August 21 1983

Back in that date, I didn’t know who Ninoy Aquino was.  I was not yet fully aware of what was happening then.  I remember, it was around 2:00 PM when all of the sudden I felt there was something different.  It was my elder sister who brought me the news, from word of mouth I guess because our youth then was merely not involved in general issues.  Besides, I cannot remember if it was reported on the radio.  “Who is Ninoy by the way?” I asked.  She said “Ninoy is the staunch opponent of Ferdinand Marcos”.  I cannot clearly remember how he said it but my father warned us not to talk about it.  And being said that, it only mean that censorship during that time was high, and this was what I always grieved: being deprived of knowledge around us.

 

I just felt something was strange.   Was it just a gloomy sunny Sunday (I googled it was Sunday)?  No, I really believed there was something happening.  Why it seemed there was fear, and the silence was simply unusual.  It was not normal.  People are mum about it as in people seemed to hide something.  But I did not pursue to find it because my teen life was basically home-school routine. 

 

In August 21 1983, I was a struggling student hoping to finish study.  I was quiet and slowly trying to find out what was going on around me.  I heard some urban stories about the government but I really didn’t know Ninoy or any Aquino let’s say.  I did not know what was he fighting for, what were his deeds, belief, and who was he?  I had a social concerns and questions inside myself but I did not voice out them because my youth was happened in the typical era where our voice was not loud then.  

 

Coming from a family that the political party is under Marcos’ KBL, I took a different path and dared to make my own belief.  First and foremost, I can be called out by my father but he did not interfere into my political belief.  He never influenced me to follow the same path but instead he told me be wise and careful.

 

During my early social life, I had doubts then but I was not fully equipped with knowledge to hold my truth maybe because we had limited resources to know these things.  Until my consciousness was awaken during the 1986 Peoples Power revolution where all my unspoken thoughts about my government were suddenly not secret anymore.  And most of those thoughts of mine have been confirmed by history.

 

But what really happened in August 21 1983?  What are the back stories of all this?  What are the true stories of each witness’s narrative?  Sadly, people did not really have the opportunity to get the truth because it was happened during Marcos era but should this happen in our times today where there is no censorship, it will expose what to expose.

 

August 21 1983 destined to become history and paved way to give birth to a hero.  Ninoy’s martyrdom and principles affected the lives of the Filipino people.  The unprecedented funeral that lasted more than 10 hours and marched by more than a million people is testament to his worth.  He was not buried in the Libingan ng Mga Bayani but was declared hero not in term of his President wife but by another political party’s President – that makes it worth.  Now at 2020, I always look Ninoy as the man who instilled that freedom is important.  I may not appreciate him in 1983 but I am truly grateful for the fight he has shown against the authoritarian regime.  He is the symbol of opposition that will fight against all odds. 

ANG PAGHAWAK SA PERA

Lahat tayo, gusto natin ay makaipon ng malaking pera.  Kailangan natin ang mag-ipon dahil dito tayo mabubuhay pero ang hirap mag-ipon.  Minsan ay iniisip ko, masuwerte iyung mga may malalaking kinikita dahil malaki ang pagkakataon nila na maka-ipon sila ng mas mabilis at mas malaki.  Pero iniisip ko na lang, siguro kung hanggang ganito lang ang kaya kong ipunin, siguro ay hanggang duon lang ang magiging pangangailangan ko.

 

Totoong mahirap ang mag-ipon kapag ikaw ang bumubuhay sa iyong pamilya.  Lalong mas mahirap ang mag-ipon kung ang kinikita mo ay hindi naman kalakihan at kung minsan ay kinakapos kaya hindi maiiwasan ang manghiram ng pera.  Pinagdaanan ko ito.  Pero para makawala ako sa ganitong kumunoy, inalam ko kung ano ang mali sa pananalapi ko, pinag-aralan ko ang prayoridad ko, at lumagay lang ako sa kung ano ang kaya ko.

 

Para makaipon, kailangan nating matuto ng pagba-badyet ng pera.  Kailangan nating matuto kung paano hahawakan ang ating pera nang tama.  Hindi ako isang pinansiyal-guru, eksperto sa pananapi, o milyonaryo pero mayroon akong mga paraan na maibabahagi na maaaring makatulong para sa mga nakikipambuno sa bayarin at pag-iipon:

 

1.  Prayoridad.  Unahin mong linisin muna ang iyong mga pananagutan.  Bayaran hanggang mawala ang utang at huwag nang uulit na umutang.  Kapag may utang kasi ay kawalan na kaagad dahil hindi ka pa sumasahod ay bawas na ito.  May mga utang na hindi kawalan tulad ng pagpapaaral, pagpapagamot o bayad sa bahay dahil pangangailangan ang mga ito, pero kung uutang ka dahil lang sa pambili ng gadgets o sapatos o pagkain sa mamahaling restaurant, hindi ito tamang desisyon.

