan na siya sa iyong tabi at malalaman mo na siya pala ang iyong makakasama sa buhay.

Habang pinagmamasadan mo siya ngayong gabi, habang nakahilig siya sa iyong braso, tinititigan mo ang kanyag mukha – sa mga nagdaang taon ay nagbago ang kanyang kagandahan ngunit para sa iyo’y siya pa rin ang katulad na babae na minahal mo ng maraming taon na ang nakalipas. Hindi lang niya alam, minsan ay naiiyak ka kapag minamasdan mo siya habang natutulog dahil natuklasan mo na sa kanyang pag-ibig at pagkalinga pa lang ay nakamtan mo na ang langit.

Ibinulong mo sa iyong sarili, siya ang iyong hinanap – wala ng iba kang hahanapin. Walang makakapaghiwalay sa inyong dalawa. Ngayon, nagkatotoo ang inyong pangarap, mapa-hirap man o ginhawa, nariyan ka lang sa kanyang tabi para sa kanya. Ang pag-ibig lang naman niya ang iyong kailangan na natagpuan mo sa kanyang puso. Mula ng nagkasama kayo, nakita at nakamit mo na ang totoong pag-ibig.

Sa kabila ng iyong mga naging kamalian ay naririyan pa rin siya sa iyong tabi. Mabait ang taong ito na iyong tinititigan habang natutulog – mapalad ka at may isang taong mabait na nagmamahal sa iyo na nagpapatawad at nagpapasensiya sa iyong mga kamalian. Ngayon ay naiiyak ka, nagingilid ang iyong luha dahil sa sarili mo ay alam mong hindi mo kaya ang mawala siya. At labis ang iyong pasasalamat dahil ang makasama siya habang buhay ay langit ng maituturi.

Narating mo na ang langit, nakamtan mo na ito. Kung mawawala ka man sa mundong ito ay masaya ka na’ng pupunta sa panibagong totoong langit dahil dito pa lang sa lupa ay naangkin mo na ang langit sa piling ng taong iyong mahal na minahal ka ng totoo at labis.


Alex V. Villamayor
December 13, 2010

ANG TIWALA

Disclaimer:  Parental Guidance

Kapag mahal mo ang isang tao ay pinapaniwalaan mo ang kanyang mga sinasabi. Kung minsan nga kahit may pagdududa ka ay pinapaniwalaan mo siya dahil yun ang kanyang sinabi. Ngunit sa isang sulok ng iyong isip ay umuukilkil ang iyong katanungan sa sarili. Bakit sa kabila ng inyong pinag-usapan na maging totoo sa isat-isa ay sumasagi pa rin sa iyong isip ang kabaligtaran ng kanyang sinasabi. Bakit kahit meron na kayong pinagkasunduan ay hindi ka pa rin nagiging kampante sa inyong relasyon. Tinatanong mo pa rin ang iyong sarili kung tama ba ang maniwala sa kanyang mga sinasabi at pagpayag sa mga nangyayari.

Sa kabila ng pagmamahal at paniniguro ay bakit nalulungkot ka pa rin? Bakit lagi kang may takot (pangamba) at pag-aalinlangan na mawawala siya? Bakit may takot ka na baka hindi ka na niya mahal? Bakit kinakabahan ka na hindi kayo magtatagal? Lagi kang natatakot sa mangyayari sa inyo.

Kapag wala pa siya, kapag hindi pa siya dumarating ay natatakot ka habang naghihintay ka sa kanya. Natatakot kang baka hindi siya dumating. Lagi kang naghihintay sa kanyang pagdating.

Kapag hindi siya tumatawag o kaya’y hindi nagpaparamdam sa iyo ay nag-iisip ka na baka galit siya sa iyo, o baka mayroon siyang tampo sa iyo, nag-iisip ka agad ng hindi maganda, baka mayroon na siyang iba, baka ayaw na niya sa iyo. Bakit lagi kang ganun? - Balisa.

Ang pagtitiwala ay kusang loob na nararamdaman at ibinibigay. Kung kulang ang iyong tiwala kahit labis ang iyong pagmamahal ay hindi ka mapapanatag sa inyong relasyon.

Kung minsan sa isang relasyon, para makuha ang tiwala ay kailangang mayroong kang pinanghahawakan. Hindi sa nawawalan ka ng tiwala ngunit kung ang taong mahal mo ay ipinagkatiwala sa iyo ang kanyang puso, asahan mong hindi ka niya iiwanan. Kung ang mga anak mo ay mahal na mahal ninyong dalawa, mahihirapan ang isa sa inyo na ipagpalit sa iba ang pagmamahal ninyo sa isat-isa.

Ang taong nagmamahal, mababaw lang pagdating sa kakayahang maibibigay ng kanyang minamahal. Ang mahalaga lang naman ay yung pahalagahan siya – yun lang at mapapawi na ang kanyang agam-agam at hinanakit.

Kailangang magtiwala ka ng totoo. Kapag nangako siyang hindi siya magmamahal ng iba at naniwala kang tunay ang kanyang sinasabi, kailangang panghawakan mo ang kanyang pangako dahil maninindigan siya sa kanyang sinabi. Kapag ganuon, anumang tukso ang lumapit sa kanya, panatag ang loob mong hindi niya babaliin ang kanyang pangako sa iyo. Anumang sasabihin nya ay magtitiwala kang katanggap-tanggap anuman ang dahilan niya tuwing dumadating kayo sa di pagkakaunawaan. At kapag pinagkatiwalaan ka, huwag kang magsisinugalin upang hindi masira at mawala ang tiwala sa iyo.


Alex V. Villamayor
December 4, 2010

MGA LALAKING MAPAGMALAKI

Disclaimer: Parental Guidance

Sa ating kinagisnang kasayanan, ang mga lalaki ay nag-uukol ng malaking pagpapahalaga, pagkilala, at pagtingin sa pagkalalaki. Yung mga lalaki na ang pananaw sa pagiging isang lalaki ay kailangang sila ang makapangyarihan, naghahari at nananaig sa mundo. Yung laging nasa labas ng bahay upang magtrabaho at makihalobilo at hindi kailangang gumawa ng mga gawaing-bahay. Ito ang mga makalumang katangian ng isang lalaki. Ngunit kahit maka-luma na ang pananaw na ito ay mayroon pa rin sa panahon ngayon na ganitong mga lalaki at mas pina-eksaherado pa ng iba pang mga ugali. Yung ang paniniwala ay kailangang maraming nakilala at nakaulayaw na babae, matapang sa away, mahilig sa pag-inom ng alak, malakas mag-mura, at kung ano-ano pang mga katangiang nagpapatingkad ng kanyang pagiging lalaki sa dilang kahulugan ng isang lalaki.

Ang mga lalaking ganito ay nakakaramdam ng isang malaking katuwaan ang malaman ng ibang tao na sa kabila ng katotohanang mayroon na siyang asawa at mga anak ay nagkakaroon pa rin siya ng ibang karanasan sa iba pang mga babae. Naniniwala silang tunay ang kanilang pagkalalaki kung sila ay malakas, matapang at mahilig sa pakikipagtalik. Ginagawa nila ang kanilang sarili na isang bohemyo dahil ito’y larawan ng kagalingan ng pagkalalaki nila. Nagpapataas ito sa kanyang sariling antas, tiwala at katangian. Isang malaking bagay kasi para sa kanila na sila ay makilala na kaibig-ibig ng mga babae anuman ang kanilang panglabas na kaanyuan at katayuan.

Kung minsan ay naniniwalang kailangan silang pagsilbihan ng mga babae sa anumang mga kailangan nila. Napasasakop kasi ang babae sa kanilang mga asawa at ito ang pag-amin sa pagsunod nila sa mga lalaki. Ang mga babae ang tagapangalaga ng tahanan na itinayo ng mga lalaki. Para sa mga lalaking mapagmalaki, pag-aari niya ang bahay at ang buhay kanyang asawa. Isinasabuhay niyang kahit kailan ay mas nakaaangat ang lalaki kaysa sa babae. Dahil ang babae ay nilikha lamang para sa lalaki. At walang puwang sa mundo ang mga kapwang napabilang sa ikatlong kasarian. Napakalakas ng kanilang paghuhusga para dito - yung hindi lang nasiyahan sa pagtatawa, pagkutya at pagsasabi ng mga kapintasan kundi kailangan pa niyang hamakin at pagmaltratuhan ang mga iyon.

