MGA PAGKAING-BABOY

Bagamat hilig ko na nuon ang pagkain ng ibat-ibang gulay, walang duda na naging suki ako sa pagkain ng baboy lalong-lao na kung ito ay iniluto sa paborito kong sinigang o nilaga.  Tuwing Sabado o Linggo, madalas ay Sinigang na Baboy ang iniluluto ng aking tatay at nanay na natutunan ko ring lutuin gamit ang sariwang sampalok.  Mas maasim ay mas masarap lalo na kapag ang karne ay malambot na halos ang taba ay mala-gulaman sa lambot na humihiwalay na sa laman.  At ang sangkap ay gabi, labanos, kamatis, okra, sitaw at talbos ng kamote.  At para makumpleto ang sarap, nilalagyan ng isang siling maanghang na pipisain sa patis.

Nang ako ay makapagtrabaho sa ibang bansa na ipinagbabawal ang pagkain ng karne ng baboy, akala ko ay hahanap-hanapin ko ito.  At akala ko ay ito ang aking unang hahanapin sa oras na ako ay umuwi ng Pilipinas.  Ngunit ang totoo nito, sa loob ng unang isang taon kong pagtratrabaho sa Gitnang Silangan ay hindi ko kinasabikan ang pagkain ng baboy at hindi ko na ito hinahanap nang ako ay umuwi ng Pilipinas.  Bukod sa hindi ko na magustuhan ang lasa nito ay nababahuan ako kahit habang niluluto pa lamang ito.  Sa mga usok na nanggagaling sa nilulutong sinigang na baboy ay amoy na amoy ko ang amoy ng isang kulungan ng baboy.

Walang kinalalaman sa Paniniwala ang hindi ko pagkain ng karne ng baboy, Bagamat ang pagkakasulat dito ay marumi ito dahil sa kanyang mga kinakain, ihinalintulad din ito sa gawa ng mga makasalanan na lalo pang nagpapakalublob sa kasalanan tulad ng baboy na lalo pang nagpapakalublob sa putik, hindi tulad ng isang tupa na kapag nahulog sa putikan ay umaahon at nililinis ang sarili.  Ayaw ko ng baboy hindi dahil sa relihiyon dahil kung anu ang naunang nasulat tungkol dito ay nilinis na sa ikalawang Tipan.  Nalaman ko lang na hindi ito magandang kainin para sa ating kalusugan.  Bukod sa isa ito sa sanhi ng maraming sakit dahil sa taglay nitong mataas na kolasterol, ang karne ng baboy ay nasa klasipikasyon ng red meat na ang ibig sabihin ay hindi masustansiya.

Sa ngayon, mabubuhay ako ng walang baboy.  Ang totoo nito ay wala ito sa mga plano kong lutuin.  Hindi ko sinasabi na hindi ako kumakain nito dahil may pagkakataon din na kapag umuuwi ako ay mayroong kaunting sangkap ng karne ng baboy ang nakakain ko.  Pero iyung sabihin na gustong-gusto ko ito, iyung kakainin ito ng isang putahe o kainin ito ng mala-piyesta sa dami ay hindi.  Dahil hindi ako nasasabik dito, yung parang nahihirapan at gagawa ng paraan para matikman ito ulit, at yung sa oras na umuuwi ay binabawi ang mga araw na hindi ito nakain kung kaya kapag nasa Pinas ay hindi pinapalampas ang lechon, lechon-kawali, porkchop, hamon, crispy pata, barbeque, Pata Tim, sisig, at marami pang iba.

Wala naman naging masamang naidulot sa akin ang pagkain ko ng baboy nuon dahil na rin siguro sa malakas ang metabolismo ng aking katawan at nasa kabataan pa ako nuon.  Pero ngayon, sa ngalan ng kalusugan ay hindi ko ito ipagsasapalaran, tutal ay hindi ko naman ito kinasasabikan.  At gusto ko na ang ganito.  Dahil sa huli ay ako at ako lang din naman ang makakaranas, makikipaglaban at magdurusa sa hirap at sakit kapag ako ay nagkasakit.