 

Personal: nang mabigyan ako ng pagkakataon na makapagtrabaho sa ibang bansa, inuna kong bayaran ang aking malaking pagkakautang.  Hindi ako bumili ng mga gamit tulad ng cellfone, mamahaling sapatos, alahas, at iba pa.  Alam ko kung magkano ang kinikita ko kaya alam kong hindi ko makakayang bumili ng mga gamit.  Nang mabayaran ko ang utang ko, masarap sa pakiramdam na iyung lahat ng sasahurin mo ay sa iyo na nang buong-buo.

           

2.  Disiplina.  Matapos mong mabayaran ang iyong utang, magkaroon ka ng maaayos na daloy ng pera.  Magkaroon ka ng disiplina sa paggastos kung hanggang saan o kailan ka gagastos.  Gawin mong pormula ang “Kita – Ipon = Gastos”.  Kada suweldo, maglaan ka ng permanenteng halaga na agad mong kaltasin sa iyong sahod at itago mo ito.  Kung magkano ang matitira ay duon mo kuhanin ang gastos para sa pagkain, pagpapa-aral, bayarin sa bahay.  Maaaring sa una ay maliit na halaga lang muna ang kaya mong itago pero makikita mo, kung ito ay tuloy-tuloy, malalaman mo na lang na malaki na pala ito paglipas ng anim (o higit pa) na buwan ay baka dagdagan mo na ang iyong buwanang ipon dahil magiging inspirado ka.

 

Personal: pinilit kong makapagtago ng pera nuon upang gawing pondo para sa biglaang gamutan para sa nanay ko.  Nakatulong ito ng malaki sa akin nang biglang kailanganin ko na ito.  Naubos man yun sa halos dalawang buwan lang ay hindi naman ako humantong sa pangungutang.

 

3.  Good debts VS bad debts.  Mahirap ang maging perpekto na walang utang.  Pero kung ikaw ay uutang, alamin mo kung ito ay iyung tinatawag na good debt o bad debt.  Kung ang uutangin mo ay magbibigay sa iyo ng pera, sigihan mo.   Kung ang uutangin mo ay para magkaroon ng ari-arian na hindi bumababa ang halaga – sigihan mo. 

 

Personal: isang dating kasamahan ko sa trabaho ang nagpayo sa akin nuon na huwag akong kumuha ng bahay at sa halip ay ipagpatayo ko na lang ng bahay sa nakabinbin na lupa ang pera na uutangin ko.  Ang nangibabaw sa akin nuon ay ang seguridad.  Kumuha ako ng bahay upang kung sakali lang na hindi ko ito mabayaran ay hindi mas masakit kesa sa ma-ilit ng bangko iyung lupa na patatayuan ko ng bahay.  Isiniguro ko lang na meron pa rin akong ari-arian kung sakaling hindi ko mabayaran ang bahay na kinuha ko. 

           

4.  Pangangailangan VS Kagustuhan.  Kung hindi ka naman yayamanin na may mga negosyo, ari-arian at milyones sa bangko, alamin mo kung ang bibilhin/gagastusan mo ay kailangan mo talaga o gusto mo lang.  Kailangan mo ng bagong cellfone dahil iyung luma mo ay hindi mo magamit sa trabaho mo o gusto mo kasi ang mga itinatampok ng cellfones.  Kailangan ba talagang maglibre sa pagkain o gusto mo lang isipin ng mga tao na mapagbigay ka?  Siguro sa mga ganitong pagkakataon na may sobra kang pera, sa halip na gastusin ay itago mo na lang.  Kung yayamanin ka naman talaga, maglaan ka lang ng halaga para duon sa mga gusto mo lang na hindi pangangailangan upang hindi maabuso ang iyong ipon.

 

5.  Praktikal. Maging matalino sa pag-gasta.  Lagi mong isipin, praktikal ba na bilin mo ang isang bagay?  Iyung presyo nito ay karapat-dapat ba?  Aanhin mo ang isang mamahaling sabon kung ang katumbas nito ay tatlong mumurahing sabon na maggamit mo sa mas matagal na panahon?  Ang mamahalin at mumurahing relo ay pareho lang ang ibinibigy na oras.  Oo, minsan ay mas matibay ang mas mahal at mas magagamit ng mas matagal pero hindi ito sa lahat ng oras kaya maging mapagkilatis.  Maging praktikal.  Maliliit lang ang mga natitipid mo pero kapag pinagsama-sama ito ay malaking halaga na pala.