Hindi naman masama kung sumusunod siya sa utos ng kanyang asawa. Hindi kawalan sa pagiging lalaki kung sa loob ng bahay ay gumagawa siya ng mga gawaing bahay para sa kanyang asawa, ina at kapatid na babae. Hindi kabawasan sa kanyang pagkalalaki kung aaminin niya na siya ay mahiyain, madasalin at matatakutin. Hindi naman kailangan na siya ay malakas at matipuno. Hindi rin kailangan na pigilin niya ang umiyak kapag nahihirapan at nasasaktan siya, at hindi kailangang iwasan niya ang kulay rosas na gamit upang masabing siya ay isang totoong lalaki. Dahil ang totoong lalaki ay wala sa hitsura, pananalita, pagkilos at pag-uugali kundi nasa kanyang prinsipiyo. Ano man ang katayuan, katangian at oryentasyon sa buhay ng kanyang kapwa ay mayroon siyang pagalang na ipinapakita bilang pagkilala sa Lumikha. At higit sa lahat, hindi niya ipinagmamalaki ang kanyang mga katangian dahil wala siyang pag-aalinlangan sa kanyang sarili, kakayahan at kinalalagyan.

Alex V. Villamayor

December 4, 2010

ANG TATLONG KAHILINGAN

Disclaimer:  Parental Guidance

Ayaw ko na nga sana’ng magkaroon ng kahilingan sa araw na ito dahil hindi naman natutupad. Nasasaktan lang ako dahil maraming beses na akong nagkaroon ng kahilingan tuwing kaarawan ko ngunit maraming beses na rin akong nabigo. Masakit tanggapin na yung pinakahihiling mo sa buhay ng paulit-ulit ay parang napakahirap ibigay, maaring napakahirap maunawaan.

Ang gusto lang naman natin sa buhay ay yung maging masaya tayo sa makakasama natin sa buhay. Hindi naman kailangan maging mayaman ang isang tao upang sumaya ang kanyang buhay. Ang kailangan lang niya ay isang tao na magbabalik ng pagmamahal na kanyang ibinibigay.

Sa isang pagmamahalan, may maliliit na bagay ang nakakapagbago ng malaki sa buhay. Ano ba yung sa pag-gising mo sa umaga ay may nakangiti sa iyo na makakasama sa maghapon? Yung inaawitan ka upang bigyan ka ng ngiti sa labi at tuwa sa puso? Yung binibigyan ka ng maliit na galit bilang paglalambing. O kaya ay ipagluluto kung minsan upang bigyan ka ng halaga.

Hindi naman kailangang materyal na bagay ang ibigay upang maging makabuluhan ang isang okasyon. Ang halik ay nakakapawi ng kalungkutan sa isang naghihintay ng pagmamahal.

Pagkatapos ng marami-raming kahilingan na nabigo kong makuha, kung bibigyan ako ng pagkakataon para lang sa araw na ito na muling humiling ng tatlong bagay, kung may tatlong kahilingan sa araw na ito, una kong hihilingin na sana ay pagmalasakitan ako ng mga taong mahal ko. Sa kanilang pagmamalasakit ay mararamdaman ko ang kahalagahan ng aking pagkatao at pagalang sa aking pagmamahal.

Ang katapatan ng mga taong mahal ko at ng mga malalapit sa aking buhay ang ikalawa kong kahilingan. Sana’y hindi magbago ang kanilang kabutihan at kasalukuyang pagtrato sa akin ng may tunay na pagmamahal.

Huling hihilingin ko ang kasiyahan sa kung ano ang mayruon ako ngayon. Kung ano ang mga ibinibigay, ipinapakita at ginagawa sa akin ng mga taong mahal ko ay matanggap ko at mapasalamatan. Ng sa gayon ay hindi na ako maghahanap at wala na akong hihilingin pa.

Maaring hindi ibinigay ang mga kahilingan sa mga natatanging araw ngunit dahil hindi naman mahalaga kung kaarawan o may okasyon ang paghiling, sa mga simpleng araw ay may mga ipinagkakaloob namang mga biyaya. May mga maliliit na bagay tayong hinihiling na anumang araw ay ginagawa. At hindi ko man kaarawan, kung ano man ang okasyon ay mayroon akong hinihiling na kung hindi man ibinibigay ay mayroon namang mga ibinigay na hindi ko hiniling – ang mga iyon ay aking nababale-wala, hindi ko napansin at napapasalamatan. Dahil masyadong natutuon ang aking pansin sa aking mga natatangin kahilingan.

Mahigit sa tatlo ang kahilingan ko, kung may isang natatanging karagdagan ay sana’y pagpasensiyahan at mapatawad ako dahil hindi ko nakikita ang mga nangyayaring magagandang biyaya na huli man na ipinagkaloob o kaya’y dumarating ng hindi ko inasahan ay ibinibigay pa rin sa kabila ng aking kakulangan.


Alex V. Villamayor
November 30, 2010

GERI’S MASHED POTATO

Disclaimer:  Parental Guidance

In our friends, there’s really one who will turn we like most in one particular thing. We like our friend because of his something he’s distinctly himself. In group friends, there is special thing in one that the second doesn’t have or there is the third that the rest don’t have. Each one has their own way of making himself distinctive.

Well I have a friend named Geri. If there is one special thing that I would best remember of Geri and would always fond of him about is his mashed potato. Aside from his quite tiny but not pitchy voice which I have told him, I will not forget the mashed potato he brought during the start of our early friendship with the group.

I’ve eaten mashed potatoes in many restaurants in some occasion and they were commercially good not only the presentation when served but also their specialty in taste. In very rare chance, homemade were prepared by my sister or my cousins which I found delicious too. But this one from a friend is something different.

It was a usual ordinary day when my friend Geri brought us a serving of mashed potato in a bowl. I was quite interested to take some though I am not really fond and craving for it most of the time. But when I’ve tasted the mashed potato he prepared, immediately I’ve noticed its distinct taste. It was tasty not because enriched by tons of butter and whole milk but it was yummy with mixed of a bit salty and few peppery-gravy.

But what really made it distinct was the pulp itself. The potatoes were fluffy mashed that were not sticky and lumpy or dry. While piping hot, I have smelled the delicious mixtures inside in every spoon’s scoop I put in the saucer I am holding. And what I liked on it that completed my delight, I feel the pure crushed potato in every mouthful. I liked the foamy texture, it was not soupy caused by overcooking it and no part of crispy potato chunks that hints undercook. Geri’s mashed potato was just right steamed and as smooth as silk when eat.

Choosing the right potato makes difference in making a creamy mashed potato. A starchy potato is less dense and breaks down more during cooking which leads to a soother texture. I want to make my own mashed potato too but I don’t know how to prepare it. And though I have tasted the work of others, I would like to make own taste such as blended with butter and shredded cheddar cheese, or poured with cream.

I’ll do love to try one flowed in gravy that will mix up their tastes with the potatoes. It could have mustard or custard or with a bit of peppery on the side but as a whole it would be taste of butter, cream, salt and pepper. And making one with covered in cream or topped by strip of bacon or sprinkled by sliced black olives will tremendously taste yummy.

The mashed potato of Geri inspired me to live the meaning of sharing in friendship and social living. I’d like to make mashed potato that I can give back to him and the rest of our friends. Like the mashed potato, friendship is embellished and strengthens by variety of various flavours that will go well together into one foamy and floury mashed potato.


