KUWARENTENAS SA PAMAMAHAY

Kung ang lahat lang sana ay makikiisa.

Kalimutan muna ang pansariling saya.

Magsipasok sa loob ng tahanan sana.

Huwag munang mamalagi sa kalsada,

magtsismisan, maglaro at maglamiyerda

upang mapigilan sakit na nakahahawa.

Kung mayroon kang puna sa pulitika,

maaari ka bang pakiusapan muna?

Hindi naman sinabing kalimutan mo na

kundi ating ipagpaliban lamang muna.

Tutal ito’y ilang araw lamang at sa una

kung kapalit ay mas maraming araw pa.

Isipin mo, kung hindi magtagu-tagumpay

pakiusap na kuwarentenas sa pamamahay

Dadami’t dadami pa’ng mga mamamatay.

Hahaba lang ng hahaba ang paghihintay,

pagtitiis, paghihirap at pati pagkalumbay.

Kung tatagal pa ito’t hindi maghumpay,

saan na patutungo ang ating buhay?

Paano kung mangyari wala ng maibigay

ang mga taong nakaluluwag sa buhay

pati iyung lingkod-bayan ay sumabay?

Magsisisi ka ba’t ika’y naging pasaway?

Damay-damay na nang walang karamay.

Kung wala ng maani dahil walang nagsasaka

walang mga de-lata dahil walang gumagawa

mga trabahante sa trabaho’y di makapunta.

sa kagagawan mong matigas ang mukha

pagtambay sa kalye’y magagawa mo pa ba?

Kung ang mga ito ay magpapatuloy pa

at kung talagang walang-wala na,

sa isang iglap, mundo nati’y nagbago na;

Mga pinaghirapan napunta lang sa wala.

Hanggang ang tag-gutom naramdaman na

at hindi malayong magkaroon ng giyera

upang malampasan lang itong epidemya.

Lahat ng pinaghirapan mula sa simula,

ang buhay natin ay magtatapos sa wala.

At saka ka magsisisi kung kailan huli na.

Salama’t ngunit mga luha mo’y aanhin pa?