MALING AKALA

Gaano ba talaga natin kakilala ang mga tao na kilala natin?  Yung kapag wala na sila sa paningin natin, alam pa ba natin kung ano ang kanilang mga ginagawa?  Mayroon tayong mga kasa-kasamang tao na ang buong akala natin ay mabuting tao dahil madaling makagaangan ng loob ang kanilang maamong mukha at mabulaklak na pananalita.  Nakikita pa natin na masaya silang kausap at kasama dahil mapagpatawa sila sa gitna ng mga pag-uusap.  At ang alam pa natin ay madasalin, relihiyoso at makaluma sila ngunit ang hindi natin alam ay sa kabila ng mga ito ay kabilang din pala sila sa mga tao na masama ang ugali. Bagamat totoo na mabait ang pakikiharap nila sa atin ngunit ang totoo ay mapintasin pala sila, mapanghusga, matalas ang dila, mapaghiganti, matigas ang puso, mapanggamit o kung anu-ano pang mga kapangitan ng ugali kapag hindi na natin kaharap.  Iba ang pakikiharap kaysa sa pakikisama.  Paano malalaman ng ibang tao na ang nakikita, nakakausap at nalalaman nilang matulungin, maaawain at mapagkalingang kapwa ay hindi naman pala ganuon kapag wala na sa harapan?

Sa isang positibong pagbibigay-katwiran, maaaring kaya sila nagpapakita ng magandang katangian sa maraming tao ay upang maparami nila ang kanilang kaibigan, kakilala o kasama dahil iyun ang nagpapasaya sa kanilang buhay.  May mga taong sadyang mahilig sa mga kasiyahan, popularidad at pagpaparami ng mga kaibigan.  Ngunit mag-iisip ka na marami nga silang napupuntahan at nagiging kaibigan ngunit bakit marami din silang nakaka-samaan ng loob?  Kung isa, dalawa o tatlo ang iyong nakaalitan ay maaari na itong bale-walain dahil maaaring ang mga ito aysimpleng hindi pagkakaunawaan lamang ngunit kung higit sa tatlo ang iyong nakakaalitan ay maaaring ikaw na ang may problema.  Bakit ka nagkakaron ng usapin sa sariling kamag-anak, mga kapit-bahay, kasamahan sa tabaho o kahit ng dating kaibigan kung ang ugali mo ay maaari pa namang tiisin kahit papaano?  Isang tanong lang, bakit ka nagkakaroon ng maraming kaaway kung mabuti kang makipagkapwa-tao?

Nakalulungkot tanggapin na mahirap itong malaman ng ibang tao dahil hindi naman talaga natin makikilala ang isang tao hanggang hindi natin nakakasama nang madalas.  Ngunit duon sa mga asawa, kapamilya,  kaibigan at mga kasakasama, ang totoo ay nalalaman naman ang mga ito ngunit hinahayaan na lamang dahil sa turingan nilang magkakapamilya o magkakasama kaya wala ni isa ang nagsasabi ng kanyang masamang ugali.   Ngunit paano iyung ibang mga tao na hindi ito niya nakakasama nang madalas?  Maaaring sabihin niya na natural lamang na pakisamahan niya nang mabuti ang mga laging nasa paligid niya dahil sila ang nagpapakita ng mabuti sa kanya.  Ngunit anung klase ng pagkamabait ang mayroon ka kung sa mga taong mababait lamang sa iyo ikaw magpapakabait?  Mas mabuting gawin mo ang iyong kabaitan sa mga hindi mo nakakasama dahil ang totoong mabuting tao ay pinakikisamahan pa rin ng tama kahit ang mga hindi niya kaibigan at kasa-kasama.

Nakakaawa ang ganitong mga tao dahil hindi sila magbabago, dahil ang buong akala nila ay mabait na sila, dahil walang nagsasabi sa kanila – ito ang isang malaking maling akala.  Dito nararapat ng maki-alam ang mga tao na nakapaligid sa kanila, na sa halip na hinahayaan lamang sila at pagkaminsa’y mistulang ginagatungan pa kapag pinagkakatuwaan ang kanilang mga sinasabi at ginagawa, na lalong mas nagpapatigas, nagpapatibay at nagpapatalas ng kanilang sungay.  May responsibilidad at kasalanan ang mga taong nakapaligid dahil bahagi sila ng pagiging masamang ugali ng tao na kanilang hinayaang maging masama.  Kung hindi mo kayang sawahatin, kaysa sa kunsintihin ay mas mabuting layuan na lamang ang mga taong ganito upang maramdaman nila ang kanilang kamalian.  Dahil hanggang mayroong tumatangkilik sa kanilang ugali ay magpapatuloy sila sa kanilang gawain.  Kung maraming beses na napapansin ko ang hindi magandang ugali ng isang tao, sa una’y binabalewala ko ang mga iyun sa kadahilanang umaasa akong magbabago.  Ngunit kapag hindi ko na nakitaan ng posibilidad ng pagbabago, umaalis na lang ako kaysa sa nagkakasala ako sa pag-iisip nang hindi maganda sa mga nakikita at naririnig ko.

Ni Alex V. Villamayor

August 3, 2015