By Alex V. Villamayor
November 26, 2010

MY FIRST BEEF BROCCOLI

Disclaimer:  Parental Guidance

When a friend of mine told me that he likes beef with broccoli, I started craving to cook the dish to offer the food I’m sure he will enjoy. Without order from him, I took the initiative to set a day to cook the food that I’ll do for the first time. Although I am not the master in the kitchen and I even don’t have list of menu, but the idea of a friend’s willing to eat urged me to cook. I am not really good in cuisine but I know to hold the ladle, spatula, and frying fan, and I always have an idea of making food as nice surprise to a special one.

It’s my first time to cook Beef Broccoli and I have doubt and I am afraid to make it good but I love to do it. For a dear friend I’ll do, so I went to wet market to buy a half kilo of fresh beef cuts into cubes. I went to green veggies section and picked up quarter of broccoli florets, pieces of bell pepper and some spices. For an hour I cooked the beef sliced thinly in a pressure cooker to meet the tender softness.

In the pasts, the kitchen witnessed some of nice stories in my life. I’ve once a close friend whom we had little chat and bonding in the kitchen, shared the recipes we have taken from our families, and stirred up the friendship we had from chopping board to dining table to washing dishes – it was a genuine friendship made ideal by kitchen.

Going back to Beef Broccoli, pretty sure there was a hint I will fail when I feared I overdo the beef yet I still marinated it with teaspoons of soy sauce and a dash of ground black pepper, let it stir until coated and while left it for 10 minutes I prepared the other ingredients. I heat the fan and sauté the spices and mixed the beef but it was crushing while I stir it – I think it will not do. In a snap I bought another kilo of beef and have it boiled for thirty minutes. Quite nervy, it worried me to make it good this time but when you are cooking for someone who is closed to your heart, you will do all what you can do and give the best you can give.

On a casserole I heat the cooking oil and start to fry the ingredients. The beef was tenderly cooked when I mixed it on the cooking and I added a little oyster sauce and the cream of mushroom dissolved in beef broth until thickened. Looking on it, I feel little relief then with the look of yellowish to light brown thick sauce and shimmered meat. To complete the cuisine is the blanched broccoli and let it simmer for a minute only. Smelled good and I guess I’ve done.

I put it in another bowl, put some onion rings on top to present it well and I served it while it was hot. The truth is I am not quite sure if my friend will like it. There is lot of doubt in me because on the first place it was my first beef broccoli and I don’t think I can do it again next time without mistake. Also there might be difference in our tastes as our culinary varies by regional difference. While I am in the Eastern part of my country, for someone in the southern to like my chef is something I will feel flattered about.

The Beef Broccoli was not ideally perfect but I know I’ve passed it for sure. I have already eaten Beef Broccoli in dine-in restaurants several times and I always found it good. Once I have told it to my mother and I would love to prepare for her the healthy dish that I described delectable and unordinary. After my first beef broccoli, I am ready to cook it again and I have made a belief in myself the trust. Yes it felt me a little failed at first but enough I’ve got thanks from a friend who is worth to cook for.

Alex V. Villamayor
November 7, 2010

COMMUNICATING YOUR WORK

The following story was published in The Arabian Sun Vol LXVI, #18 , a Saudi Aramco official weekly newsletter.

Working in a multi-national company requires versatility to adjust and ability to interact. In a work setting like this, the place becomes a melting pot of different personalities, attitude, and skills that need to jive to have a common and single result. Here, the good communication in work matters.

The first time I worked outside my country, I’ve realized the importance of communicating your work to your colleagues. I define communicating your works as interacting with your peers and relaying your work to them to come up exactly with the goals you planned. I’ve observed people perceive things in different ways. Especially in a workplace with different expatriates, you need to ensure you are communicating them in a manner they clearly understand.

Simple instructions can bring big failure if not communicated well. By transmitting unclear information, we receive incomplete feedback or much worse wrong feedback, the same thing from misinterpreting the instruction we received. The Post It® note we use in the office is a small but typical example of communicating our works, it witnesses our reaction how we send and take messages.

Aside from this, our flexibility to handle different types of colleagues which may includes how to deal with colleagues with attitude problem. Unfortunately, some employees are uncooperative to interact well with their colleagues. In some given situation, some employees are working independently – to the point that they don’t interact in the group. No matter how good our work if we have to go through with these employees, our output will be most likely affected.

Communicating work means sharing our idea, knowledge and experience to our peers for the success of our group. Our voice must be heard, speak our mind in order to get the reaction, feedback and support from others and make improvement if needed. Ideas must be discussed for achieving the goals of the team that may bring success for the entire organization.

Proper interaction in the office is an important element to come up with an effective result whether individually or by team-work. Good communication plays very important role in developing good outcome. Especially in a work where our inputs or outputs are required to transfer from one person into another person to produce another output, the work communication really matters.

Communicating the works incorporates the ability of the employees to have good communication which includes the interaction with their peers. While it has no doubt the technology such as emails, text messages, SMS or video conference call improves the time and cost of communication. And by using these we always believed we have communicated well but there are still times we caught in situation and find ourselves in surprised and frustration when our massage was misunderstood or misinterpreted.

Perhaps we missed the interaction. Electronic communication is a must in our present workplace however, these technologies are conversely taking away the formal interaction. Perhaps sometimes we need to walk for a while and get to see our colleagues how they come out with their reaction, expression and gestures when we brought the issues.

It doesn’t mean we need to go back behind, I just want to emphasize the importance of personal interaction when we are communicating our works with our colleagues which we cannot get from those programmed and insensitive devices.

Alex V. Villamayor
November 8, 2010

NAGBABALIK NA KAIBIGAN

Nakausap ko ang isang kaibigan na nagkuwento ng kanyang saloobin sa isa niyang kaibigan. Ibat-iba ang kanyang nararamdaman patungkol sa kanyang kaibigan – masaya, malungkot, nagdaramdam at nanghihinayang.

May panahon na pinahalagahan ng nakausap ko ang pagkakaibigan niya sa isang tao na wala namang pagpapahalaga sa kanilang pagkakaibigan. Iyon yung panahon na pinipilit niyang iligtas ang kanilang pagkakaibigan kahit anong hirap at sakit. Maraming pagkakataon, oras, at mga bagay ang kanyang ibinigay ngunit parang walang patutunguhan ang ginagawa niya. Hanggang sumuko na rin siya na hayaan na lamang kung talagang hindi sila nauukol na maging magkaibigan. Inisip niya nuon na siguro ay darating din ang araw na bigla na lamang siyang hahanapin o kakausapin ng kanyang kaibigan kapag nangailangan ito o di kaya ay kapag nalaman na niya ang kahalagahan niya.

Mahirap man ngunit nagpasiya siya na ituloy ang kanyang araw-araw na buhay nang mag-isa. Sa tulong ng mapaglilibangang gawain, pinagkakaabalahang trabaho at mga bagong kakilala ay natutununan niya na tanggapin ang sinapit ng kanilang pagkakaibigan hanggang tuluyan na niyang malimutan ang mga sakit ng saloobin na kanyang dinanas. Hanggang isang araw makalipas ang may sampung taon ay muling nagkrus ang kanilang daan. Mula sa isang simpleng kamustahan ay sandaling napag-usapan nila ang kanilang mga buhay. Hanggang dumating ang oras na nakiusap ang kanyang kaibigan upang makahingi ng isang tulong.

Nakakalungkot malaman na mula sa matagal na walang ugnayan ay biglang darating ang isang kaibigan at malaman mo ang kanyang kasalukuyang malungkot na pinagdaraanan. Ramdam niya ang malaking awa sa kalagayan ng kanyang kaibigan, tulad ng awa niya nuon nang nangangailangan ito ng tulong ngunit muli niyang naramdaman ang sakit na naramdaman niya nuong panahong naghihirap siyang kilalanin at tanggapin siyang kaibigan. Nasaan siya nung kailangan niya ang pagdamay niya, nung panahong bagsak na bagsak siya dahil sa kanya? Muling nanariwa ang mga sakit ng loob na kanyang dinanas, ang mga ginawa sa kanyang pagbabale-wala, pagsasamantala sa kanyang kahinaan at kabaitan, at panghahamak sa kanyang katauhan.