 

Personal: nuong panahong hindi ako bumibili ng mga uso at mamahaling gamit dahil ang prayoridad ko ay makabayad ng utang, naging sistema na ng katawan ko ang hindi maghanap ng mga materyal na bagay.

 

6.  Lumagay ka lang sa kakayahan mo.   Alam mo kung magkano ang kinikita mo kaya huwag kang lumampas sa kakayahan mo.  Huwag mong isakripisyo ang ibang mahalagang bagay dahil sa iyong paggasta.   Oo, kailangan mong pasayahin din ang sarili mo at pagbigyan mo sa mga kasayahan pero alamin mo ang dalas ng minsan dahil kapag marami ay luho at materyalismo na ito.

 

Personal: ang pamanatayan ko, kung hindi ko siya kayang bilhin sa perang hawak ko, hindi ko siya uutangin.  Dahil kung hindi sapat ang pera ko, ang ibig sabihin nito ay hindi para sa akin ang bagay na gusto kong bilhin.

 

Anuman ang dahilan ng mga taong hindi sinisiryoso ang paghawak sa kanilang pananalapi, mahalaga pa rin ang mag-ipon para sa panahon ng pangangailangan.  Maglaan lang ng para sa kasiyahan at huwag hihigit sa inilaan.  Hindi ako galante.  Hindi ko ugali ang mgpamudmod ng mga pasalubong, siguro ay magbibigay na lang ako kapag kailangan talaga.  Laging umiiral sa akin ang pagiging praktikal.  Hindi masama ang maging kuripot dahil pera mo ito.  Ang masama ay winawaldas mo ang iyong pera at kapag nangailangan ka ay wala kang magagamit.  Hindi mo tinitipid o tinatanggalan ang sarili mo ng kasiyahan kaya ayaw mong gumasta kundi isinisiguro mo lang ang kasihayan mo pagdating ng araw.

KABSA

KABSA (Arabic meal)

Ingredients

2 cups Basmati rice

½ kilo chicken thighs

1 big onion (chopped)

1 small garlic (minced)

1 small carrots (shredded)

Mixed Spices (lime, cardamoms seeds, cinnamon stick, bay leaves – all dried, small size only)

Kabsa powder

 

Procedure

1.  Ibabad ang rice for 30 minutes

2.  Igisa ang sibuyas

3.  Isunod ang chicken

4.  Isunod ang bawang at carrots

5.  Lagyan ng 3 cups of water (estimate only)

6.  Ilagay lahat ng spices. (dried spices + 2 teaspoon kabsa powder)

7.  Medyo lutuin ang manok (almost cook)

8.  Pagkulo, ilagay ang basmati rice

9.  Lutuin sa low to mid heat.

10. Alagaan sa halo hanggang maluto.

11. Kung kinakailangan ay dagdagan ng hot water paunti-unti.

*Note: pang garnish ay aragula leaves at toppings ang grilled chicken na niluto separately = optional only itong dalawa na ito.

================

1.  Soak the rice for 30 minutes

2.  Sauté the onion

3.  Add chicken thighs

4.  Add the garlic, carrots

5.  Put 3 cups of water (estimate only)

6.  Add all spices (dried spies + 2 teaspoon kabsa powder)

7.  Let the chicken cook almost done

8.  Put the basmati rice

9.  Cook in low to mid heat

10. Stir from time to time

11. Add hot water if needed

12. Lastly, just eat right.

WORKING FROM HOME

The COVID-19 pandemic brought us to new normal and one of these is the set up of working from home.  The pandemic came at this time of age where we are dependents to computer, internet and social media.  And these technologies allow us to go live, not just for our personal but also for our works.  As the world turns to zoom, we have to welcome ourselves to virtual world.  And because of social distancing, some of our works changed from physical and face to face interaction to connecting people in virtual world.  We attend meetings, conference call and even get instruction from our employer or supervisors.   And since there is available means, work from home became best possible option.

Working from home during the early start of the first month, everything works fine and well.  The time and the convenience are practically at our side.  We beat the morning and evening rush hour in battling the so stressful transportation.  We all know the long queue, the pollution, the heat and the risks of everyday life of commuters.  We saved more times waking up early and coming home late night.  The everyday commute is really struggles.  And financially that is a remarkable saving for our tight budget.  And it is not one-sided for us but for the company too.  Productivity wise, we can deliver in effective and cost-saving ways, meeting the target and expectations.  It is business as usual, we are operational for the business continuity.

But the nicest part of working from home setting is the family.  We can be with them 24 hours a day at the same time working the 8 hours office times.  Working for our family without leaving them is really an opportunity.  It is really nice to be hands on in attending our children’s needs and see them, and indeed it is must to work for them.  We are enjoying the both world.  But to go well with our work, we need to invest with best internet, good WiFi, good audio system and working camera.  These are what we need to consider.  For some they can afford but for others, they can just settle for less.

