ANG PAKIKIPAMAHAY

Sa ating pilosopiya sa buhay, kapag nagpakatao ka sa loob ng bahay ng ibang tao, asahan mong pakikiharapan ka rin bilang tao.  Kamag-anak ka man o ibang tao, ang ugali at kilos mo ay magbibigay ng interpretasyon at pagtrato sa mga may bahay.  Hindi mahalaga kung ikaw ay hindi kamag-anak ng pinuntahan mong bahay dahil kung nagpakita ka ng ugaling-tao, hindi ka ituturing na ibang tao sa iyong pinuntahan.  At kalaunan ay magiging parang kabahagi ka rin na itrato kang kamag-anak o kapamilya.  Kung nagpakatao ka, magiging bukas ang bahay para sa iyo upang ikaw ay muling bumalik, magpabalik-balik o magtagal pa sa pakikipamahay. 

Ang tahanan o ang bahay ang ating kaharian, teritoryo, ang pinakalugar na ating-atin.  Kaya mahalaga na sino mang papasok sa ating bahay ay mayroon tayong bendisyong papasukin, positibong pakiramdam at kawilihang tanggapin.  Tayo ang masusunod, mamimili at magpapasya kung sino ang gusto nating papasukin sa ating bahay.  Dahil ang tahanan o ang ating bahay ang siya nating pinakaligtas at pinaka-kumportableng lugar kaya mahalaga na panatag ang ating loob, kapalagayang loob at katugma natin ang sino mang ating patutuluyin o pamamahayanin.  Mahalagang magkaroon ng magandang samahan, magaang na pakiramdam at maaliwalas na kapaligiran ang mga nasa sa loob nito.

Ang buhay sa loob ng bahay ay pagpapakita ng iyong pagkatao sa mga kasamahan mo sa bahay, ang may-bahay man o ang nanunuluyan, kamag-anak man o ibang tao.  Sa magkakamag-anak, mayroong hindi pagkakagusto sa kani-kanilang ugali ang mga magkakamag-anak na minsa’y nagdudulot ng kanilang pagkakawatak-watak.  Kailangang sa loob ng tahanan pa lang ay ituro na ang tama at mali dahil sa tahanan nagsisimula ang ugali ng isang tao.  Kung sa loob pa lamang ng bahay ng isang pamilya, na siyang bumubuo ng pinakamaliit na yunit ng komunidad ay nakikita na ang kagaspangan ng ugali, paano pa kaya kung ikaw ay nasa mas malaking mundo na tulad ng kumpanya, samahan, at ng pamayanan na?  Paani ka pa maikipag-kapwa-tao?  Ang kasabihan nga’y kung ano ang iyong asal sa loob ng iyong pamamahay ay dala-dala mo ito hanggang sa labas.

Sa ibang-tao, ang katotohanang wala sa relasyon, sa pagiging magkamag-anak o sa dugo upang ikaw ay alagaan at pahalagahan.  Minsan, kung higit pa ang ipinapakitang kagandahang-asal ng ibang tao sa mga may bahay kesa sa kamag-anak, hindi malayong maging parang kabahagi na rin ng pamilya ang taong pinatutuloy sa bahay.  Ang isang simpleng pangangabit-bahay ay maaari ng magpakita ng ugali ng isang tao kaya nga mayroong inaanyayahan ulit at mayroong pinagsasaran ng pinto.  Kung ikaw ay tinanggap sa bahay, pinagkatiwalaan at itinuring isang kamag-anak, ipagdiwang mo dahil nangangahulugan ito na ikaw ay nanggaling sa isang tahanan na naturuan sa kinalakihan at pinanggalingang bahay.  Sa pakikisama, hindi kinakailangang maging pakitang-tao upang makuha mo ang loob ng kapwa mo.  Kung ikaw ay pinalaking tama, saan ka man magpunta ay mas mangingibabaw pa rin ang tunay mong ugali at asal.

Kung ikaw naman ay isa sa mga tao sa paligid na nagmamasid sa isang bahay, huwag mo agad pag-isipan nang masama ang taong naging kabahagi na ng mga naninirahan sa bahay.  Una’y hindi lahat ng magkaibigang nasa iisang bahay ay may ugnayang romansa, mayroong totoong pagkakaibigan.  Naging mabuting tao lang naman ang may-ari ng bahay at ang nakikipamahay kaya nagpapatuloy ang maganda nilang pagsasamahan.  Subukan mong maging malinis ang iyong kalooban, alisin ang inggit at galit, turuan mo ang iyong puso na parang isang bata na hindi nagiisip ng masama sa mga nakikita at nalalaman.  At mauunawaan mo na maaari din palang mangyari ang isang maganda, maayos at walang kondisyones na samahan.