Ngayong sinasabi na niyang hindi na niya kailangan ang pagkakaibigan nila ay saka siya ilalapit ng pagkakataon upang kailanganin siya sa panahon ng pangangailangan. Matapos ang mahabang panahon na wala siya ay bigla na lang siyang darating upang humingi ng tulong, hindi ba parang niloloko ka lang ng panahon? Nakakalungkot malaman na mayroon mga tao na nakakaala-ala lamang kapag mayroong pangangailangan. Dumating na ang araw sa sinabi niya nuon na darating ang panahon na kakailanganin siya ng kanyang kaibigan. Ngayong iba na ang pagtingin niya sa kanilang pagkakaibigan, maaring huli na at talagang hindi para sa isat-isa na ituloy pa niya ang pagkakaibigan. Ayaw na niyang magalit ngayon, kung may nararamdaman siyang hinanakit ngayon ay dahil na lamang iyon sa sakit na naala-ala niya.

Marami sa atin ang nakakaranas ng ganito mula sa kanilang mga kaibigan, o kamag-anak at kakilala. May mga pagkakataon na nahihirapan ka dahil gusto mo silang tulungan at mahirap sa iyo na mula sa matagal na hindi ninyo pagkikita ay mabibigo pa siya sa kanyang hinihinging tulong. Hindi sa kagustuhan mong gumanti sa mga ginawa niyang pananakit sa iyo ngunit dala ng dinanas mo sa kanya ay gusto mong ipaalam sa kanya ngayon ang kanyang mga kamalian at malaman niya ang kahalagahan mo bilang tao na binale-wala niya.

Sa narinig kong kwento, pinapatunayan nito ang kahalagahan ng pagkakaibigan. Huwag mong bale-walain ang isang totoong kaibigan habang nariyan lang siya. Alagaan mo ang inyong pagkakaibigan, panatilihing bukas ang pinto kahit magkalayo kayo dahil darating ang panahon na kakailanganin mo ang iyong kaibigan. Dahil kapag nawala siya ay ikaw ang nagkaraoon ng malaking kawalan.

Kadalasan sa mga tao ay nakukuha lamang maala-ala ang Diyos kapag nasa panahong naghihirap, kung may kalamidad at may pangangailangan. Mas mabuti kung araw-araw tayong nagdarasal upang maalagaan at mapanatili natin ang ating ugnayan sa Diyos.


Alex V. Villamayor
November 9, 2010

LOOK WHO’S COOKING

During our old times, the woman is taking care the household choirs of the family from doing the laundry, ironing the clothes, preparing the foods and taking care and feeding the children while the man has to work to provide the needs of the family. That is why every growing up girls is trained to learn these household choirs in preparation of her life as a wife and mother. Especially the food preparation, wives are bound to prepare the foods for their husbands as it is an old belief of woman’s required submission to her husband.

If the wife doesn’t want her husband to run away, pumper him by serving different foods on the table because men love to eat foods cooked for them. It is a quite funny idea but mothers say to their daughters, it needs to cook for the husband to make him fat so that no other girls will fool around the husband. In marital relationship, wife’s cooking can save the marriage, while the single ladies are tickled with this idea in catching the interest of their prospect bachelors. Because it is always believed that the way to a man’s heart is through his stomach. Serving him an array of inevitable delectable foods will fatten and flattered his heart that will make him coming back with the food you made.

How about if the men are cooking? Seeing men doing culinary is something that nice to know. Isn’t it romantic to see him wearing the white apron, hands working on the chopping board, sautéing the bits of spices and serving in presentation the food he cooked for his wife or girlfriend? Serving the foods with smile, the foods to be shared becomes more special that will tighten the relationship of husband and wife, of the whole family or with his girlfriend. Sounds delicious, women love a man that cooks.

Imagine a man in an early morning is preparing fried rice that smells awesome, tender-juicy frankfurter sausages and scrambled egg. Completed with the aroma of the soothing fresh coffee, all these in a tray ready to serve the breakfast in bed for his dearest wife. He may do a gourmet lunch for the family that children will like the savor made by a cooking dad. Or sometimes he even prepares a menu for a girlfriend for a night dinner. Romantic date doesn’t necessarily mean candle light in a romantic dinner in restaurant, enough his effort to cook the foods to share that is something off from his usual daily routine.

Remember when cooking, fill it with love. It turns out delicious your cuisine if you do it with love. When man cooks, he is doing it with love. Dirty kitchen is not his area and culinary is not his field but his love for his family and friends makes the cuisine a gourmet. This may be the reason why many people say men are better chefs than women. Simple fish and vegetables or meals can be fiesta when cooked with love. Cooking tip: do not cook if you don’t like because despite of complete condiments you have, your serving will suck.

Cookery is not an accustomed routine for man but a man doing the works in the kitchen once in a while is an amazing moment in the relationship. It may be unusual but certainly not odd and diminishing in his masculinity. Dirty kitchen might not his area but a man in the kitchen enhances the masculinity and adds to his sex appeal. To see him cooking is indeed very inspiring scenery, he is setting a model to everyone that man and women should do the food preparation.


Alex V. Villamayor
November 2010

PLANNING THE FUTURE

(The following story was published in 2010 2nd Quarter issue of JAL Focus, a company newsletter).

In this age of time, our sophisticated future lies on the technology that we are using today. Entering to the promise of the 21st century, it would not be difficult to pursue our dreams and ambitions and become successful along with the fast-changing world if we have receptive ideas. In this case, we must be vigilant in our surroundings, always on the lookout for what’s the latest and be on guard for new things to come because just when you thought technology hits the highest point and at its farthest and finest, there’s more to come. And before you knew it, new models featuring different innovations, extras, and latest versions are appearing in the market.

The writer quoted in an article saying that “there is no assurance that investing in technology will generate future returns, but there is evidence that not investing in technology will lead to dismal investment performance”. Invariably, it is indeed a fact that good products and services fall back upon technology. William “Bill” H. Gates, Chairman of Microsoft Corp. said “We always overestimate the change that will occur in the next two years and underestimate the change that will occur in the next ten. Don’t let yourself be lulled into inaction.” As we are working with innovation and modernization, we have to invest the best technology for the longterm interests of our business. In order to streamline our approach when we are aiming the best future for our organization, we are planning thoroughly with the best preparation, policy and approach. Part of this strategic plan is capitalizing the benefits of investing in high-tech products and latest technology available in the market. Cellular phone, MP3 players, iPods, PDAs, and other new gadgets allow us to keep in touch, share ideas, information and images, be taught and entertained. Undoubtedly, it brings fun and excitement, however, it also brings challenge and new knowledge. While picking the best high-tech products is virtually impossible to even keep up because there are literally hundreds of models to choose from, getting into the habit of technological advances otherwise is preparation of better opportunities and shaping our certain future.

If you opt to use technology like for instance a simple Internet explorer and e-commerce, as a small entrepreneur, it opens up a plethora of chances to gather the potential customers. The advent of the Internet significantly contributes to dramatically cut down the costs of marketing and communication which supports those who’ve just started in venturing business. The very basic explanations of the popularity of computers with small businesses are their speed, accuracy, effectiveness, low cost, and the capability to handle multiple tasks. In a nutshell, technology has reduced the overall expenses of business operations. For the prospect customers, this technology could be an initial interaction with them and it could start you off with a warm first impression in your business and could create instant friendly relationship or even an adversarial one. By browsing into our webpage, we are instantly introducing our profile and expectedly questions are rising in to complete their awareness, then the maze within our company’s frame from their points of view will further explain our company’s profile for better understanding. Positive impression plays vital factor in keeping good instant relationship in terms of our future. Otherwise, once the relationship and impression start off on the wrong foot, it is always harder to change the direction.

Technology is powerful in our present life and even in the next more years. The phenomenal online community and social networking website is no doubt the unambiguous explanation how technology is shaping and changing our life routine into better. Looking back those early years of its launching on the web, we can’t deny that this technology established the convenience we are enjoying today. This confers the verity that the future of ourselves, business, and community really depends on the technology we are using today.


