ANG AKING PAGSUSULAT-3

Nagsimula akong magsulat ng mga kuwento at tula sa edad na humigit-kumulang labing-tatlo.  Ang mga isinulat ko ay produkto ng kung ano ang nararamdaman o nalalaman ko.  Maganda o hindi, kamalian o katuwiran ay isinulat ko dahil yun ang aking nalalaman.  Isinulat ko hindi para ibenta kundi upang idokumento at itago ang mga produkto ng aking pag-iisip.  Gawa-gawa o likhang-isip man ang iba ay katotohanan pa rin yun na iyun ang aking palagay, opinyon, pagkakaalam, at paninindigan.

 

Sa panahon ngayon, marami ang nag-asta na manunulat dahil kaya lang isulat ang kanilang mga salita pero wala naman sa kanila iyung sining ng pagsusulat.  Iyung naisusulat lang nang maganda ang nasasaloob nila pero ang totoo ay hindi sila marunong magsulat nang tama.  Hindi magamit nang tama ang mga salita tulad ng “ng” at “nang”, “raw” at “daw”, at “kelan” sa halip na “kailan”.  Nakakapagsulat lamang sila pero ang totoo ay marami pa silang dapat malaman.

 

Naglabasan din ngayon ang mga sinasabing manunulat pero sinasalaula na nila ang pagsusulat sa ngalan ng pera.  Sila iyung ginagamit ang kaalaman sa pagsusulat upang ang mali ay itama at ang tama ay gawing mali.  Sila iyung binabayaran sa pagsusulat ng kasinungalinan para sa mga pansariling interes.  Kung ginagawa man nila iyun dahil duon sila binabayaran ay hindi ko iyun matatamaan.  Mula nuon hanggang ngayon, ako ay nagsusulat kung ano ang aking saloobin, kung mali man ang aking saloobin ay iyun ang katotohanan at hinding-hindi ako papayag na maikumpara sa kanila.  Ito ang hindi ko magagawa - iyung babayaran ako para magsulat ng kasinungalin. At hindi ako maniniwala na mas masahol pa ako sa mga taong nagsusulat ng kasinungalinan dahil iyun ang trabaho nila, samantalang ako ay ipinipilit ko ang mali na pinapaniwalaan kong tama.  Gustuhin ko na ang maging hanggal dahil ipinaglalaban ko ang mali na ang pagkakaalam ko ay totoo kaysa ipaglaban ang mali kahit alam kong mali dahil trabaho lang nila ang gawin iyun.  Mas gugustuhin ko na ang maging mangmang kaysa maglason ng isip ng ibang tao kapalit ng pera dahil sila ang anay sa lipunan.  Sila ang sumalaula sa pagsusulat.  Sila ang naging dahilan ng pagkakaroon natin ngayon ng kababaan ng antas ng pag-iisip.  Marami ang mga hinusgahan at napahamak dahil sa kanila pero ang totoo ay sila ang totoong nagpapagulo ng daigdig natin ngayon.  Sila ang dapat turuan ng leksiyon dahil mas masahol pa sila sa kriminal. Buong bayan ang ginugulo nila, at maraming tao ang nilalason nila ang utak, at sinisira nila ang katotohanan kaya mas masahol pa sila sa kriminal.

 

Napakarami ngayon iyung natuto lang magsulat ay akala mo’y manunulat na, nagkaroon lang ng lakas ng lakas-loob ay taga-ulat na kung umasta, at matapang lang ay tagapagsalita na ang tawag sa kanila, at iyung nabigyan lang ng kalayaan na magsalita ng magsalita sa likod ng kompyuter pero sa harapan ay hindi magagawa ang katapangan, at tingnan naman mabuti kung paano sila magsalita, magsulat at kumilos.  Kung iyun man ang bago o ang napapanahon, ang tamang pagsusulat ay hindi mawawala at hindi dapat magbago.  Huwag kang magsinungalin dahil kapatid iyon ng magnanakaw.  Sa pagsusulat mo ng kasinungalinan ay ninanakaw mo ang kaalaman ng mga tao at ibinababa mo ang mentalidad ng mga mambabasa, taga-pakinig at manonood.