For some, working from home for the second month may still be okay.  Until going to three months and more, they are starting to feel like fed-up, boring and difficult.  People are different.  For some, the set-up is perfectly fine but for others, work outside office practice is not their thing.  The mixed up of personal and professional life become confusing, tiring, physically demanding and stressful.  Focus lost between family and job, plus the external factors contribute like noise in the neighborhood, even the interruptions from personal calls from family, and the nature of uninviting residential area.  These make the employees unfocused that can bring them below performance.

Unfortunately, some people cannot draw the lines between family and works.  There is imbalance when they cannot separate the hours for personal and job.  And since there is no direct supervision, the tendency is there are more works and challenges need to be given to gauge their performance.  When you are working in your house, you are actually alone away from your team.  In a situation of no presence of moral support from team, there is a build-up of pressure.  It is still best to complete the task in a place where there are available resources, and team.  And here you are under pressure and stressed.

We have been working our job in the traditional way for so long.  Bringing our office to our house, sooner or later we will miss the real set-up of corporate world where there is professionalism mood.  We will look the ideal office ambiance, where there is employer-employee vibes, the standard operating procedures, and the typical surroundings where there is primed and proper.  Come to think of it, we still need to communicate face to face interaction in real time.  By nature, people need people to interact, make group, and grow as a person, and these are the things that make some people cannot adapt to working from home.

HANGGANG SAAN ANG PAGMAMAHALAN

Sa pagmamahalan, mayroong hindi pangmatagalan.

Sumusuko ang isa sa pangakong magsasama habang buhay.

Hanggang wala kang magawa

kundi tanggapin ang paghihiwalay.

Napakasakit ang iwanan ka ng taong pinakamamahal mo

at isiping wala na siya at nag-iisa ka na.

Dahil nang magsimula kayong dalawa

ay inisip mong kayo ang magkasama hanggang sa huli.

Dahil iniisip mong hanggang sa pagtanda ninyo ay magkasama kayo.

Iyung naiisip mong darating ang araw pareho na kayong matanda na

at ang mga bata ay may kanya-kanyang buhay na.

Nagsimula kayong dalawa at matatapos nang kayong dalawa.

Pero minsan hindi ganun ang nangyayari.

Minsan yung mga plano ninyo ay may balakid.

Ang hirap at ang sakit tanggapin

Hindi ba nangako kayong dalawa?

Sa hirap at ginhawa, sa sakit at saya

ay ipaglalaban ninyo ang pag-ibig sa isa’t-isa?

Natatandaan mo pa nuong kayo ay nagsisimula.

Kahit mahirap ang buhay, sige lang para itaguyod ang pamilya.

Magkasama ninyong binubuo ang mga pangarap ninyo.

Sabay ninyong ginawa para makuha ang mga iyon.

May mga araw na parang nanghihina kayo sa isat-isa.

Dumadating ang pagkakataon na parang napakahirap.

May mga pagsubok na parang hindi mapagtatagumpayan.

Minsan ay nagkakamali ang isa sa inyo.

Pero mananaig ang damdaming huwag isuko

ang pagmamahalan at panahon na binuo.

Sa paniniwalang malalampasan ninyo ang lahat

Dahil nagmamahalan kayo nang tapat.

Pero ang lahat ay may hangganan

kahit ang pagmamahalang akala mong pangmatagalan.

Mayroong aalis at mayroong maiiwan.

Dumarating sa puntong may magpapalam.

Hindi bale sana kung ito’y pansamantalang hiwalayan

na kung magkaunawaa’y itutuloy ang pagmamahalan.

Pero kung kamatayan ang nagpahiwalay

lalo na kung ito ay napakaaga para may mawalay,

paano mo matatanggap ang pagsubok ng buhay?

Hindi ito ang inaasahan ninyo.

Ang pagkakaalam ninyo ay sabay kayo

kapag ang mga bata ay maaari ng iwanan.

Ngunit sa paglisan ng isa ay nabawasan

ang lakas ng pangarap na maisakatuparan

ang mga pangarap na inyong sinimulan.

Masakit kapag ang pag-ibig ay natapos nang sandali lang.

At mas masakit kapag ang tumapos ay kamatayan.

Ngunit kung ang puso mo ang iyong paniniwalaan

upang ipakita ninyo ang dakilang pagmamahalan.

Sa hindi mo muling pag-ibig iyong mapatunayan

dahil ang pagmamahal mo ay walang hanggan.

Mahalin mo lang ng mahalin ang taong mahal mo

at huwag mong sasaktan.

Dahil hindi mo alam kung hanggang kailan

maaari mo siyang makasama.