Alex V. Villamayor
August 22, 2010

ANG DUMADAPO SA IBABAW

Disclaimer:  Parental Guidance

(Ang sumusunod na kwento sa ibaba ay halaw mula sa isang katanungan ng isang kaibigan: “Bakit may mga taong parang langaw na dumapo sa kalabaw?)

Mula sa pagkabata pa lang ay itinuturo na ng mga magulang sa kanilang mga anak ang tamang pakikipagkapwa-tao. Ang ugali mo sa loob ng bahay, dala-dala mo hanggang sa labas. Kung ano ang iyong mga nakaugalian, nakahiratian at nakalakihan ay siya mong ginagawa ngayon. Maaaring hindi ka nakinig, hindi naturuan, o maaring mali ang naituro ngunit ang ugali na nakuha mo nung ikaw ay bata pa ay nababago pa rin sa pagtanda mo kasabay ang mga bago mo pang matututunan. Ngunit kung ano ang ugali na pinili mong isabuhay ang siyang mangingibabaw sa iyong pagkatao.

May mga tao na maihahalintulad sa isang langaw na nang dumapo sa ulo ng kalabaw ay mas mataas pa ang tingin kaysa sa kanyang tinutungtungang kalabaw. Ang isang tao kapag hindi naturuan ng kanyang magulang ng pagiging mapagpakumbaba, mapagparaya, at pagiging simpleng tao ay nagiging mataas ang tingin sa sarili kapag nabigyan ng pagkakataon na maging makapangyarihan at malakas. Mula sa kahinaan, kapag napalapit sya sa isang tao na makapangyarihan, mapupuna mo na mas agresibo pa siya kaysa dun sa makapangyarihang tao na malapit sa kanya. Masasabi mo na kung sino pa yung kanang-kamay ay siya pang mas matapang, kung sino pa yung alalay ay siya pang mas mapostura, mas maraming sinasabi, at mas mahigpit kaysa sa kanyang amo.

Kapag ang mga taong tulad niya ay kinupkop ng isang mayaman at makapangyarihang tao at binigyan ng pagkakataon na maging malakas at makapangyarihan, asahan mo na magkakaroon na siya ng lakas ng loob at tiwala sa sarili – ngunit sumosobra ang paniniwala niya sa sarili, dahil mayroong magtatanggol sa kanya. Alam niya na ang kanyang kinalalagyan ay nasa isang mataas at matibay na sandigan, kaya nagagawa niya ang magni-obra ng nangyayari. Nagkakaroon siya ng pakiramdam at paniniwala na katulad din siya ng taong kumukupkop sa kanya na may kapangyarihan. At sasabihin mo, nakatuntong lang siya sa ulo ng kalabaw ay akala mo ay kung sino na siyang magsalita, kumilos, at mag-isip.

Ang biglaan niyang pag-angat, pagkakaroon ng kaginhawahan, at pagkakapunta sa itaas mula sa matagal na pagtitiis sa kahirapan at paghihintay mula sa ibaba ang nagiging dahilan upang samantalahin nya ang tinatamasang kapakinabangan at namnamin ang kasiyahan at kabutihang dulot ng pagiging makapangyahiran. Dahil din sa kanyang walang kasanayan sa bagong buhay, ang biglang pagbabago sa pamumuhay niya ay hindi niya nakakayanang hawakan. At higit sa lahat, ang turo ng kanyang magulang tungkol sa kabutihang asal at ang Mabuting Salita kung ano man ang paniniwala niyang sinusunod ay hindi niya natutunang isabuhay.

Sa isang banda, maaari nating sabihin na sa kadahilanang siya ang kanang-kamay ay siya ang maaring gumawa ng mga hindi magawa ngunit nais gawin ng kanyang amo. Kaya bukod sa sarili niyang pamamaraan ng pagiging makapangyarihan ay lumalabas na adelantado, impremedita, at presko siya dahil mas nagiging higit pa siya sa kanyang amo. Ang nangyayari kasi, humihigit pa siya na ang akala mo ay mas matalino, mas marunong, mas makapangyarihan pa kaysa sa taong nagtatalaga at nag-tuturo sa kanya. Hindi maisasaisang-tabi ang kaisipang ito ngunit malimit lamang ito dahil ang kadalasan ay likas na ugali na ng tao ang maging nasa itaas at ang manguna.

Mahalagang manatiling naka-yapak ang iyong mga paa sa lupa. Ang pagiging mapagmataas ng isang tao ay palantandaan ng kanyang iba pang hindi magagandang ugali na kanyang kinalakihan. Kasunod ng ganitong ugali ay ang pagiging mayabang, dominante, mapanghamak, at mapanghusga. Ang pagiging mapagkumbaba, mapagpasensiya, masunurin at mapang-unawa ay larawan ng pagiging mabuting pakikisama at simpleng tao. Kung hindi ka man naturuan ng mga magulang mo ng tamang pakikipagkapwa-tao at pakikisama, matututunan mo naman ang mga ito sa pamamag-itan ng sariling-pag-aaral.

Alex V. Villamayor

October 20, 2010

LABIS NA PAGMAMAHAL

Disclaimer:  Parental Guidance

Para na ring bulag, patuloy na nababaliw sa isang pag-ibig. Patuloy na iniibig ang isang tao na hindi naman karapat-dapat sa dakila niyang pag-ibig, o kaya’y hindi dapat ibigin dahil ang katauhang tulad nila ay hindi para sa isat-isa. Ngunit ang pag-ibig ay bulag, hindi nito nakikita ang mga kapintasan, kamalian at kapangitan na nangyayari at sa halip ay wala itong ibang nakikita kundi ang mga kagandahan, katangian, at kabutihan ng kanyang iniibig. Sa kabila ng katotohanang hindi siya karapat-dapat na mahalin dahil sa kanyang hindi tapat na pagmamahal, kakulangan, panloloko, kamalian at pananakit sa iyo ay minamahal mo pa rin siya ng buong tapat.

Sa kabila ng mga kapintasan niya ay hindi mo kayang sabihin ang kanyang mga kapintasan, hindi mo kayang bigkasin isa-isa ang kanyang mga pagkakamali, hindi mo kayang sabihin ang hirap ng iyong dinadala, at hindi kayang mamutawi sa iyong mga labi ang iyong mga hikbi dahil sa kanyang mga pananakit dahil mas nananaig sa iyo ang matinding pagmamahal. Parang isang pipi na hindi makapagsalita dahil pinapangalagaan mo ang kanyang kapakanan at kalagayan. Ayaw mong malaman ng ibang tao ang tungkol sa iyong minamahal at malagay siya sa kahihiyan at sa panunuri ng ibang tao na makapagsasabi ng kanyang mga kapintasan dahil masasaktan ka kapag binabatikos ang iyong minamahal.

Kung may mga sinasabi ang ibang tao ay nagiging bingi ka na hindi mo iniintindi kung ano man ang kanilang mga sinasabi. Hindi mo naririnig ang ibat-iba at maraming kapintasan ng iyong minamahal dahil isa lang ang alam mong sinasabi ng iyong puso. Hindi mo pinakikinggan ang mga payo ng mga taong malalapit sa iyo na hindi siya dapat mahalin at kailangan mo siyang iwanan. Hindi mo sila naririnig sa kanilang nasusumigaw na mga payo, maaring ayaw mo talaga silang pakinggan dahil isa lang ang gusto mong pakinggan. Ang iyong pandinig ay nasa isang tao na lamang at tanging ang kanyang mga bulong lamang ang iyong naririnig sa gitna ng napakaingay na paligid.

Mahal ka niya at mahal mo siya sa kabila ng lahat ng ito. Wala kang paki-alam sa mga sasabihin ng ibang tao dahil ang mahalaga ay mahal ka niya. Ano ba ang alam ng ibang tao sa iyong nararamdaman? Hindi naman sila ang nakakaranas ng pag-ibig na nararamdaman mo. Sabihin mang hindi dapat ay hindi mo kayang itatwa na masaya ka dahil kasama mo ang taong mahal mo ng labis. Dahil hindi kayang tumbasan at ibigay nino man kung ano mang kasiyahan ang iyong nararamdaman sa piling ng iyong pinakamamahal. Ngunit hindi natin sila masisisi dahil ganun ang nagmamahal – sabihin mang hindi karapat-dapat ay sarado ang mga mata, tainga at bibig sa anomang hindi kaaya-aya sa iyo ay hindi mo talaga tatanggapin.

