HINIHINGING BIGAY

Masarap makatanggap ng mga regalo, pakimkim, at pamigay kung ang mga iyon ay laan talaga para sa iyo.  Masarap makatanggap ng kung anumang magandang bagay na gusto mo na alam na alam mong hindi mo inaasahan.   Yung kusang ibinigay sa iyo nang wala kang ginawang paghingi, pagpaparinig o pagpaparamdam.  Naruon kasi ang totoong kahulugan ng sopresa.Naruon ang totoong  layunin na inalala at sinadya ka ng nagbigay.   Para talaga sa iyo ang bagay na ibinigay na kusang-loob na bigyan ka at hindi yung tumalima lamang dahil nahihiya o mas ang masama ay napipilitan lamang.May mga tao kasi na hindi makapaghintay na magsabi na bigyan sila ng kung anu man ang gustong hingin, nagsasalita ng kung anu ang gusto nilang matanggap o magkaroon, maliit o mumurahing bagay man.  Iyung ipapaalam sa kung paano mang paraan na mabigyan sila ng mga pasalubong ng mga dumadating na kakilala, maabutan sila ng mga namimigay ng pamigay, at makatanggap sila ng regalo kung anuman ang okasyon.  Kung minsan na hindi sila nabigyan ay lumalapit talaga sila upang magbiro na mabigyan sila.  O kung kaya naman ay nagsasabi na bigyan siya bago pa man dumating ang araw ng pagbibigay.

Huwag nating pangunahan ang mga ito, huwag nating gawing sapilitan ang pagtanggap natin ng regalo, pasalubong o pamigay.Minsan kasi akala natin ay ayos lamang na gawin ang mga ito nang madalas dahil hindi naman tayo pinahihindian, o kaya ay malapit na kaibigan naman ang ating hinihingan, o kaya naman ay angidinadahilan natin ay paglalambing lamang na maliit na bagay lang naman na hindi kalakihang abala.Pero iba pa rin ang bukal sa loob na bigay.Mas maganda ang kusang-loob.  Kapag pinapangunahan natin na ipaalam ang ating gusto ay maaaring hindi na lamang sila makatanggi.  Kapag napilitan kasi, minsan ay hindi na lamang makapagsabi ng hindi dahil nahihiya o kaya ay nasusukol na lamang.  At ano ang halaga ng isang bigay kung hindi naman galing sa puso?  Sabihin man natin na kusang-loob naman na sila ay magbibigay at hindi sa napipilitan lamang kahit pinanguhan natin, pero aminin natin na mas makahulugan at maganda pa rin yung pinag-ukulan ka ng pansin na bigyan.Dahil kusang loob man, ay lumalabas na hindi ka naman talaga bibigyan kung hindi mo rin lamang naman ipinaalaala, sinabi o hiningi.

Liban na lamang kung nakalimutan talaga subalit kung hindi, iba pa rin yung talagang binigyan ka nang may pagpaplano ng nagbigay.  Oo sinasabi natin minsan dahil maaring nakakalimutan, pero hindi ba mas maganda pa rin isipin na kung talagang bibigyan ka ay hindi ka niya malilimutan?At kung sakaling nakalimutan nga ay magandang huwag ng sabihin dahil ang totoo naman ay inalala ka niya dangan lamang ay nakalimutan?  Ang sapilitang regalo ay kahit kailan hindi makahulugan.  Maghintay tayo na kusa tayong mabigyan.  Mayroon langtalaga na mahilig manghingi hindi dahil kapos sila o nangangailangan kundi gusto lamang nila na mabigyan sila dahil masaya sila kapag nabibigyan.  Paano maipagmamalaki na marami ka ngang naiipong subenir mula sa mga kaibigan kung ang mga ito naman ay kung tutuusi’y wala dapat sa iyo?  Upang masabi lamang na marami ang nagbibigay sa iyo dahil sa ikaw ay malapit sa maraming tao, balewala ang mga ito sa totoong kahulugan ng palakaibigan.

Sa salitang balbal ay tinatawag silang harbatera o harbatero at mga mahilig mang-arbor.  Ang iba ay sadyang mahilig lamang magkaroon ng  kahit maliliit na bagay na bigay mula sa kapwa.  Ngunit hindilang naman ito tungkol sa pagiging maliliit na bagay lamangupang magsilbing alaala kundi ito ay ugali na sumasalamin sa ating pagkatao.  Ang kawalan ng kahihiyan na ugali ng isang tao ay nagiging kamalian at kairitahan sa madalas na pagkakataon na ginagawa.  Bakit kailangang pangunahan, bakit hindi na lamang maghintay na maabutan upang malaman kung ikaw ay talagang gustong bigyan?

Ni Alex V. Villamayor

March 24, 2015