Parang isang bulag, pipi at bingi, naranasan mo na ba ang maging ganito? Kung kukuhanin ang karaniwang saloobin ng nakararami sa atin ay sasabihin nilang ito ay isang kabaliwan o “katangahan”. Ngunit para sa mga taong nasa ganitong kalagayan, ito’y kadakilaan. Hindi natin sila masisisi, ang pagmamahal na nararamdaman nila ay walang kasing dakila na hindi kayang tumbasan nino man. Napakadaling magsalita at magbigay ng payo kung ano ang dapat gawin dahil hindi ikaw ang nahihirapan at nagkakaramdam ng matinding pagmamahal. Ngunit kapag ikaw na ang nasa kaparehas na sitwasyon ay hindi mo na malalaman kung paano tuturuan ang puso – makapangyarihan kasi ang pag-ibig.

Ang lalaki, babae at ano man ang pagkatao mo, sa kabila ng katotohanang walang puwang ang pag-ibig ninyo ngunit kapag tinamaan ng labis at matinding pag-ibig ay nawawala sa sariling “katinuan”. Manhid na maituturing, tama ang tawaging nababaliw na sila sa pag-ibig dahil walang kasing tamis ang magmahal. Baliw na nga siguro ngunit mas nanaisin pa ng umiibig na maging baliw sa piling ng taong patuloy na nagbibigay kahulugan at nagpapaikot ng kanyang buhay. Martir dahil sa labis na pagmamahal. Siguro, ang mas dapat kondenahin ay yung taong minamahal na patuloy pinagsasamantalahan ang kahinaan ng nagmamahal sa kanya dahil siya ang hindi nagmamahal, ang walang malinis na hangarin at ang kulang ang pag-ibig na iniuukol.

Alex V. Villamayor
October 2010

OH, PAG-IBIG

Disclaimer:  Parental Guidance

Walang hindi marunong umibig, lahat tayo ay nagmamahal. Nagmamahal tayo sa ating magulang, kapatid, sa Bayan at sa Diyos. Ngunit ang pagmamahal sa ating kapwa ang siyang pinakamalaking bagay na nagbibigay ng kahulugan ng pinag-sama-samang kulay, lambing, saya at kahulugan sa buong buhay natin. Ang taong umiibig, nagiging makahulugan ang buhay at nagiging maganda ang pananaw sa hinaharap ng kanyang buhay. Ang taong umiibig ay nagiging makulay at masigla ang buhay dahil wala siyang ginagawa kundi ialay bawat araw ang mga magagandang bagay sa kanyang minamahal. At walang kasing saya kapag ang pagmamahal na iniuukol mo ay sinusuklian din ng pagmamahal. At wala ng mas hihigit pang saya sa nararamdaman mo kapag nakasama mo na sa wakas ang iyong pinakamamahal dahil ikaw na ang pinakamasayang tao.

Ngunit may punto sa buhay na kahit nagmahal ka na ay dumarating pa rin ang pagkakataon na nagmamahal ka pa rin. Kahit alam mo na mali pero itinutuloy mo pa rin kasi wala kang magawa. Alam mong mayroon ka ng pananagutan sa buhay ngunit may dumadating na isang pag-ibig na hindi mo kayang iwasan. Hindi man ito itinuturo at pinag-aaralan ngunit kusa itong nararamdaman. Naguguluhan kang mag-isip, nahihirapan kang harapin ang nangyayari. At tatanungin mo ang sarili mo kung bakit ba iisa lang kasi ang puso mo.

Bawal na pag-ibig, tukso na hindi kayang layuan. May bawal na pag-ibig na kahit alam mong bawal ay ginagawa mo pa rin. Bawal dahil hindi pinahihintulutan ng batas ng tao. Napaka-makapangyarihan kasi ng pag-ibig, kapag naramdaman mo na ito ay napakahirap pigilin kahit anong pag-iwas ang gawin mo. Mahirap kalabanin ang sariling damdamin – mayroong kang katwiran sa sarili mong katwiran. Kapag sinabi mo ganito o ganyan – nangangatwiran ang sarili mong kunsensiya, binibigyang katarungan kung ano ang gustong gawin kaya nagiging magaan at madali na itong gawin. Ang mga lalaki ang kadalasan na masuot sa ganitong sitwasyon dahil sila yung mahina pagdating sa pagkontrol ng damdamin, sila yung madaling umibig, at sila yung mas nakakakita ng kagandahan. Nagmamahal ka lang naman kaya nagkakaroon ng ganitong tagpo sa iyong buhay. Mahirap kapag napunta ka sa ganitong sitwasyon dahil hindi mo naman gusto na manakit ng taong mahal mo pero wala ka talagang lakas para iwasan ito. Wala ka naman talagang gustong saktan ngunit kailangan harapin mo ang katotohanan na isa lang ang dapat mong piliin sa kanila ngunit hindi mo magawa dahil ikaw rin ay nasasaktan na mawala ang isa sa kanila – nagmamahal ka lang naman.

Ngunit mayroong mas mahirap ang kinalalagyan kaysa sa bawal na pag-ibig. Mas masakit yung tinatawag na maling pag-ibig dahil hindi sila naangkop sa sinasabing totoong daigdig. Sila yung mga taong kahit wala naman pananagutan sa buhay ay hindi maaring magbigay ng pag-ibig dahil sila yung mga taong hindi napapabilang sa ugnayang lalaki at babae. Sila yung inalisan ng karapatan na magmahal sa kapwa kahit na sabihing ang kanilang pagmamahal ay walang kasing dakila, kasing wagas, at kasing linis. Mas masakit ang ganito, dahil tulad ng ibang tao ay nakakaramdam din sila ng pagmamahal kung paano makaramdam ang mga lalaki at mga babae – nagmamamahal ka lang naman.

Lahat ng tao, mapa-lalaki at babae man ay umiibig. Tulad ng sinasabi ng mga makata, “Oh pag-ibig na makapangyarihan, kapag nanahan sa puso ninoman, hahamakin ang lahat masunod ka lamang”. Totoo, marami na ang humamak sa larangan ng pag-ibig na gagawin ang lahat upang masunod at makamit lang ang gusto ng puso. Dahil kapag puso na ang nangusap, may sarili itong lengwahe na hindi kayang unawain ng isip at kapwa mga puso lamang ang nagkakaintindihan. Nakapagtataka nga dahil kahit Diyos na ang siyang nag-utos, ngunit dahil sa pagmamahalan ay mas nasusunod pa rin ang sariling damdamin. At sa mga nangyayaring bawal na pag-ibig at kahit na yung maling pag-ibig, kung kasalanan man ang mga ito ay sasabihin na lang natin na tayo ay mahina sapagkat tayo ay tao lamang.

Anut-anoman, sa pag-ibig ay mayroong kailangang isipin. Kailangan pa rin nating isa-alang-alang ang kapakanan ng bawat isa at ang damdamin ng ibang tao. Hindi dahil nagmamahal ka, kahit ito man ay labis, totoo at dalisay ay maaari mo na itong gawin. Dapat ay wala kang niloloko, sinasaktan, at pinagsasamantalahan. Hindi na mahalaga kung sino ang iyong minamahal, ang mahalaga ay bakit at paano ka nagmamahal.


Alex V. Villamayor
October 14, 2010

BAKIT KAYA?

(Ang sumusunod na kwento ay halaw sa pangsariling saloobin ng sumulat dulot ng kanyang totoong karanasan.)

“Ayoko na sanang gawin ito dahil ayokong mawala ang isang tao na naging malapit na sa akin. Dahil, hindi ko alam kung bakit sa tuwing nagsusulat ako ng isang pagkilala sa isang tao na kinalulugdan ko, malapit sa akin, at itinuturi kong kaibigan ay napapalayo sa akin. Nagkakataon man o talagang nakatakdang mangyari, bakit kaya kadalasan ay nagkakatotoo na nangyayari

Dahil na rin sa aking likas na pagkamalikhain at pagkahilig sa pagsusulat, nagiging paraan ko ng pagpapasalamat, pagpupuri at pagmamahal sa isang taong matimbang sa akin na igawa ng isang sulat, mensahe o tula na para lang sa kanya. Mga dating kasama sa trabaho, kalapit-bahay, at naging kaibigan. Ngunit napupuna ko na sa tuwing ginagawa ko iyon ay nagkakalayo kami, sa hindi maiiwasang kadahilanan ay kinakailangang mapalayo sila sa akin na nagiging dahilan ng aming tuluyang pagkakalayo. Mayrooong nanirahan na sa ibang bansa, mayroong nalipat ng ibang trabaho, mayroong kailangang iwanan ko, at mayroong nagpasyang manatili na lamang sa kanyang piniling lugar. Kung minsan ay may napapalayo sa isang hindi magandang paraan – yung may naiiwang hindi magandang pagkakaunawaan.

Ganunpaman, nalulungkot ako sa bawat paghihiwalay namin dahil isang pagkakaibigan ang nawawala, nasasayang, at nasisira. Nalulungkot ako dahil nanghihinayang ako sa bawat magagandang pinagsasamahan, mga oras na ginugugol, pagkakataon na nagkaroon, at mga pangarap na binubuo ngunit nababale-wala lamang. Mayroong mang masakit na paghihiwalay ay mas minamabuti kong alalahanin ang magagandang pinagsamahan kaysa alalahanin ang naging mapait na paghihiwalay.

Ngunit gusto kong isulat ang mga katangian ng aking kaibigan, itago ang mahahalagang tala’ sa amin, at igawa ng katibayan ang aming magandang pagsasamahan. Gusto kong iukit sa titik ang mga katangian ng isang maganda, mabuti at natatanging pagkakaibigan. Ngunit sa kung ano mang dahilan ay nauudlot ang isang pagsasama sa tuwing ginagawa ko ang pagsusulat para sa kanila.

Ngayon ay isang katauhan ang nagsisilbing mahalaga sa akin. Isang kaibigan ang gusto kong pasalamatan at kilalanin ngunit natatakot akong matulad sa mga nauna ang aming pagkakaibigan. Natatakot akong mangyari ulit ang paghihiwalay ng isang magkaibigan dahil ayokong mangyari na naman ang mga nangyari nuon sa mga nauna kong kaibigan. Ayokong maulit muli ang paghihiwalay, pagkakalayo, at pagtatapos ng isang pagkakaibigan dahil nawawalan na ako ng paniniwala na itoy nagkakataon lamang at ang pakiusap pa rin sa Diyos ang magpapatatag ng pagkakaibigan.

Ayokong maniwala sa pagkakataon dahil natatakot akong mawalan na naman ng isang kaibigan. At ayoko na nga sanang gawin ito ngunit parang hindi kumpleto ang lahat kung wala ito sa natatanging araw na ito. Alang-alang sa pagkilala at pagpupuri ko sa kanya ay mahalagang gawin ko ito para sa mahalagang araw. Gusto ko lang gumawa ng isang mensahe para sa isang kaarawan. Sana lang ay huwag itulot ng Diyos na nagiging padron ng paghihiwalay ang aking ginagawang mga pagsusulat para sa isang kaibigan. Dahil ayokong makunsensiya ulit ako at muling maramdaman na isa na naman akong bigo na makakita ng isa sanang tunay na kaibigan. Muling magsisisi at manghihinayang sa ginawa, at manliliit lang sa sariling pagka-awa, pagpuna, at paghuhusga dahil para akong hindi mabuting tao na walang nagiging kaibigang pangmatagalan.

Sana ay huwag maghatid ng tila isang sumpa na tumatapos sa isang simulain ang bawat pagsusulat ko para sa isang kaibigan. Huwag sanang magdulot ng isang kabiguan ang aking kapangahasan, katapangan, at lakas ng loob na isugal ang kahihinatnan ng pagkakaibigan. Ngunit sa buhay natin, anuman ang kahihinatnan ng iyong ginawa, kapag nagpasya ka, anuman ang kalalabasan nito ay kailangan mong harapin. Kung kaya, ipinasya kong ituloy ito ng may kasamang kahilingan sa Kanyang kagustuhan, upang magsilbi itong isang kayamanan sa darating na panahon.”


Alex V. Villamayor
October 18, 2010

PAGHIHIRAP

“Minsan na akong dumaan sa matinding pagsubok. Nuon ay nabaon ako sa utang, nawalan ako ng trabaho, iniwan ako sa ere ng ilang kaibigan, hinamak ng sariling kamag-anak, lumapit at nagmaka-awa ako sa ilang malalaking tao pero pinagdamutan ako. Kumatok ka at ikaw ay pagbubuksan – taimtim akong nagdasal, nag-alay pa ako ng mga bagay sa mga pang-relihiyong paniniwala at gawain. Pinupuntahan ko yung lugar ng mga nagdedeboto upang ako din ay humingi ng awa. Ang bigat ng dinadala ko noon, kasi walang nangyayari sa aking mga ginagawa para sa aking pangarap. Mabigat sa dibdib ang dalahin ko, ang pakiramdam ko sa aking kinalalagyan ay madilim. Hanggang isang araw ay nasumpungan kong magdasal ng isang napakataimtim na dasal upang hingin sa Diyos ang mga kasagutan sa mga tanong ko. Tama pa ba ang ginagawa kong pagdarasal? Kasi baka naman mali ang Diyos na pinagdadasalan ko? Nagbalak ako noon na mag-palit ng relihiyon dahil baka kasi mali ang Diyos na pinagdadasalan ko. Baka hindi naririnig ang aking mga dasal dahil mali ang paraan ng akin pagdadasal kaya hindi ako napapakinggan ng Diyos.

Ilang araw lang ang nagadaan, sinagot ako ng Diyos sa aking mga katanungan. Kinilabutan ako ng araw na iyon nang nakita ko ang Kanyang kasagutan. Sa paraang pag-gamit ng bagay na malapit sa aking puso, yung bagay na aking gusto upang mas mauunawaan ko ang Kanyang sagot. Sa dahilang kinahihiligan ko ang malikhaing-pagsusulat ay duon idinaan ng Diyos ang Kanyang pakikipag-usap sa akin. Sa hindi inaasahang pagkakataon iyon nang nasumpungan ko ang magbukas ng babasahin at sa unang buklat ko lamang ay nakita at nabasa ko ang mga katagang ito: “Bakit ka pa naghahanap eh nariyan na Ako sa tabi mo? Sa panahong hirap na hirap ka na, sa panahong ang pakiramdam mo ay nag-iisa ka, sa panahong punong-puno ka ng pagdurusa, pasakit at paghihirap – iyon ang panahong nasa tabi mo na Ako. Dahil katabi na kita, dahil kasama na kitang nakapako sa krus at nararamdaman mo na rin ang sakit na dinaranas Ko.”

Hindi iyon nagkataon lang dahil alam kong ginawa ng Diyos ang araw na iyon na mapunta ako sa ganuong tagpo nung oras na iyon. Hindi iyun nagkataon lamang dahil alam kong katatapos ko lamang magtanong sa Diyos mula sa isang napakataimtim na panalangin. At nuon din ay ipinalagay ko na iyon ang araw na isinilang ulit ako. Pinatawad ko lahat ang mga taong nanakit sa akin, kinalimutan ko ang mga kabiguan ko, at ipinagpasa-Diyos ko na lahat ang kahihinatnan ng aking mga pangarap. At mula sa puso ko - pinakawalan ko lahat ang galit, mga kinikimkim na hinanakit, selos at sama ng loob. Nuon gumaan ang aking pakiramdam at umaliwalas ang tingin ko sa aking mundo. Nawala ang mabigat na dalahin ko dahil nawala lahat ang mga namamahay na negatibong damdamin na kinimkim ko rin sa matagal na panahon. Nuon ko muling naramdaman ang pagmamahal ng Diyos, pakiramdam ko ay nasa tabi ko lamang Siya, nakangiti sa akin. At nanalig ako – makakapagtrabaho din ako sa ibang bansa sa tamang panahon.

Ito rin ang madalas kong maramdaman ngayon sa tuwing mayroon akong panalangin na nagiging matagal na ngunit hindi ko pa makamit. At kapag ganito na nahihirapan ako dahil sa kabiguan ay hindi ko maiwasang magbalik tanaw. May mga kaibigan ako na sinabi sa akin na huwag akong matakot dahil nandiyan lamang sila – ngayong ako’y nahuhulog ay walang sumasalo sa akin. Takot akong lumipad dahil yung taong nagsabi sa akin na kaya kong ibukas ang aking pakpak upang makalaya sa paghihirap ay lumayo na sa akin, Pinaasa niya akong kasama ko siya sa gitna ng aking paghihirap ngunit inihulog niya ako sa ere. Masakit kapag humihingi ka ng tulong sa taong alam na alam mong tanging siya lang ang makakatulong ay nabibigo ka. Simpleng tao lang ako, wala akong lakas at kapangyarihan kaya ako lumalapit at nakiki-usap sa mga taong alam kong makakatulong sa akin na alam naman ng mga taong ito na kayang-kaya nilang tumulong pero nabigo ako sa kanila. Tulad nuon na may malalaking personalidad sa aking bayan ang nilapitan ko pero wala sa kanila ang naging daan ng pagkakapunta ko sa ibang bansa upang makapagtrabaho.

Sa ngayon ay iniisip kong ang lahat ng bagay ay makukuha sa dasal. Sabihin man ng iba na baka hindi para sa akin ang hinihiling ko ngayon ay hindi ako sumusuko kasi kailangan kong ipakita sa Diyos na pursigido ako. Naniniwala ako na kung may ibang plano sa akin ang Diyos kaya hindi niya ibinibigay ang aking ipinagdarasal ay alam kong mababago Niya ang plano para sa akin kapag nakita Niya ang masidhi kong pagnanais at paghihirap. At mangyayari ang Kanyang kagustuhan tulad ng minsan na rin Niyang ginawa sa akin”.


Alex V. Villamayor
July 2008

SHORT-LIVED FRIENDSHIP

In a rural town, two strange men from opposite world and direction crossed their ways. Fate brought them together to start their very foundation, to know each other, to get their right rapport and bonding. Not bad, they used to be friends and they simply had the best of times. The first is still young and weak so the second who is on his middle age gave what he can give to the young. He taught him good things, helped him out and kept him in the right track – kept him away from wrong so to speak. Like a true brother, the elder brother pampered the younger one, taking care of him and made his things all right all the times. During their times together, he did not make any thing that will cause dispute and start an argue. As his usual, that’s how the second man loves any of his friends. In a matter of three months, the two have established the friendship that they built in trust. Until one day, fate tore them apart and put their friendship in test: the first need to go somewhere while the second was left in their small town.

During the first few days, they were okay. They kept on calling on phone and sending emails. The older is quite confident to free his young brother after giving him the wings to fly. And just like what they were doing before, they pass old jokes to each other that serve usual spices on their friendship and complete their day. But on the following few days, the first one stopped his connection for he didn’t like an untoward moment unintentionally made by the older one that occurred between their friendship. Without knowing it, the second kept on to connect their link just to live his hope to survive their friendship.

Wondering what was going on, the second finally asked his friend just to discover the furious of his friend. In his effort to save the friendship they built, the second stepped down and offered his humble apology. He tried to patch things up, made to cover from his mistake but it was one-way communication - his request for forgiveness doesn’t seem accepted.

Since then in just a couple and a half of two months, the two friends are not in connection and out of communication. The second still hopes the day that his young brother will realize how much he value their friendship he protected and saved, discover its worth and find the goodness in him as a friend. He kept his door open for any chance of coming back of his lost friend, waiting the possibility that one day, his friend will need his presence and ask help again. As a true friend and brother, he did not upbraid all goods that he did before and yet he still prays all the goodness, wellbeing, and happiness for his lost friend. This is the end of the story of the short-lived friendship.

Moral lesson: in a mistake you did, all good things you did will be gone. The small black dot in a piece of big white paper can be easily seen rather than the bigger part of the paper that is so white and clean. Why we people are focusing on the dirty part of the paper that symbolizes the darkness and negative thoughts in our life? Instead of the wrong side, why don’t we look on the brighter side of life and make things positive?

It’s hard to find true friend in these days. Value the friends you have today and do not take them for granted.


Alex V. Villamayor
July 2008

100

Traditionally, the new President of the Philippines has the grace period of 100 days after assuming the office. This is an advantage given to him to work on his own style as a tuning up period. As he marks his first 100 days in the office, President Benigno S. Aquino III has to report the significant achievements since his takeover in the Palace as the newly elected President. In this certain time, remarks, critic and unsolicited statements over the newsprint, radio and television are there to anticipate.

From the start, I never looked it negatively when the midnight appointees of the previous administration were subjected to scrutiny and removed some. Starting your own leadership, it is but normal to start everything right and in control. There are questionable things that are required to set correct. On the first place, the intention, integrity and the reputation are the issue from these midnight appointees. However, I would still have to consider the better qualification and better experience which the President has did.

When he promised the straight road during his inauguration, I personally believed in his full determination to get rid of corruption. On his first State of the Nation Address, it was reported that the worse condition and status of the Nation is the result of rampant, prolonged, serious and worse corruption. Much awaited name-droppings were followed on the next days involving big names in treason-based corruption. The President is really prepared and determined to pursue his central campaign slogan – “no corruption, no poverty”.

Placing in his cabinet those he knows is not issue. Opposition by nature will not stop to question every move of the administration. You can’t blame the leader for choosing his friends, allies, and those he knows because the ship can’t move if the oppositions will hamper the smooth sailing of the presidential boat. You don’t have to pick up hard stone to hit your own head later.

However, it is not a bed full of roses. The President had undergone acid tests during his early days in the office. The controversial executive orders whose constitutionalities were questioned before the Supreme Court booed his office. This move has jeopardized the competence of the team which the oppositions and critics took advantage to called sloppy and blunder. While on the lighter side is the interference of the president’s youngest sister in dealing with political allies and rivals.

But what brought with big blow in this very young administration was the notorious Quirino Grandstand Manila Hostage-taking crisis that put the entire country in extreme bad light. This even brought a crack between the bilateral relationship of the Chinese government of Hongkong and Philippines. This fiasco was followed by the controversy over the illegal numbers of game “jueteng” involving the closest allies of the President.

It’s up and down, high and low during the first 100 days of the President. He has his good and he has his bad. I am against in the proposal of the K-12 basic education curriculum because what we need is to improve the syllabus of the school-year by increasing the class rooms and buildings, providing more books and visual aids, and improving the salary of the teachers. On the other hand, I support the Reproduction Health Bill that will control the growing of nearly 100 million population. I do not agree citing the contraceptives as mortal sin since there is no life to abort until the two healthy cells have joined. It is not just about wang-wang and counter flow but it is about leadership by example. And whether the eating of America’s comfort foods such as hamburger and pizza is for public relation or gimmick, it doesn’t matter, at least in these two humble ways, he is showing a good example of simplicity and humility. This is here why most people like, support and trust his leadership and remains him popular in polls despite his administration’s missteps.

For a starter as a newbie administration, the first 100 days is passed for me. The President is doing good and still on the right track. I see in the leadership of the President the sincerity, humility and saving austerity. For a man who is so sincere, humble, and authoritative in his job, I am giving the character of P-Noy as a President a good grade of 8. However, for the Aquino government that includes all his cabinet members, I am giving them a fair and passing grade of 7.


Alex V. Villamayor
10/10/10